Συγκλονιστική επιστολή Έλληνα εργαζόμενου στον καθηγητη Χριστοφορο Βερναρδακη

Στον εργασιακό μεσαίωνα της Μέρκελ. | Συγκλονιστική επιστολή Έλληνα εργαζόμενου στον καθηγητη Χριστοφορο Βερναρδακη

Γεια σου Δάσκαλε,

Με αφορμή την ιστορική εμφάνιση σου στο φύλλο των εργαζομένων της Ελευθεροτυπίας, πήρα το θάρρος να σου στείλω αυτό το mail,

εκφράζοντας κάποιους προβληματισμούς σε συνδυασμό με μια παράθεση απόψεων και συμπερασμάτων απο τη γερμανική κοινωνία, όπου βρίσκομαι και εργάζομαι. Πράγματι, η απουσία μου (φυσική και μόνο) απο την εξελισσόμενη ελληνική κοινωνία με λυπεί βαθύτατα και ιδιαίτερα η απουσία μου απο τους δρόμους, όπου κατά τη γνώμη μου δίνεται μια τεράστια μάχη πρωτίστως συνειδησιακή (προσπάθεια ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας) και δευτερευόντως πολιτική, αλλά οι εξελίξεις στη γερμανική κοινωνία είναι επίσης μεγάλες και θα επεκταθώ σε αυτό στη συνέχεια.

Δεν ξέρω αν γνωρίζεις, αλλά δουλεύω σε ένα εργοστάσιο (ως ανειδίκευτος εργάτης) στο Dachau, με ελαστικό ωράριο και συνθήκες σχεδόν τραγικές. 8,5 ώρες την ημέρα, απο τις οποίες πληρωνόμαστε τις 8 και τη Παρασκευή 6 ώρες. Πολλοί εργάζονται για 400ευρώ και ή τα υπόλοιπα τα παίρνουν μαύρα ή απλά εργάζονται 30 ώρες το μήνα. Πολλοί εξ αυτών είναι και Γερμανοί, άλλοι έχουν βρει αυτήν την εργασία απο Zeitfirma (είναι εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων όπου αν για παράδειγμα δουλεύουν με 10ευρώ την ώρα τα 2 απ’ αυτά τα παίρνει η εταιρία).

Με λίγα λόγια δεν υπάρχει καν συλλογική σύμβαση εργασίας παρά μόνο προσωπικά συμβόλαια. Όταν αναρωτήθηκα πως γίνεται τόσα χρόνια να έχουν παγώσει τους μισθούς και να έχουν ελαστικοποιήσει τόσο την αγορά εργασίας σε μια συζήτηση με Γερμανό εργάτη μου είπε ότι έφταιγε η ανεργία και τα ξεπουλημένα συνδικάτα. Το αστείο είναι πως μας έχουν παραδώσει και μια λίστα απο πράγματα που απαγορεύεται να κάνουμε (όπως να μη βάζουμε το χέρι μας σε κινούμενη μηχανή) αλλά ουσιαστικά απαιτούν να κάνουμε, έχοντας υπογράψει πρώτα πως απαγορεύεται και σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος η εταιρία δεν φέρει καμιά ευθύνη.

Παλαιότερα, συνάδελφοι που δουλεύουν χρόνια εκεί (άνω των 20) μου είπαν πως αυτή η δουλειά που κάνουμε τώρα  είναι (Akkord Arbeit) και πληρώνεται με 75% παραπάνω, αλλά όλα αυτά έχουν καταργηθεί, επίσης οι υπερωρίες πληρώνονται όταν συμπληρώσεις άνω των 50 ωρών (με 38 ώρες τη βδομάδα σταθερή εργασία). Πρώτη φορά εκλέχτηκε απο το τμήμα παραγωγής ο επικεφαλής του συνδικάτου και γίνονται τεράστιες διαπραγματεύσεις να ανακτήσουμε δικαιώματα που είχαμε πριν. Προσπαθώ να συμμετέχω όσο πιο πολύ μπορώ και προς τιμήν τους λαμβάνουν υπόψιν τους μερικές μου επισημάνσεις.

Τώρα απο πρώτη του Ιανουαρίου δεν χρειάζεται την Παρασκευή να δουλεύουμε 2 ώρες επιπλέον χωρίς πληρωμή (!!!!) και για πρώτη φορά πήραμε αύξηση 3%, αλλά είναι πολύ δύσκολο να πιέσουμε εντονότερα γιατί η εθνική ανομοιογένεια του εργατικού δυναμικού είναι τεράστια και οι φόβοι μεγάλοι. Επικεφαλής είναι Γερμανός ( απο τους λίγους με κοινωνική συνείδηση και τα άλλα μέλη απο Γκαμπια, Σρι Λανκα και Τουρκια). Ο εργοδότης απειλεί συνέχεια με μετακόμιση στην Τσεχία