Ποιά Ελλάδα θέλουμε τελικά;

Μεγαλώνοντας, σπουδάζοντας και προσπαθώντας να βρω δουλειά σε αυτή τη χώρα, που όλοι θέλω να πιστεύω, αγαπάμε, είδα και έζησα γεγονότα που άλλοτε με ενόχλησαν, άλλοτε με…

προβλημάτισαν και άλλοτε με στενοχώρησαν.

Μια Ελλάδα με τόσες πολλές δυνατότητες. Στη καλύτερη ομολουμένως γεωγραφική θέση, με ορυκτό και φυσικό πλούτο που ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε. Η χώρα που γέννησε τον Πολιτισμό έχει καταντήσει να είναι ο ζητιάνος της Ευρώπης…Να βουλιάζει καθημερινά και να λοιδορείτε από διάφορα τυχάρπαστα πολιτικά-δημοσιογραφικά

πρόσωπα και από διάφορες Ευρωπαϊκές και μη χώρες.

Μια Ελλάδα που έφτασε εδώ ακολουθώντας τον δρόμο που της χάραξε η Μεταπολίτευση. Με τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία.

Από τη μια γινόντουσαν έργα, υποδομές, φτιαχνόταν το Εθνικό Σύστημα Υγείας, γινόντουσαν πολλές απαραίτητες και κορυφαίες μεταρρυθμίσεις.

Από την άλλη όμως οι πολιτικοί εξυπηρετούσαν τα δικά τους “θέλω”, επωφελούνταν οι ημέτεροι, βολευόντουσαν ψηφοφόροι, γέμισαν το Δημόσιο με πάρα πολλούς που ήταν άχρηστοι και δεν πρόσφεραν τίποτα. Απλά ζούσαν εις βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων που πληρώνουν τόσα χρόνια ένα τεράστιο και προβληματικό Δημόσιο..

Την ίδια ώρα η βιομηχανία έφτανε στο τέλος της. Οι επενδύσεις μειώνονταν καθώς η γραφειοκρατία και η τεράστια φορολόγηση των Επιχειρήσεων έπνιγαν την αγορά με αποτέλεσμα τα λουκέτα και τις απολύσεις στις Επιχειρήσεις. Την ίδια ώρα σε πολλές ΔΕΚΟ και στον στενό Δημόσιο τομέα οι απολαβές αυξανόντουσαν με ταχύτατους ρυθμούς.

Άφησαν την Ελλάδα να γίνει κέντρο υποδοχής μεταναστών με την απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να ανοίξουν τα σύνορα. Αντί να υπάρχει μια σωστή μεταναστευτική πολιτική όπως σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Και σήμερα έχουμε φτάσει να έχουμε 1.000.000 λαθρομετανάστες. Οι άνθρωποι βέβαια δε φταίνε σε τίποτα.. Ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο.

Η Ελλάδα εδώ και 3 χρόνια βρίσκεται σε σημείο μηδέν και ακόμα αναρωτιόμαστε πότε θα μπει ο πάτος στο βαρέλι. Κάποιοι ανάμεσα σε αυτούς και εγώ είπαμε ότι ήταν για την χώρα μας ευκαιρία να αλλάξει σελίδα. Να τα αλλάξει όλα. Να μικρύνει ο Δημόσιος τομέας, να γίνει πιο ευέλικτος, να μπει ένα τέρμα στη κατασπατάληση του Δημόσιου χρήματος. Να δώσει ευκαιρίες στους νέους επιχειρηματίες, στις νέες επενδύσεις που τόσα χρόνια έχουν παραμεληθεί.

Ήρθε η ώρα να αλλάξει αυτή η χώρα. Και δε χρειαζόμαστε την άδεια των δήθεν “Αριστερών”. Όλα αυτά τα χρόνια με τους “εργατοπατέρες” της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και του ΠΑΜΕ ο εργαζόμενος πολίτης δεν είδε κάτι καλύτερο. Ούτε ανάπτυξη ήρθε. Ούτε επενδύσεις.

Βαρέθηκα να βλέπω τα λιμάνια τα καλοκαίρια να κλείνουν διώχνοντας τους τουρίστες και δημιουργώντας ασφυξία στα Λιμάνια.

Βαρέθηκα να βλέπω αποκλεισμούς δρόμων, από τους Αγρότες που κάθονται τον Ιανουάριο διότι δεν έχει δουλειά στο χωράφι και βγαίνουν και ξεσηκώνονται στους δρόμους από κάποιον τάχα μου δήθεν Κομμουνιστή, Πασόκο, Νεοδημοκράτη που εξαφανίζεται όταν βγει η “δική του” Κυβέρνηση.

Βαρέθηκα να βλέπω τους “Αριστερούς” να εμποδίζουν με