Περί Παιδείας καί ἄλλα τερπνά.

Γράφει η Χαρίκλεια

Ἕνα μακρύς κατάλογος τῶν διδασκόντων στό ΕΑΠ (Ἑλληνικό Ἀνοιχτό Πανεπιστήμιο), κυκλοφορεῖ στό διαδύκτιο. Ὁ πειρασμός εἶναι μεγάλος γιά σχολιασμό.

1. Τό πρῶτο πού παρατηρεῖ κανείς εἶναι ὅτι οἱ περισσότεροι διδάσκοντες στό ΕΑΠ, εἶναι ἤδη καθηγητές στά ἀνώτατα ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα τῆς Χώρας. Ἄρα ἔχουν δύο θέσεις τουλάχιστον.Καί ἐρωτῶ. Εἶναι σωστό οἱ μέν νά ἔχουν δύο καί τρεῖς θέσεις καί οἱ νέοι ἐπιστήμονες νά μήν μποροῦν νά βροῦν μιά θέση στόν Ἥλιο;Εἶναι

σωστό οἱ λεγόμενοι πνευματικοί ταγοί νά εἶναι τόσο ἀδηφάγοι καί νά έξαναγκά-ζουν τά νέα παιδιά, τό μέλλον τῆς Χώρας, νά ἐξορίζονται; Διότι γιά ἐξορία πρόκειται ὅταν φεύγει κανείς ἀπό τήν Χώρα του ὄχι γιατί τό θέλει ὁ ἴδιος, ἀλλά γιατί τόν διώχνουν. Καί στήν προκειμένη περίπτωση δέν τούς διώχνει ἡ Τρόϊκα ἀλλά τό ἐγχώριο διαπλεκόμενο σύστημα.

2. Τί εἶναι αὐτό τό ΕΑΠ; Οἱ φοιτητές, ὥς γνωστόν, πληρώνουν γιά νά τύχουν τῶν ὑπη-ρεσιῶν τοῦ ἱδρύματος, καί μάλιστα ἀρκετά. Ἄρα εἶναι στήν οὐσία ἕνα ἰδιωτικό Πανε-πιστήμιο. Ἡ πανεπιστημιακή Κοινότητα μέχρι στιγμῆς δέν θέλει νά ἀκούσει γιά λειτου-ργία ἰδιωτικῶν Πανεπιστημίων στήν Ἑλλάδα.Αὐτό ὅμως λειτουργεῖ μιά χαρά, γιά αὐτό δέν ὑπάρχει συνταγματικό κώλυμα, μιά καί τό δημιούργησε ἡ ἴδια ἡ Πανεπιστημιακή Κοινότητα, προφανῶς γιά νά ἔχουν τά μέλη της ἀκόμη μιά δυνατότητα ἐργασίας. Θά μοῦ πεῖτε δέν εἶναι ἡ μόνη συντεχνία στόν τόπο μας.Ὄχι βέβαια, ἀλλά ἐδῶ μιλᾶμε γιά τήν πνευματική ἡγεσία, ἀπό τήν ὁποία θά περιμέναμε περισσότερη ἀνωτερότητα καί ὑπευθυνότητα.

3. Γνωρίζοντας τήν ποιότητα τῆς παρεχομένης παιδείας στά Ἀνώτατα ἱδρύματά μας μας, μποροῦμε νά φανταστοῦμε καί τό ἐπίπεδο τοῦ ΕΑΠ., μιά καί διδάσκουν οἱ ἴδιοι δάσκαλοι.

4. Ἀκούσαμε ἐσχάτως ἀκόμη μιά φορά γιά μεταρρύθμιση στήν Παιδεία.Στά χρόνια ποῦ ζῶ, ὅλο μεταρρυθμίσεις γίνονται λές καί τά παιδιά τοῦ κόσμου εἶναι ἰνδικά χοιρίδια κατάλληλα μόνο γιά πειράματα.

Ἀνεξάρτητα ἀπό τά θετικά στοιχεῖα πού παρουσιάζει ἡ τελευταία ἐπέμβαση στήν Παι-δεία θεωρῶ ὅτι δέν προχώρησε καθόλου στήν οὐσία, στήν ποιότητα δηλασή τῆς παρε-χομένης ἐκπαιδεύσεως.

Καί ἐξηγοῦμαι:α. Ἔγινε ἔλεγχος ἄν καί πόσο πληροῦν ὅλοι οἱ νῦν καθητητές τίς προϋποθέσεις γιά τέτοια θέση; Ἔχουν δηλαδή ὅλοι διδακτορικό;Διότι ἄν ὑπάρχουν κάποιοι πού δέν ἔχουν, θά ἔπρεπε ἄμέσως νά ἀπομακρυνθοῦν.β. Ἄν ὑπάρχουν καθηγητές πού ἔχουν διδακτορικό ἀλλά δέν ἔχει δημοσιευθεῖ θά πρέπει γιά νά συνεχίσουν νά κατέχουν τήν θέση τους νά δημοσιεύσουν τό διδακτορικό τους. Μέχρι τῆς δημοσιεύσεώς του εἶναι σάν νά μήν ὑπάρχει, διότι:• Πρῶτον δέν μπορεῖ νά ἀξιολογηθεῖ.• Δεύτερον δέν ἐπιτελεῖ τό σκοπό του, μιά καί τό διδακτορικό εἶναι μιά ἐρευνητική ἐργασία, ἡ ὁποία θά πρέπει νά εἶναι στήν διάθεση τῶν ἐπομένων ἐρευνητῶν.• Τρίτον γιά νά ἀποδειχθεῖ ὅτι ἡ ἔργασία αὐτή ὄντως ὑπάρχει καί εἶναι πρωτό-τυπη. Ἀκοῦμε τόσα πολλά τό τελευταῖο καιρό πού δέν ξέρουμε πιά τί νά φανταστοῦμε.

• Ἐπίσης σχετικά μέ τήν πρώτη παράγραφο αὐτοῦ τοῦ κειμένου, μήπως τό σεβα-στό Ὑπουργεῖο θά πρέπει νά ὁρίσει ὅτι μόν