Λογιστές αντί δικαστές και η ευρωπαϊκή διολίσθηση προς ολοκληρωτικές αντιλήψεις και πρακτικές…

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
«Υπάρχουν δύο προσεγγίσεις της πραγματικότητας και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η μία είναι εκείνη των Ελλήνων πολιτών που πληρώνουν και βασανίζονται και η άλλη είναι αυτή των Γερμανών που πιστεύουν πως εδώ και πολύ καιρό χρηματοδοτούν την Ελλάδα, η οποία δεν υλοποιεί τα συμφωνηθέντα. Αυτές οι δύο προσεγγίσεις πρέπει να ομογενοποιηθούν και να γίνουν μία προσέγγιση»Άγκελα Μέρκελ(Στη κοινή συνέντευξη Τύπου Α. Μάρκελ – Α. Σαμαρά στο Βερολίνο, στις 24/8/2012)Η Ευρωπαϊκή «Ένωση», ευθύς μόλις «αποκαλύφθηκε» το «πρόβλημα της Ελλάδας», αμέσως επιλήφθηκε με ταχύτητα και αποφασιστικότητα.Τι έκανε αμέσως; Τι κάνει έκτοτε συνεχώς; Έστειλε, κι έκτοτε στέλνει συνεχώς, κλιμάκια λογιστών της, να καταγράψουν το «λαβείν» των δανειστών.Απολύτως τίποτε άλλο δεν της ενδιαφέρει.Το «λαβείν» των δανειστών και μόνο αυτό.Και είναι πολύ λογικό.Διότι ΑΥΤΗ Η ΕΥΡΩΠΗ, δεν είναι παρά η εκτρωματική κατάληξη ενός οράματος που μίλαγε για την Ευρώπη των λαών, για την Ευρώπη της Αλληλεγγύης, για την Ευρώπη που θα γίνονταν μια ΕΝΙΑΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ.ΑΥΤΗ Η ΕΥΡΩΠΗ, δεν είναι παρά μια σύναξη οικονομικών συμφερόντων, και για να είμαστε ακριβείς, ΑΥΤΗ η Ευρώπη, δεν εκπροσωπεί παρά τα «οράματα» και τους στόχους των ευρωπαϊκών οικονομικών μεγαλοσυμφερόντων.Μια τέτοια Ευρώπη «ονειρεύονται».Μια Ευρώπη που θα διοικείται στη βάση της φιλοσοφίας της «οικονομικής διακυβέρνησης», που δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ένα είδος καταστατικού σαν αυτά επί της βάσει των οποίων διοικούνται οι εταιρείες, και ιδίως οι μεγάλες εταιρείες.Μια Ευρώπη – εταιρεία, με ένα διοικητικό συμβούλιο, και με ένα «κανονισμό προσωπικού».Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.ΑΥΤΗ η Ευρώπη, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, αργά αλλά σταθερά διολισθαίνει προς κάτι περισσότερο από ένα αυταρχισμό : διολισθαίνει προς έναν νέου τύπου ολοκληρωτισμό.Έναν ολοκληρωτισμό, που απαιτεί την «ομογενοποίηση» των διαφόρων αντιλήψεων, των διαφόρων πολιτιστικών προτύπων, και γνωρίζουμε πολύ καλά ποιοι κατά κανόνα καλούν σε «ομογενοποιήσεις», που στο βάθος, κρύβουν την επιδίωξη της αφομοίωσης. Όταν π.χ. η Γερμανίδα καγκελάριος μίλαγε για την «ύπαρξη δύο πραγματικοτήτων», αυτή του πώς αισθάνονται οι Έλληνες κι αυτή του πώς αισθάνονται οι Γερμανοί, και ότι πρέπει να καταλήξουμε σε μια «ομογενοποίηση» αυτών των πραγματικοτήτων, θα πρέπει κανείς να πετά στον έβδομο ουρανό αν πιστεύει ότι η Γερμανία θα έβρισκε ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ υποχώρησης της γερμανικής «πραγματικότητας» έναντι της ελληνικής, και για το ποιανού η «πραγματικότητα» θα έπρεπε κυριολεκτικά να καεί στους φούρνους.Έναν ολοκληρωτισμό, που απαιτεί την αμφισβήτηση του πολυκομματισμού και της αντιπολίτευσης, όταν πρόκειται να ικανοποιηθούν αιτήματα των δανειστών, κάτι που το είδαμε στο «ελληνικό πείραμα» στις τελευταίες εκλογές, όταν «από έξω» ερχόταν μηνύματα για «αιτήματα» ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΩΝ ΚΥΡΙΟΤΕΡΩΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΕΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΠΟΥ ΕΘΕΤΑΝ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ.ΑΥΤΗ η Ευρώπη, ευθύς μόλις μύρισε αίμα