Μαθήματα από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης  «…Μην ξεχνάτε και μην ξεχνάμε ιστορικά –και το τονίζω και θα το τονίζω, γιατί πρέπει η ιστορική μνήμη να είναι ανεξίτηλα χαραγμένη στη ψυχή μας και στο νου μας για να ξέρει και ο κόσμος τι αντιμετωπίζει- την πορεία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Και να θυμάται ο κόσμος ότι τα άκρα δεν έχουν ούτε ιδεολογία ούτε χρώμα, είναι τα ίδια. Είναι δημιουργήματα κρίσεων, είναι δημιουργήματα κοινωνικών ανισοτήτων. Είναι κάθε φορά που ένας λαός βολοδέρνει σε αντίστοιχες καταστάσεις σαν και αυτή που ζούμε σήμερα που δημιουργούνται τα άκρα, γιατί τότε βρίσκουν την ευκαιρία για να δράσουν και να υπάρξουν.»Προκόπης Παυλόπουλος (Αγόρευση στη Βουλή, 20/9/2012, του Προκόπη Παυλόπουλου)«Οσο κορυφώνεται η ελληνική κρίση τόσο πιο συχνοί είναι οι παραλληλισμοί της σημερινής Ελλάδας με το τέλος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Στο δραματικό αυτό κεφάλαιο της ιστορίας της Γερμανίας τον Μεσοπόλεμο ανατρέχουν αναλυτές και πολιτικοί είτε είναι υπέρ είτε είναι κατά της συνταγής που ακολουθείται σήμερα για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη. Κυρίως όμως οι αντίπαλοι των Μνημονίων παραπέμπουν στην άτεγκτη πολιτική περικοπών και αποπληθωρισμού που ακολούθησε ο καγκελάριος Χάινριχ Μπρίνινγκ μετά το κραχ του 1929. Η πολιτική κατάληξη ήταν η πλήρης κατάρρευση της δημοκρατίας και η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία το 1933. Αλλά η αλληλουχία οικονομικών δεδομένων και πολιτικών εξελίξεων δεν είναι τόσο μονοσήμαντη όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά…»Γιώργος Παπάς : Η Ελλάδα ξυπνά μνήμες Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (2/6/2012, εις : www.tanea.gr)ΣΎΝΤΟΜΟ δικό μου σχόλιο στη φράση:  «Αλλά η αλληλουχία οικονομικών δεδομένων και πολιτικών εξελίξεων δεν είναι τόσο μονοσήμαντη όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά…» Το ζήτημα δεν είναι απλά ομοιότητες και διαφορές τότε και σήμερα, εκεί κι εδώ : είναι Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ της κάθε ομοιότητας και της κάθε διαφοράς, ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΡΑΓΟΜΕΝΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ….Συχνά ακούω από πολιτικούς –και όχι μόνο-, να μας συμβουλεύουν να διδαχτούμε από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.Η συμβουλή αυτή, γίνεται κυρίως, γα να υποδείξει το πού μπορεί να καταλήξει η τυφλή πίστη ή η τυφλή συνοδοιπορία ακραίων λαϊκιστικών πολιτικών κινημάτων, και φυσικά, γίνεται για ν’ αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής.Όμως, ακούγοντας τις σχετικές υποδείξεις να διδαχτούμε από την ιστορία, δεν μπορώ να μην επισημάνω, ότι από την Ιστορία, δεν διδάσκεσαι με επιλεκτικές αναφορές σε γεγονότα που ευνοούν ένα επιχείρημα εναντίον ενός άλλου, αλλά, θα πρέπει, το ίδιο το επιχείρημα να είναι το ίδιο επαρκώς νομιμοποιημένο.Αν μελετώντας τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, το κάνουμε απλά για να υπογραμμίσουμε ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΞΗ στο ναζιστικό φαινόμενο, ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, αυτό σημαίνει ότι διαβάζουμε μονάχα το τελευταίο κεφάλαιο αυτής της ιστορίας. Και θα πρόσθετα ακόμα : ενδιαφέρον έχει όχι μόνο η αναφορά στη δημοκρατία της Βαϊμάρης, ΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης γενικότερα, σε Ευρώπη και Αμερική.Διότι ΠΡΙΝ απ’ αυτό το κεφάλαιο, υπάρχουν κι