Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Γράφει ο Β.Α. Κόκκινος

Τα έθνη πρέπει να ενθυμούνται, για να διδάσκονται, είπε ο Θουκυδίδης. Οι Έλληνες δεν πρέπει να λησμονήσουν πώς ζούσαν έως το 2009, οπότε – κρίμασιν οις οίδε Κύριος – η κυβέρνηση της χώρας περιήλθε στον Γεώργιο Παπανδρέου, τον μεγάλο υπεύθυνο της σημερινής καταστάσεώς τους.

Είναι βέβαιο πως αν, αμέσως μετά τις εκλογές,

δανειζόταν από τις αγορές, όσα χρήματα ήσαν αναγκαία για τη χώρα, με το τότε χαμηλό επιτόκιο, η Ελλάδα δεν θα υποχρεωνόταν να απευθυνθεί στην Τρόϊκα και το Δ.Ν.Τ. και η εξέλιξη της οικονομίας της θα ήταν πολύ διαφορετική.

Αλλά ο Γ. Παπανδρέου, παρέλειψε να δανεισθεί τα απαιτούμενα χρήματα και συνέχισε τις συζητήσεις με τον Στρος Καν – για το πώς θα υπαχθεί η Ελλάδα στο Δ.Ν.Τ. – που είχε αρχίσει προ των εκλογών, όπως ο τελευταίος ομολόγησε.

Άρα το σχέδιο ήταν να οδηγηθούν οι Έλληνες στη σημερινή εξαθλίωση. Γι΄ αυτό κατηγορούσε την οικονομία της χώρας και το λαό της σε ομιλίες του στο εξωτερικό. Γι΄ αυτό συγκαλούσε συσκέψεις, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (πρώην δανειστή του πατρός του, για την κάλυψη των δαπανών της γνωστής βίλας της Εκάλης) για την αντιμετώπιση της διαφθοράς των Ελλήνων, ένεκα της οποίας, τάχα, η Ελλάδα δεν είναι παραγωγική.

Μόλις ανέλαβε την εξουσία έδωσε στους συνδικαλιστές του Λιμένος Πειραιώς 70 εκατομμύρια ευρώ, για να αποδεχθούν την εκτέλεση της Συμβάσεως της Κίνας και της Ελλάδος, επί κυβερνήσεως του Κ. Καραμανλή. Αύξησε τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, προς τις οποίες το κράτος έδωσε την τελευταία 10ετία 115 δις ευρώ, δηλαδή πολύ περισσότερα από αυτά που απεκόμισε τούτο, δια της περικοπής μισθών και συντάξεων, αντί της αυξήσεως αυτών κατά το ποσοστό του πληθωρισμού, όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικώς, προς τους αφελείς εκλογείς του.

Οι πολιτικοί που αποδέχονται να εφαρμόσουν μέτρα οικονομικής και φυσικής εξοντώσεως των Ελλήνων, δια της ληστρικής φορολογίας των, της απανθρώπου μειώσεως μισθών και συντάξεων στο ήμισυ σχεδόν εκείνων που ελάμβαναν το 2009, τις απολύσεις και τη δραματική αύξηση της ανεργίας, είναι εχθροί του ελληνικού λαού.

Ο κ. Καραμανλής ακολουθούσε την αρχή της «ήπιας προσαρμογής», που εσήμαινε την εφαρμογή υποφερτών μέτρων προς αντιμετώπιση της κρίσεως. Αντιθέτως ο Γ. Παπανδρέου επετέθη κατά των πλέον αδυνάτων, μισθωτών και συνταξιούχων, τις αποδοχές των οποίων συνεχώς μειώνει, μέχρις εξαθλιώσεως τους.

Προφανώς η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, παρά τις αντίθετες επαγγελίες της, εφήρμοσε τις οδηγίες των μεγάλων αφεντικών του καπιταλισμού. Για την εξόντωση της μεσαίας τάξεως, με την υπερφορολόγησή της και την παράλληλη μείωση του εισοδήματος της. Οι νέοι της Ελλάδος τώρα αποτελούν το σημερινό προλεταριάτο του καπιταλισμού. Εξέλιπαν τα όνειρα και τα ιδανικά τους.

Αναζητούν μία οιανδήποτε εργασία, έστω και με μισθό πείνης. Οι μόνοι εργοδότες τους είναι οι πολυεθνικές εταιρείες, που δέχονται να τους προσλάβουν, μόνον υπό τον όρο να είναι πειθήνια όργανά τους και να αποδέχονται συνθήκες απασχολήσεώς τους όμοιες με αυτές τω