Πάνος Καμμένος. Το δίλημμα.

Γράφει ο Δ. Βουλγαρίδης

Είναι μεγάλη σοφία το να ξέρεις πότε να αποδέχεσαι την απόρριψη και πότε να απορρίπτεις την αποδοχή.

Παρόλο που και άλλοι βουλευτές κρατούν κάποιες αποστάσεις από την απόφαση της κυβερνητικής συνεργασίας, ο Πάνος Καμένος είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση. Οι θέσεις που εκφράζει ο συγκεκριμένος βουλευτής ενώ έχουν μεγάλη απήχηση στο σύνολο του λαού δεν φαίνεται να έχουν την ίδια απήχηση μεταξύ των συναδέλφων του στο κόμμα. Είναι χαρακτηριστικό, όταν μίλησε στη Βουλή με συγκεκριμένα στοιχεία και για

μέτωπο απέναντι στην παράδοση της χώρας και για συστράτευση για την προστασία της πατρίδα μας και της δημοκρατίας, ενώ άγγιξε ολόκληρο τον λαό, αντιμετωπίστηκε μάλλον με δισταγμό, από τους βουλευτές του κόμματος του, κάτι που φάνηκε στο χλιαρό χειροκρότημα που εισέπραξε. Φυσικά όπως αποδείχθηκε – το παραδέχθηκε και ο ίδιος – εκτός από τους διστακτικούς μεταξύ των συναδέλφων του υπάρχουν και αρκετοί πρόθυμοι να συνεργαστούν.

Στο κόμμα του παραμένει ανοικτό το ενδεχόμενο της διαγραφής του στην περίπτωση που επιμείνει στη διαφοροποίησή του, από τις επιλογές της κομματικής ηγεσίας. Θεωρητικά η ανοχή της κομματικής ηγεσίας στην διαφοροποίηση βουλευτών, θα μπορούσε να εκληφθεί ως κίνηση υπονόμευσης της νέας κυβέρνησης και ουσιαστικά ως αθέτηση της συμφωνίας που – χωρίς καμία δημοκρατική εσωκομματική διαδικασία – αποδέχθηκε. Με δεδομένο ότι αποκλείεται να αλλάξει άποψη, η πιθανότερη εξέλιξη, κατά την άποψή μου, είναι η διαγραφή του Πάνου Καμένου από την κοινοβουλευτική ομάδα, αλλά όχι η διαγραφή του από το κόμμα της ΝΔ, όπως συνέβη στην περίπτωση Χατζηγάκη.

Η ολοκληρωτική διαγραφή θα οδηγούσε σε μονόδρομο τον βουλευτή κάτι που δεν θα ήταν καθόλου θετικό για την ΝΔ. Αντίθετα έτσι δίνεται μία διέξοδος στη ΝΔ να διατηρήσει την πειθαρχεία της κοινοβουλευτικής της ομάδας και να προλάβει τη χαλάρωση συνοχής της, αλλά και στον κ. Καμένο να παραμείνει στις θέσεις του, αλλά και στο κόμμα του.

Στην περίπτωση αυτή βέβαια, το δίλημμα μεταφέρεται από τον Αντώνη Σαμαρά, στον Πάνο Καμένο. Οι παράμετροι που έχει να σκεφτεί είναι πολλές, εφόσον δεν τον διαγράψουν από το κόμμα, κάτι που μάλλον δεν πρόκειται να συμβεί για πάρα πολλούς λόγους:

Σίγουρα η διαγραφή του θα προσέδιδε πατριωτισμό και ηρωισμό στον ίδιο και έναν αντιδημοκρατικό και αντιπατριωτικό χαρακτηρισμό στο κόμμα του. Άρα το κόμμα του δεν το συμφέρει να προκαλέσει μια τέτοια εξέλιξη.Η ψήφος του δεν είναι αναγκαία. Ο κυβερνητικός σχηματισμός διαθέτει άνετη πλειοψηφία στη βουλή.Δίνει στο κόμμα του πιστοποιητικό δημοκρατικής λειτουργίας, αφού επιτρέπει να ακούγονται αντίθετες ή ακόμα και “περιθωριακές” απόψεις.Τους βοηθάει να μην αποκόπτονται εντελώς από τις αντιμνημονιακές θέσεις που εξέφραζαν στο παρελθόν. Εφόσον τον αφήνουν να μιλά και δεν τον διαγράφουν, δίνει ελπίδα σε κάποιους ψηφοφόρους ότι η ΝΔ σαν κυβέρνηση ίσως ξαναθυμηθεί και εφαρμόσει την αντιμνημονιακή ρητορική της.Οι κινήσεις του ελέγχονται καλύτερα όταν λειτουργεί μέσα στο κόμμα. Ίσως δεν έχουν άδι