ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ ΕΚΛΟΓΕΩΝ

Οι εκλογές σαν θεσμός εκφυλίστηκαν πολύ εξ επί τούτου κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης, ενώ το καθεστώς έκανε ό,τι μπορούσε για να διδάξει ότι δημοκρατικό και νόμιμο είναι ό,τι παρουσιάζεται ως τέτοιο από τον τύπο και τα άτομα που τοποθετεί το καθεστώς σε θέσεις κλειδιά. Και τα άτομα αυτά τα περιέβαλε για πλέον των 30 χρόνων με ένα μανδύα τουλάχιστον επιπέδου του αλάθητου του πάπα με….
ατάκες τύπου «δεν θα κρίνουμε εμείς την δικαιοσύνη» (ακόμα και όταν εξόφθαλμα έκανε κακοδικίες και έβγαζε αντισυνταγματικές αποφάσεις)

και «δεν θα ελέγξεις εσύ ο απλός πολίτης τους πολιτικούς» (λες και η ψήφος είναι η μαγική επιφοίτηση που κάνει έναν άεργο και αμαθέστατο παρασιτικό ανίκανο ξαφνικά επαΐοντα σε πράγματα που είτε δεν έχει σπουδάσει είτε δεν έχει ακούσει καν).

Επίσης καλλιέργησε επιμελώς το καθεστώς, σε πείσμα κάθε έννοιας δημοκρατικότητας και πολιτικής αγωγής, ότι ο απλός πολίτης δεν μπορεί να κρίνει και να εκτιμήσει το έργο κανενός από αυτούς που διαχειρίζονται την καθημερινότητα του με ατάκες τύπου «δεν είμαι νομικός να κρίνω», «δεν είμαι πολιτικός να ξέρω», «δεν είμαι συνταγματολόγος να εκτιμήσω», «δεν είμαι οικονομολόγος να εκφέρω γνώμη», παρ’ όλο που το Σύνταγμα είναι φτιαγμένο για να το γνωρίζουν όλοι οι Πολίτες και να κρίνουν πότε καταπατείται ώστε να δρούν ( άρθρα 120 αλλά και 25 παρ. 3 του Συντάγματος ), παρ’ όλο που άγνοια του νόμου δεν αναγνωρίζεται στους απλούς Πολίτες και τιμωρείται, παρ’ όλο που ο κάθε Πολίτης καλείται να ελέγξει και να κρίνει τους ‘οικονομολόγους’ κάθε περίπτωσης που διαχειρίζονται τα δικά του χρήματα και κατηγορείται ως υπεύθυνος εάν ψηφίσει λάθος και επωμίζεται τις ευθύνες για τα λάθη των ‘ειδικών’ που, όταν βρίσκουν αντίσταση από απλούς Πολίτες, απαιτούν τυφλή υπακοή.

Ο παραλογισμός αυτός βέβαια έχει δημιουργηθεί για να εξασφαλίζει την ατιμωρησία και την ασυδοσία σε όλους αυτούς που προσπαθούν να αναβιώσουν την εποχή των φέουδων και της κληρονομικής και ανεξέλεγκτης εξουσίας, σε πείσμα της ταμπέλας του Πολιτεύματος που διαφθείρουν, που λέει «Δημοκρατία».

Για αυτό η Μεταπολίτευση ξεκίνησε με πραξικόπημα και συνέχισε με τρομοκρατία και σειρά κοινοβουλευτικών δικτατοριών όπου ο νόμος δεν εφαρμοζόταν και είχε αντικατασταθεί από την βούληση του ‘κόμματος’, πράσινου ή μπλέ με κόκκινους κόκκους ( και ενίοτε και μαύρους – ρόζ ).

Σε αυτήν όμως τώρα την εποχή αυτό κατέρρευσε διότι ο Ελληνικός Λαός αποφάσισε να πάρει το Πολίτευμα του στα χέρια του και να γίνει αυτός ο ελεγκτής με βάση τους νόμους που στηρίζονται στο Διεθνές Δίκαιο ( Ανθρώπινα Δικαιώματα ) και να μην στηριχθεί πλέον στην κλίκα των νομικών, δικαστικών και μη, που ως επί το πλείστον αποτελείται από μέλη των οικογενειών και των συμμάχων – πελατών των επίδοξων απολύτων κυριάρχων – τυράννων ενός Λαού που το περισσότερο αίμα το έχυσε στο όνομα της Ελευθερίας του και μόνο.

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 γίνεται απόπειρα να επανέλθουν όλα αυτά ξεκινώντας από αυτήν την ίδια την διαδικασία της προεκλογικής περιόδου όπου κατάφωρες