Κυβέρνηση: Οι μακάβριοι δούλοι των διεθνών ληστών

Του Θύμιου ΠαπανικολάουΟι δεκανείς των μαφιών του χρήματος (κυβέρνηση ανδρεικέλων), «σαλπίζουν τις τελευταίες προγραφές»: Μας αλυσοδένουν κάθε  κύτταρο και ίνα της οικονομικής, κοινωνικής, εθνικής και πολιτικής μας υπόστασης…Μετατρέπουν την ελληνική κοινωνία όχι μόνο σε μια κόλαση ζωντανών νεκρών και λειψάνων , αλλά στο ζόφο της ψηφιακής φρίκης:   Οι ζωντανοί νεκροί και τα λείψανά τους (τα περιφερόμενα σαρκία τους) θα υποκατασταθούν με ηλεκτρονικά ψηφία…Αυτό το μακάβριο μέλλον  σχεδιάζουν οι επιτελάρχες της διεθνούς ιμπεριαλιστικής κτηνωδίας (Νέα Τάξη), με πρώτο θύμα την Ελλάδα, και εκτελούν τα πολιτικά τους υποζύγια στη χώρα μας με υπερβάλλοντα ζήλο, κυνισμό και θηριώδη αγριότητα.Αφού έχουν χρεοκοπήσει τον ελληνικό λαό, αφού τον έχουν γδάρει (κυριολεκτικά) ζωντανό και καθημερινά οργανώνουν στρατιές φοροεπιδρομών, αγριότερες και από αυτές της τουρκοκρατίας, τώρα οι νέοι γενίτσαροι- δωσίλογοι της νεοταξικής αυτοκρατορίας, προωθούν την  Ηλεκτρονική παρακολούθηση του εισοδήματος!!!Θα παρεμβάλουμε εδώ το σημερινό κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου για τα χαράτσια επί τουρκοκρατίας για να φανεί άμεσα το πόσο «εκσυγχρονισμένοι» και πολύ πιο βάρβαροι είναι οι γενίτσαροι της σημερινής κυβέρνησης :«Λυκόμορφοι φορολόγοι»!«Κύριο καθήκον των κοινοτικών αρχόντων της εποχής, ήταν το “στρώσιμο των τεφτεριών”. “Εριχναν τα τεφτέρια”, σήμαινε ότι όριζαν το φόρο που έπρεπε να πληρώσει κάθε μέλος της κοινότητας, ανάλογα με την περιουσιακή του κατάσταση (ιδιόκτητο σπίτι, χωράφια κλπ.) και τα εισοδήματά του, με βάση το “κατάστιχο” που συντασσόταν από εκτιμητές κάθε 7 χρόνια.»Την είσπραξη έκανε ο “γραμματικός” του χωριού ή κάποιος ειδικός φοροεισπράχτορας. Οι φόροι, αυτοί ήταν άσχετοι από άλλα “δοσίματα” για κοινοτικές ανάγκες (δρόμους, γεφύρια, κονάκι του βοεβόδα, πληρωμή ζημιών, αμοιβή κοινοτικών υπαλλήλων, δασκάλων, υδρονόμων, αγροφυλάκων κλπ.). Οι κοινοτικοί άρχοντες εισέπρατταν μισθό και απαλλάσσονταν από φόρους.»Γενικά, οι φόροι που πλήρωναν οι σκλάβοι στους Τούρκους ήταν πολλοί και δυσβάστακτοι (…). Κάθε οικογένεια κατέβαλλε επίσης πολλά άλλα “χαράτσια” (φόρους) για τα παραγόμενα προϊόντα, για τα κτήματα. Επίσης πλήρωνε το φόρο “καπνού” (δηλαδή για το αναμμένο τζάκι της οικογένειας), και τους φόρους για το γάμο, τα καταλύματα, τα επαρχιακά έξοδα, την τιμητική στολή (“καφτάνια”), τα καρφοπέταλα κι άλλους που είχε δικαίωμα να επιβάλλει ο κάθε τοπικός Οθωμανός διοικητής.»Οι κάτοικοι των Αγράφων πλήρωναν για πολλά χρόνια μόνο το “χαράτσι”-”κεφαλικό φόρο”. Επρεπε όμως να δίνουν και ένα “αστάρι” (φόδρα), 6 πήχες η κάθε οικογένεια, που χρησίμευε “ως σφογγιστήρι των αγγείων του σουλτάνου”. Το ύφασμα αυτό το ύφαιναν στον αργαλειό και το συγκέντρωνε ο “αστάρ τσαούσης”, που είχε την έδρα του στη Λάρισα.*»Ο λαός της περιοχής υφίσταται ως πραγματικούς επιδρομείς τους ακόρεστους φοροεισπράκτορες του κράτους, που ο Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός αποκαλεί“λυκόμορφους φορολόγους”. Το αδυσώπητο φοροεισπρακτικό καθεστώς αγκαλιάζει κάθε κλάδο της βιοτεχνικής δραστηριότητας: εργαστήρια μ