ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ(29/06/1874) ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΤΟ ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ

Γράφει η Σοφία Τ.

(ακόμα αναρωτιόμαστε τις ενώ έχουμε την απάντηση μπροστά μας και δεν την λέμε για να προχωρήσουμε στην ερώτηση «γιατί» και μετά την απόδοση δικαιοσύνης. Είναι εξαιρετικά επίκαιρο άρθρο, με κάποιες αλλαγές στα ονόματα. Με τις όποιες διαφορές έχει η κατάσταση 138 μετά);

[Δημοσιεύεται στην εφημερίδα Καιροί άρθρο του Χαρίλαου Τρικούπη με τίτλο «Τις πταίει». Σε αυτό, ο Τρικούπης καταδεικνύει ως υπεύθυνο για την πολιτική κρίση που διέρχεται ο τόπος τον βασιλιά Γεώργιο Α'. Επίσης, σχολιάζει αρνητικά τις επιλογές του στο σχηματισμό κυβερνήσεων και
ζητά να λαμβάνει υπόψη του κατά το σχηματισμό των κυβερνήσεων την Αρχή της Δεδηλωμένης.]

Σαν σήμερα, 29/07/1874 δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Καιροί» το ιστορικό άρθρο του Χαρίλαου Τρικούπη με τίτλο «Τις πταίει» που οδήγησε στην περίφημη αρχή της Δεδηλωμένης. Με το άρθρο αυτό, το οποίο παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις, δημοσιεύτηκε ανώνυμα, ο Χαρίλαος Τρικούπης ασκούσε σφοδρότατα κριτική κατά των Ανακτόρων για τις επεμβάσεις τους, που αγνοούσαν την αρχή της Δεδηλωμένης προβαίνοντας στο διορισμό κυβερνήσεων μειοψηφίας. Το άρθρο θεωρήθηκε ότι στρέφεται κατά του Βασιλέως και μάλιστα ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά του Πέτρου Κανελλίδη, εκδότη της εφημερίδας, ο οποίος συνελήφθη και προφυλακίστηκε αμέσως. Ο Τρικούπης εμφανίστηκε στον εισαγγελέα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη ως συντάκτης του άρθρου. Αφού ανακρίθηκε για περίπου 3 ώρες προφυλακίσθηκε στις φυλακές Γκαρμπολά, όπου έμεινε για 24 ώρες. Κατόπιν, αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση και 15 ημέρες αργότερα απαλλάχθηκε με βούλευμα των Πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας άσκησε ανακοπή αλλά οι εφέτες τον απάλλαξαν οριστικά στις 09/08/1874 με δικό τους βούλευμα. «Αηδιάζοντες και αγανακτούντες και βλέποντες την γενικήν κατάπτωσιν των πολιτευομένων ερωτώμεν αυτούς, μη τυχόν αληθώς πταίει το Έθνος;». Είναι το βασικό ερώτημα που έθετε ο Χαρίλαος Τρικούπης στο πολύκροτο άρθρο του. Ένα άρθρο που τον οδήγησε πίσω από τα σίδερα της φυλακής, αλλά ταυτόχρονα τον καθιέρωσε στη λαϊκή συνείδηση ως ηγέτη και του έδωσε -αργότερα- τη δυνατότητα να κυβερνήσει τον τόπο. Διαπίστωνε ο διορατικός Τρικούπης αφενός ότι κατείχαν την εξουσία κυβερνήσεις που δεν διέθεταν τη λαϊκή εμπιστοσύνη και αφετέρου ότι έριχναν τις ευθύνες στον λαό. Κάτι σαν το «μαζί τα φάγαμε» των δικών μας ημερών. Προβληματιζόταν, δε, αν υπήρχε άλλη διέξοδος από την επανάσταση και απαντούσε στο θεωρητικό ερώτημα μήπως έφταιγε το Έθνος για την κακοδαιμονία που επικρατούσε στη χώρα. Δεν δίστασε ο Χαρίλαος Τρικούπης-με κόσμιο τρόπο- να επιτεθεί και στον ανώτατο άρχοντα της χώρας, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως «δεν πταίει το Έθνος» και ότι αλλού ήταν «το κακόν», υπονοώντας την κατάπτωση των θεσμών, την έλλειψη σεβασμού στη λαϊκή θέληση και τους διεφθαρμένους πολιτικούς. Πριν φυλακιστεί όμως του πρόλαβε να δημοσιεύσει στην ίδια εφημερίδα ένα ακόμη άρθρο με τον τίτλο «Παρελθόν και ενεστώς». Διαπίστωνε πως στο παρελθόν υπήρχαν αρνητικά φαινόμενα, αλλά τουλάχιστον προόδευε η διοίκηση, λειτουργού