Μάχη της Αλαμάνας Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

Γράφει η Σοφία Τ.Η μάχη της Αλαμάνας ήταν μια από τις πολεμικές εμπλοκές της Eπανάστασης του 1821 με νικηφόρα έκβαση για τους Τούρκους και ήττα των Ελλήνων. Στην μάχη(23/04/1821(κατά κάποιους ίσως και 1822) πληγώθηκε ο Αθανάσιος Διάκος και τελικά βρήκε ηρωικό θάνατο, αφού εκτελέστηκε βάναυσα από τον Ομέρ Βρυώνη. ΜΑΧΗ Μετά την εξέγερση των Ελλήνων, ο Ομέρ Βρυώνης, διοικητής του τουρκικού στρατού, κατέβηκε με 8.000 άνδρες από την Θεσσαλία για να καταπνίξει την επανάσταση στην Πελοπόννησο. Οι Αθανάσιος Διάκος, Πανουργιάς και Γιάννης Δυοβουνιώτης με περίπου 1.500 αρματολούς πήραν θέση στον ποταμό Αλαμάνα(Σπερχειός), κοντά στις Θερμοπύλες. Η υπεροχή των τουρκικών δυνάμεων ανάγκασαν τον Πανουργιά και τον Δυοβουνιώτη να εγκαταλείψουν τον αγώνα αφήνοντας πίσω τους τον Αθανάσιο Διάκο με τους άντρες του, οι οποίοι και μετά από πολύωρη μάχη νικήθηκαν από τους Τούρκους. Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ Ο Αθανάσιος Διάκος είχε πληγωθεί στο πόδι και το σπαθί του είχε σπάσει στην μάχη. Μετά την μάχη οι Τούρκοι έπιασαν τον Διάκο και τον έφεραν στον Ομέρ Βρυώνη, ο οποίος του έταξε να τον κάνει αξιωματικό στον στρατό του. Ο Διάκος αρνήθηκε λέγοντας «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω!»(σχόλιο: δεν διαπραγματεύθηκε, ούτε προσκύνησε). Τότε ο Βρυώνης διέταξε να τον σουβλίσουν. Η απάντηση του Διάκου ήταν: «Για δες μωρέ καιρό που διάλεξε, ο Χάρος να με πάρει, τώρα π’ ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι». ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΑΧΗΣ Αν και οι Έλληνες ηττήθηκαν και ο Αθανάσιος Διάκος πέθανε ηρωικά, θυσιάστηκε για την Επανάσταση και το Έθνος, δεν λύγισαν. Αντίθετα πείσμωσαν και συνέχισαν τον Αγώνα. ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΒΟΙΩΤΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΙ (27/03/1821) Όλες οι ενδείξεις(γ’ δεκαήμερο Μαρτίου 1821) και διάσπαρτες φήμες έλεγαν ότι οι Έλληνες θα επαναστατούσαν με κύρια εστία την Πελοπόννησο. Στην Α. Στερεά Ελλάδα, στην Λιβαδειά καπετάνιος στο αρματολίκι της περιοχής ήταν ο Αθανάσιος Διάκος, μυημένος στην Φιλική Εταιρεία ήδη από το 1818, όταν ήταν πρωτοπαλίκαρο του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Όταν μέσω του αγγελιοφόρου και υπαρχηγού στο αρματολίκι Βασίλη Μπούσγου μαθεύτηκε η γενική εξέγερση στην Πελοπόννησο, ο Διάκος αποφάσισε να υψώσει την σημαία της Επανάστασης κάμπτοντας τους όποιους δισταγμούς και των προκρίτων της περιοχής(Λογοθέτης, Λάμπρος Νάκος, Φίλων). Σύντομα έφτασαν στην περιοχή και τα νέα για την εξέγερση των Ελλήνων και την πολιορκία των Τούρκων στα Σάλωνα εκφοβίζοντας τους ντόπιους Τούρκους ότι κάτι τέτοιο έμελλε να συμβεί και στην επαρχία τους. Με ένα τέχνασμα ο Διάκος έπεισε τον Τούρκο βοεβόδα δήθεν ότι θα πολεμούσε τους εξεγερμένους και έτσι κατάφερε με τουρκική επίσημη γραπτή έγκριση να στρατολογήσει και να εξοπλίσει 5.000 χωρικούς. Ξεκίνησαν(27/03) οι σποραδικές εχθροπραξίες και οι μεμονωμένες δολοφονίες Τούρκων, ενώ οι περισσότεροι κατέφυγαν στο κάστρο της Λιβαδειάς. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΛΕΙΒΑΔΙΑΣ(01/04/1821) Οι επαναστάτες υπό τον Διάκο, κατέλαβαν(28 προς 29/03) τον λόφο του Προφήτη Ηλία έναντι της πόλης της Λιβαδειάς. Από εκεί έστειλε ομάδες οπλοφόρων και απέκλεισε τους δρόμ