Περί ομερτά και άλλα τινά

του Δημήτρη Κακογιάννη

Εντύπωση μου προκάλεσε ο ξαφνικός θυμός και η υστερία που έπιασε τον υπουργό των οικονομικών της κυβέρνησης και ύπαρχο (κατά δήλωσή του)του βυθιζόμενου σκάφους «ΕΛΛΑΣ» στη Βουλή, μόλις ο Τσίπρας είπε ότι «η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει με όρους ομερτά».
Είπα να το ψάξω λίγο, μια που για ότι ψάχνεις υπάρχουν άφθονες πηγές στον αιώνα της παγκοσμιοποίησης και της ηλεκτρονικής που ζούμε.
Βρήκα λοιπόν

ότι ο ιταλικός όρος ομερτά απαντάται σε περιοχές της Ιταλίας όπως η Σικελία, η Καλαβρία και η Απουλία, όπου υπάρχει ισχυρή παρουσία οργανώσεων με παράνομες δραστηριότητες όπως η Μαφία, η Καμόρα κ.α.
Εννοιολογικά σημαίνει την αποχή από την συνεργασία με τις αρχές, κυρίως όσων «γνωρίζουν» και δεν μαρτυράνε, άρα στην πραγματικότητα είναι ο Νόμος της σιωπής που κάθε παραβίασή του πρέπει να τιμωρηθεί με θάνατο.
Υπάρχει δε και μια Σικελική παροιμία σχετική που λέει ότι «όποιος δεν ακούει, δε βλέπει και δε μιλάει, ζει εκατό χρόνια».
Ειλικρινά απόρησα για την ενόχληση του κυρίου υπουργού. Πολύ περισσότερο δε, όταν ο νόμος της σιωπής, η ομερτά, είναι κανόνας στον δημόσιο βίο με κύριους εκφραστές του αυτούς τους ίδιους τους πολιτικούς.
Ομερτά, ας πούμε, δεν εφαρμόζει ο ίδιος ο περί ου ο λόγος πολιτικός όταν την μια μέρα απειλούσε και προκαλούσε ότι θα δώσει στη δημοσιότητα τη λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου και την επόμενη λέει ότι θα τη καταθέσει στη Βουλή για χρήση μόνο των Βουλευτών που μάλιστα δεν θα έχουν δικαίωμα παραγωγής αντιγράφου ;;;
Αυτή η ενέργεια δεν είναι ενοχή σιωπής ;;;
Είναι δυνατόν να στραγγίζεται καθημερινά μέχρι αίματος ο κάθε πολίτης, να φορολογείται χειρότερα και από την περίοδο της τουρκοκρατίας και από την άλλη οι φοροκλέφτες φοροφυγάδες μεγαλοεπιχειρηματίες και λοιποί κολλητοί του πολιτικού συστήματος, αυτοί που εξαιτίας τους φτάσαμε σ αυτά τα χάλια, να απολαμβάνουν κυβερνητική και οικονομική ανοχή και ασυλία ;;
Ομερτά μήπως δεν αποτελεί η εισήγηση του ίδιου του Βενιζέλου και τότε υπουργού, κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001 στον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Φίλιππο Πελτσάνικο του περιβόητου και παγκόσμιας πρωτοτυπίας Νόμου 3126/2003 που έγινε Νόμος του κράτους στις 18/3/2003 που παραγράφει τις αξιόποινες πράξεις των υπουργών (πλημμελήματα, κακουργήματα) με τη συμπλήρωση 5 ετών από την ημέρα που τελέστηκαν ;;
Κατά τα άλλα να θυμίσουμε το άρθρο 4 του ισχύοντος Συντάγματος που λέει
1. Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
2. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Πουθενά δεν αναφέρει το Σύνταγμα ότι οι υπουργοί εξαιρούνται από τις διατάξεις του παρόντος Συντάγματος.
Τώρα πως γίνεται μέσα στο ίδιο Σύνταγμα να υπάρχουν αντιφάσκουσες διατάξεις, μόνο αυτοί που τις επινόησαν το γνωρίζουν, που είναι και καθηγητές συνταγματολόγοι.
Ομερτά δεν είναι η κλήση σε διαβούλευση των ιδιοκτητών των ΜΜΕ (συμπτωματικά των κυβερνητικών) με τον Πρωθυπουργό πριν να δει τους εκπροσώπους των πολιτικών κομ