Ο μετεωρολόγος κος Roubini

Toυ Ηλία Καραβόλια, 21/7

Μου ζητήθηκε απο γαλλικό ειδησεογραφικό έντυπο να σχολιάσω τις τελευταίες δηλώσεις του Nouriel Roubini (http://www.youtube.com/ watch?v=ABsiGrpFkV0 ) που ως συνήθως ,προβλέπει ‘οικονομικό τσουνάμι’, καταιγίδες και θεομηνίες στην παγκόσμια οικονομία. Δεν έχω κάποια προσωπική αντιπάθεια για τον άνθρωπο και τις δραστηριότητες του ,και φυσικά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την τεράστια διεθνή του επιρροή

και δράση.
Οι καταιγίδες όμως, που μια ζωή προβλέπει ο κος Roubini, δεν είναι και τόσο απρόβλεπτα φαινόμενα. Στην οικονομία μάλιστα το να παρομοιάζουμε τις κρίσεις με μετεωρολογικά συμβάντα και θεομηνίες, παραπέμπει σε αποδοχή της νατουραλιστικής εκδοχής των οικονομικών : ότι οι φυσικοί νόμοι δηλαδή, ρυθμίζουν την σφαίρα της οικονομικής πραγματικότητας. Αυτή η ‘εύπεπτη’ εκδοχή της κρίσης, η εκλαικευμένη ορολογία
περιγραφής και ανάλυσης, είναι που γνωρίζουν καλά ο Roubini και πολλοί άλλοι ‘επιχειρηματίες αναλυτές’, και ξέρουν να την διαχειρίζονται ως ‘ορολογία του τρόμου’. Αυτή η ορολογία, αυτός ο σημειολογικός λόγος, εισέρχεται ,μέσω της ταχύτατης πρόσβασης στην πληροφορία και την είδηση, στον ψυχισμό των πολλών, στο συλλογικό θυμικό. Αποτέλεσμα είναι να γεννιέται αυτό που αποκαλώ ‘φόβητρο δράσης’ : αδρανοποίηση της ορθολογικής σκέψης και καθίζηση ψυχολογίας με παράλληλη ακινητοποίηση στην ‘οικονομική φύση’ του ατόμου, με συνέπεια για το συλλογικό οικονομικό σύμπαν συναλλαγών, την μερική στάση εμπορίου και την μείωση της ροής κεφαλαίων στο χρηματοπιστωτικό κυκλώμα συναλλαγών.
Δεν θα αναλύσω περισσότερο την βιοπολιτικη της οικονομικής εξουσίας. Είμαι όμως πεπεισμένος ότι ούτε τσουνάμι,ούτε πλημμύρα, αλλά ούτε και νηνεμία φυσικά, θα έχουμε στα πελάγη της οικονομίας το 2013.
Αυτό γιατί πιστεύω ότι θα συνεχίστει αυτή η τάση της ‘ σταθερης ανισορροπίας’, σε νομισματικές, ομολογιακές και μετοχικές αγορές, και αυτή της ‘ανισόρροπης σταθερότητας’, στις εμπορευματικές αξίες. Σταθερότητα και Ισορροπία, είναι ‘έννοιες αναφοράς’, σε καιρούς ύφεσης και διακυμάνσεων στις κεφαλαιαγορές, κάθε μια εκ των οποίων έχει τους δικούς της δείκτες ευαισθησίας, τα δικά της ραντάρ ανίχνευσης στρεβλώσεων και τιμολόγησης των διαπραγματεύσιμων αξιών.
Πιθανολογώ λοιπόν ότι θα συνεχιστεί ένας συνεχή ”θόρυβος” γυρω απο το τεραστιο πρόβλημα που έχουν οι παγκόσμια εξαπλωμένες υπερ-τράπεζες του αμερικανικού και ευρωπαικού κλάδου. Αναφέρομαι στην επιτακτική ανάγκη απομόχλευσης στους ισολογισμούς τους. Θεωρώ ότι αυτή δεν θα φθάσε ποτέ σε υψηλά επίπεδα και δεν θα γίνει ανώμαλα και απότομα, αλλά σταδιακά και μεθοδικά. Πάντως, οι πολλές επισφαλείς θέσεις(δανειακές) και οι πολλές αναποτελεσματικές τοποθετήσεις( ομόλογα) μεγάλων τραπεζών, μεταλλάσουν το πρόβλημα βιωσιμότητας τους σε ένα σύνθετο αλλά υπαρκτό πρόβλημα για πολλές απο αυτές : ποιός κατέχει ποιόν, ώστε να μην βρεθεί να χρωστάει ,αλλά αντιθέτως, να αποκτήσει αξίες υποτιμημένες ,λόγω υπερχρέωσης, και χωρίς να καταβάλλει ρευστότητα, που είναι σπάνιο είδος σήμερα.
Τα ‘ ταμεία απο