Οι πολιτικοί αντιπρόσωποι ως ενεργούμενα των πραγματικών εξουσιαστών.

Του Πέτρου Χασάπη

Σήμερα ζούμε μια εποχή που δεν μοιάζει με άλλες προηγούμενες. Έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και θέλει τα δικά της αντίδοτα. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις νέες προκλήσεις με γιατροσόφια του χθες. Τι συμβαίνει όμως ακριβώς σήμερα και τι πρέπει να γίνει;

Όπως είναι γνωστό, όποιος έχει την εξουσία έχει το πάνω χέρι. Είναι αυτός που ρυθμίζει τα πράγματα και τις ζωές των ανθρώπων. Η εξουσία στις διάφορες εποχές πηγάζει κυρίως από τις κυρίαρχες οικονομικές διαδικασίες. Προτιμούμε αυτόν τον όρο για να μην χαθεί η ουσία σε δογματικές αντιπαραθέσεις. Όσοι είναι ιδιοκτήτες

αυτών των κυρίαρχων οικονομικών διαδικασιών είναι και οι πραγματικοί εξουσιαστές.

Στην εποχή της Φεουδαρχίας κυρίαρχη οικονομική διαδικασία ήταν η γεωργική παραγωγή, δηλαδή η βασική οικονομική ενασχόληση ήταν αυτή του πρωτογενούς οικονομικού τομέα. Επομένως οι ιδιοκτήτες μεγάλων εκτάσεων γης, οι φεουδάρχες, ήταν αυτόματα οι πραγματικοί εξουσιαστές και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα ήταν η μοναρχία. Η δε εξουσία του μονάρχη δεν πήγαζε από την βούληση των δουλοπάροικων, αλλά από τη στήριξη που του παρείχαν οι φεουδάρχες. Διάφορες εξεγέρσεις των δουλοπάροικων, ως αντίδοτο στην κρατούσα οικονομική διαδικασία, δεν αναιρούσαν την κυρίαρχη οικονομική διαδικασία και επομένως απέτυχαν.

Η κατάσταση άλλαξε όταν κυρίαρχη οικονομική διαδικασία έγινε πλέον η βιομηχανική παραγωγή. Πραγματικοί εξουσιαστές έγιναν οι μεγαλοβιομήχανοι μεγαλοαστοί του δευτερογενούς οικονομικού τομέα, οι οποίοι είχαν αντιπρόταση που αναιρούσε την μέχρι τότε κυρίαρχη οικονομική διαδικασία και φυσικά νίκησαν με τον τεράστιο πλούτο και τα μέσα που διέθεταν το παλιό καθεστώς και το υπέταξαν. Ως κυρίαρχο πολιτικό σύστημα έκανε την εμφάνισή του η ολιγαρχία των προυχόντων μεγαλοαστών οι οποίοι διεκδίκησαν από τον μονάρχη τη δυνατότητα να αποφασίζουν μόνοι τους σε κοινοβούλιο. Η μορφή αυτή εξελίχθηκε σε αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική «δημοκρατία», στην αρχή με περιορισμένο δικαίωμα ψήφου για την εκλογή των αντιπροσώπων, μόνο μεταξύ των μεγαλοαστών και αργότερα διευρύνθηκε. Η ανάγκες για πρώτες ύλες και φθηνότερο εργατικό δυναμικό για τις βιομηχανίες, οδήγησαν τα διοικούμενα από τους μεγαλοβιομήχανους νέα αστικά κράτη, σε αποικιοκρατίες και έλεγχο του διεθνούς εμπορίου. Οι διάφορες εξεγέρσεις των εργαζόμενων στα εργοστάσια και αργότερα η δημιουργία οργανωμένου εργατικού κινήματος δεν μπόρεσαν να αμφισβητήσουν την κυρίαρχη οικονομική διαδικασία και να αποτελέσουν αντιπρόταση, παρά μόνο να την εξανθρωπίσουν μέχρι ένα ορισμένο μέτρο.

Σήμερα έχουμε φύγει από την βιομηχανική εποχή. Η κατάσταση άλλαξε πάλι και ήδη βρισκόμαστε σε μια μεταβιομηχανική περίοδο η οποία δεν έχει πάρει ακόμα την επίσημη ονομασία της. Ποια όμως είναι η κυρίαρχη οικονομική διαδικασία σήμερα; Ποιοι ασκούν πραγματική εξουσία; Και τι πολιτικό σύστημα έχουμε ή πρέπει να έχουμε;

Είναι γενική παραδοχή ότι κυρίαρχη πλέον οικονομική διαδικασία είναι η χρηματοπιστωτική διαδικασία. Μια διαδικασία του τριτογενούς