ΜΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΝΑ ΣΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΕ

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ… ΜΗ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙΣ ΣΕ ΒΕΝΤΑΛΙΑΌσες φορές η Αριστερά υπέταξε την πρακτική της σε ξύλινα ιδεολογήματα, τα λάθη που ακολούθησαν αυτή την επιλογή ήταν ολέθρια. Και όσες φορές αυτή η παρά φύση υποταγή εκδηλώθηκε σε κρίσιμες καμπές της ιστορίας του τόπου μας, τότε τα συνεπακόλουθα λάθη εκτός από ολέθρια, απέβησαν και μοιραία. Και για την ίδια την Αριστερά, αλλά  και για τον τόπο.του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥΚαι έγιναν ολέθρια… και απέβησαν μοιραία… -Όχι μονάχα γιατί «πατεντάρισαν» και εμφανίστηκαν να ποδηγετούν με ένα τρόπο κατά κανόνα άδικο, το ρομαντισμό που πλημμυρίζει τις

ψυχές χιλιάδων αγνών αγωνιστών που πίστεψαν στα κοινωνικά της οράματα, αφού παραμόρφωσαν την ουσία των πραγματικών τους προθέσεων στα μάτια της ανυποψίαστης κοινωνίας…-Αλλά κυρίως γιατί τροφοδότησαν με μια επικίνδυνη πρώτη ύλη, τα εργαστήρια της πολιτικής προβοκάτσιας των πιο άθλιων μηχανισμών, που ενοχοποίησαν και στοχοποίησαν την Αριστερά, ακόμη και για λάθη που δεν έκανε, για προθέσεις που δεν είχε, για γεγονότα που ουδέποτε συνέβησαν, και που κάποιοι, ΚΑΙ επιμελώς τα έστησαν, ΚΑΙ επιτυχημένα επεχείρησαν να της τα φορτώσουν.Μόνο ο ιστορικός του μέλλοντος θα μπορέσει να καταδείξει τελικά, αν αυτή ήταν η μοίρα της Αριστεράς, ή αν αυτό που πραγματικά ενοχοποιείται γι αυτή τη μοίρα, είναι η ξεροκεφαλιά και οι εμμονές των στελεχών της.Οι εκατοντάδες χιλιάδες όμως αγνοί και άδολοι αγωνιστές που στρατεύτηκαν σ αυτό τον αγώνα με τις μεγάλες ή μικρότερες θυσίες τους, επειδή εμπνεύστηκαν από τα κοινωνικά της οράματα, ΚΑΙ δικαιούνται, ΚΑΙ έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτούν, πως κάπου πρέπει να μπει ένα τέλος στην πολιτική κουτουράδα μιας κάστας στελεχών, που επιμένουν να θεωρούν ότι – ελέω Θεού – έχουν την αποκλειστική αρμοδιότητα να νουθετούν με τον τρόπο που αυτοί αντιλαμβάνονται την κοινωνία, αφουγκραζόμενοι σπάνια έως ποτέ τον πραγματικό καημό της δικής της ψυχής…Και το έχουν αυτό το δικαίωμα όλοι ετούτοι οι αυθεντικοί άνθρωποι του λαού μας, γιατί ήταν οι μοναδικοί από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα που στρατεύτηκαν σ έναν αγώνα δεκαετίες ολόκληρες με μοναδικό κίνητρο την προσφορά και τη θυσία.Οι άνθρωποι αυτοί δεν υπήρξαν ΠΑΣΟΚ για να προσβλέπουν στο αυριανό τους βόλεμα.Οι άνθρωποι αυτοί δεν υπήρξαν Ν.Δ για να μπουν στη λίστα των αυριανών ταχτοποιημένων στη ζωή και τη δουλειά.Οι άνθρωποι αυτοί υπήρξαν κομμουνιστές που ακόμη και με τα λάθη τους, μπήκαν μπροστά στον αγώνα για τη δημοκρατία και για το δίκιο.Και είναι όλοι αυτοί που η Ελληνική κοινωνία, στις δικές της δύσκολες στιγμές ακόμη και αν δεν το αναγνωρίζει επίσημα και στο σύνολό της, τους θεωρεί αποκούμπι για την επόμενη μέρα, στο δικαίωμά της στο μεροκάματο και στην καλύτερη ζωή.Όλοι αυτοί λοιπόν οι ανώνυμοι άνθρωποι που τολμούν να δώσουν τους αγώνες που καμιά άλλη «κυρία» – απ όλες εκείνες που θέλουν να τους κρίνουν εκ του ασφαλούς και για τα πάντα – δεν τολμά, δεν χρωστούν σε κανέναν κερατά τίποτε για να αισθάνονται εγκλωβισμένοι ή και λειψοί, επειδή κάποιοι απλά δεν τόλμησαν ή ουδέποτε μπόρεσαν να «δραπετ