Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν – Σχετικά με την ‘συμφωνία’ της συνεδρίασης του Eurogroup της 27/11/2012

Του Καλλίνικου Κ. Νικολακόπουλου* 2/12/2012

H ανάγκη δημιουργίας της ‘συμφωνίας’ της 27ης Νοεμβρίου 2012 για την υποτιθέμενη αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, είναι ότι όλες οι προηγούμενες ‘συμφωνίες’ απέτυχαν γιατί επεδίωκαν εξωπραγματικούς στόχους πού ήταν στατιστικά απίθανο να επιτευχθούν. Βασική προϋπόθεση για την ευόδωσή τους ήταν η επίτευξη από την Ελλάδα παγκόσμιων δημοσιονομικών και οικονομικών ρεκόρ, που προφανώς μόνο στην σφαίρα της φαντασίας ήταν δυνατό να γίνουν κατορθωτά. Η διαρκής λήψη μέτρων ακραίας

λιτότητας και η ολοσχερής έλλειψη μέτρων ανάπτυξης, ως συνέπεια της εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων ‘μνημονίων’, οδήγησαν την Ελλάδα σε μια θεαματική μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος με συρρίκνωση όμως του ΑΕΠ της τουλάχιστον κατά 20%, από την αρχή της
κρίσης. Ως αποτέλεσμα, επήλθε η κατάρρευση της οικονομίας και η καταγραφή αρνητικών παγκόσμιων ρεκόρ ύφεσης, οδηγώντας σε απώλεια μεγαλύτερη του 25% του ΑΕΠ με ανεργία που θα προσεγγίζει το 30% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού στο τέλος του 2013. Η ‘συμφωνία’ αυτή προβλέπει ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα βρίσκεται το 2020 στο 124% και το 2022 στο 115% του ΑΕΠ της χώρας, που είναι τα υψηλότερα ποσοστά στην σύγχρονη ιστορία μας προ του 2010. Η Ελλάδα δηλαδή πρέπει αφενός να έχει μειώσει το δημόσιο χρέος κατά 40-50 δις ευρώ και να αυξήσει το ΑΕΠ κατά 50-60 δις, επιτυγχάνοντας πρωτογενή πλεονάσματα και ανάπτυξη μεγαλύτερα του 4,5% για κάθε έτος μετά το 2014. Με παγκόσμιο ρεκόρ ύφεσης το 2012, που αναμένεται να συνεχισθεί και το 2013, και απώλεια διεθνούς ανταγωνιστικότητας (δείκτης GSI) κατά 25 θέσεις από την αρχή της κρίσης, πόσο στατιστικά πιθανό να συμβεί είναι αυτό;
Οι δανειστές της Ελλάδας αυτή την στιγμή (μη συνυπολογιζομένων των δανείων της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών) σε σύνολο δανείων 304 δις ευρώ είναι : ιδιώτες 63 δις, λοιποί πιστωτές 47 δις, διμερή δάνεια χωρών ευρωζώνης 53 δις, ΔΝΤ 22 δις, EFSF 74 δις, ΕΚΤ 45 δις. Η ‘συμφωνία’ της 27/11 προβλέπει :
α) την μείωση του επιτοκίου των διμερών δανείων 53 δις του 1ου μνημονίου κατά 0,6% που μπορεί να γίνει 1% στην περίπτωση επίτευξης πρωτογενών πλεονασμάτων>=4,5% του ΑΕΠ, υπολογιζόμενου μέγιστου οφέλους 2 δις ευρώ,
β) τον διπλασιασμό του χρόνου αποπληρωμής του δανείου 74 δις του EFSF του 2ου μνημονίου (από 15 σε 30 έτη) και αναβολή πληρωμής των τόκων του για μια δεκαετία, που υπολογίζεται ότι θα μειώσει μεν τις αποπληρωμές μας βραχυμεσοπρόθεσμα ως το 2022, αλλά θα τις αυξήσει μακροπρόθεσμα μετά το 2022,
γ) παραίτηση των κεντρικών τραπεζών της ευρωζώνης από τα κέρδη της ΕΚΤ, που προέρχονται από επαναγορά των ελληνικών ομολόγων στην δευτερογενή αγορά ονομαστικής αξίας 45 δις ευρώ (με επιστροφή τους στο ελληνικό δημόσιο), υπολογιζόμενου οφέλους 11 δις ευρώ,
δ) χρηματοδότηση του ελληνικού δημοσίου μέχρι 0,35 σεντς ανά 1 ευρώ ονομαστικής αξίας για εθελοντική επαναγορά ομολόγων από ιδιώτες στην δευτερογενή αγορά συνολικής ονομαστικής αξίας 63 δις (πρόκειται για τα εκδοθέντα ομόλογα που προήλθαν με