«Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος»

Ομιλία του προϊσταμένου του Δημοτικού Σχολείου Αλίκων Μάνης, Νικόλαου Π. Αντωνόπουλου, για τη διπλή εορτή του Ευαγγελισμού & Εθνικής Παλιγγενεσίας (Άλικα, 25 Μαρτ. 2012)

«Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος»
( Ιερολοχίτες)

«Χαίρε Κεχαριτωμένη», ήταν η προσφώνηση του Αρχαγγέλου Γαβριήλ προς την Παρθένο Μαρία. Της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει τον Σωτήρα Χριστό. Αυτό το μήνυμα κληθήκαμε να εορτάσουμε σήμερα στο γραφικό εκκλησάκι του 16ου αιώνος, των Αλίκων, αλλά και εδώ στον προαύλιο χώρο του σχολείου μας την Επανάσταση του 1821. Με το πρώτο γεγονός, ο άνθρωπος απέκτησε

ελπίδα αιώνιας σωτηρίας, και με το δεύτερο οι Έλληνες απέκτησαν ελπίδα ελευθερίας.
Ήρωες πραγματικοί είναι εκείνοι, οι οποίοι όταν τους καλεί η ιστορία δεν λέγουν «ναι σε
όλα», αλλά διατρανώνουν τα μεγάλα «όχι». Καλούμαστε να τιμήσουμε μα και να μιμηθούμε ψυχές Ελλήνων, στις οποίες μέσα ήταν χαραγμένο εκείνο του Σωκράτους: «Μητρός τε και πατρός, και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς». Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια πολλοί από τους άρχοντές μας το παραπάνω λόγιο το έχουν διαστρέψει λέγοντας: «Πατρίδος τε και των άλλων τινών, τιμιώτερον εστίν το εμόν συμφέρον».
Δώστε μου, όμως, σας παρακαλώ σφύρα και καλέμι για να σμιλέψω σ’ ένα κομμάτι άψυχο μάρμαρο ηρώον, και να το υψώσω εμπρός σας εις ένδειξη ανεκφράστου ευγνωμοσύνης προς τους ήρωες του 1821. Ευρισκόμενος σε μικρή απόσταση από το ακρωτήρι του Ταινάρου, υπό την σκιά του Ταϋγέτου, και δεχόμενος την αύρα του Λακωνικού πελάγους, ενθυμούμαι αυτή την στιγμή τους Μανιάτες ήρωες, οι οποίοι επαναστάτησαν σηκώνοντας σημαία εθνεγερσίας. Ένα άσπρο πανί, δείγμα του έντιμου του αγώνος, με έναν κυανό σταυρό στο κέντρο, ένδειξη πίστης στον Σωτήρα Χριστό. Ανέγραψαν δε επάνω του το σύνθημα «Νίκη ή Θάνατος» και το «Ἤ Τάν, Ἤ Ἐπί Τᾶς».
Ω της θυσίας σύμβολα! Γνήσιοι απόγονοι των Αρχαίων Σπαρτιατών άλλωστε. Όταν η μάνα η Σπαρτιάτισσα ξεκρέμαγε την ασπίδα και την έδιδε στο παιδί της να πάει να πολεμήσει, χωρίς δάκρυα, δίχως αναστεναγμούς, του έλεγε το περιλάλητο «Ἤ Τάν, Ἤ Ἐπί Τᾶς»∙ δηλ. ή με αυτήν (την ασπίδα) θα έρθεις νικητής, ή επ’ αυτής (της ασπίδας) θα σε φέρουν ένδοξο νεκρό. Περιθώριο δειλίας, οπισθοχώρησης, συμβιβασμού, η μάνα δεν έδιδε κανένα.
Την πανευφρόσυνο και αγία αυτή ημέρα, θα μου επιτρέψετε να ζωγραφίσω και να φιλοτεχνήσω την προσωπογραφία ενός μεγάλου μάρτυρος της θηριωδίας των Τούρκων. Κι εάν με ρωτήσετε «κυρ-δάσκαλε τι χρώματα θα χρησιμοποιήσεις;», θα σας απαντήσω πως θα ήθελα να χρησιμοποιήσω το κόκκινο για να αποδώσω το τέλος του, και το χρυσό για να αποδώσω το πριν και το τώρα της αγίας μορφής του.
Ο λόγος για τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Γρηγόριο τον Ε΄. Μια φυσιογνωμία κατασυκοφαντημένη από τους ψευτοκουλτουριάρηδες, των οποίων τα έργα πληρώνουμε σήμερα. Ήταν 10 του Απρίλη του 1821, ημέρα του Πάσχα, κι ο γηραιός Πατριάρχης, ενδεδυμένος άπασα την αρχιερατική στολή, εσύρθη, εβασανίσθη, ελοιδορίθη και στο τέλος εκρεμάσθη υπό των Αγαρηνών Τούρκων στη μεσαία πύλη του Πατριαρχεί