ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη*

Είναι γνωστόν ότι καλούνται να πληρώσουν το χρέος κοινωνικές ομάδες οι οποίες δεν συμμετείχαν στην συσσώρευση εισοδημάτων που επέτρεπε μια οικονομία εξωτερικού δανεισμού, μια οικονομία πληρωμής χρεών και εξαγωγής κεφαλαίων δια μέσου του χρέους που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα από την δεκαετία του 80’. Τότε μίλησα για το διαρκές μαρτύριο του Σίσυφου.
Αντίθετα κατά ένα θρασύ και προκλητικό τρόπο δεν πληρώνουν οι ομάδες, οι

κατηγορίες – το πλουτοκρατία είναι πολύ γενικό και αθωωτικό – που συσσώρευσαν μεγάλα εισοδήματα δια μέσου αυτού του πολιτικού – οικονομικού πρότυπου που έφθασε σε υψηλά επίπεδα λειτουργίας, ανευθυνότητας, ανομίας και ανηθικότητας. Όταν αναλυθούν αυτοί οι μηχανισμοί όχι με όρους και χρόνους λογιστικής έρευνας που είναι αργοί, αλλά με πολιτικούς που είναι σύντομοι και αποτελεσματικοί προκύπτουν πολλές κατηγορίες ομάδων και προσώπων που είναι υποχρεωμένες να κληθούν με το καλό να πληρώσουν. Μιλώ για τις πολλές υποδιαιρέσεις της Κάστας όπως τις αναλύω στο βιβλίο μου «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ» αλλά και στο άρθρο μου στην «Εφημερίδα Επενδυτής» Ιανουάριος 2010 με τίτλο «το Χρέος να το Πληρώσει η Κάστα».

Ας μείνουμε αρχικά σε δύο σημαντικές κατηγορίες που οφείλουν να πληρώσουν. Όχι μόνο λόγο της οικονομικής ύλης που συσσωρεύθηκε αλλά και λόγο της ηθικής σημασίας της για την διαμόρφωση μιας νέας πολιτικής, οικονομικής και ηθικής συνοχής στην χώρα. Δια μέσου αυτού του δρόμου θα υπάρξει συγκέντρωση όχι μόνο οικονομικού για τα Κρατικά μας ταμεία αλλά και ηθικού κεφαλαίου για την χώρα.

Η πρώτη αφορά το Πολιτικό, Διοικητικό προσωπικό από την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα. Επί δεκαετίες αυτή η γραφειοκρατία και ψευτοτεχνοκρατία είχε την διαχείριση της Επιχείρησης – Χώρα, της Επιχείρησης – Ελλάδα. Για την διαχείριση αυτή, ουσιαστικά το παρκάρισμα τους στις καρέκλες των θεσμών και οργανισμών, αμείφθηκαν πολύ πλούσια. Παρ’όλη την ανύπαρκτη πολιτική, σχεδιαστική, λειτουργική παραγωγικότητα τους και την καταστροφική για την χώρα διαχείριση τα εισοδήματα τους – εισοδήματα όχι μισθοί – ήταν πολύ υψηλά. Το κόστος του πολυάριθμου πολιτικού και γραφειοκρατικού προσωπικού ήταν και παραμένει υψηλό. Το κόστος της πολιτικής στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλο. Γίνεται μεγαλύτερο επειδή είναι μη παραγωγικό, καταστροφικό αλλά και γιατί το πολιτικός κατήντησε να έχει την ίδια σημασία που είχε η λέξη Πολιτικές στο Ηράκλειο (Χάνδακα) της Ενετοκρατίας. Έτσι μετά από δεκαετίες δανειοδοτούμενης Dolce Vita και κάλυψης των «Βασικών Ενστίκτων» αυτό το προσωπικό αντί να παραδώσει μια κερδοφόρα ανεπτυγμένη χώρα, μια δυναμική επιχείρηση Ελλάδα, παραδίδει μια προβληματική και χρεωμένη χώρα. Αυτή όμως η ίδια η κάστα παρ’ όλο που δεν έκανε καλά την δουλειά της αποθήκευσε και αποθηκεύει εισοδήματα. Στα ακίνητα έως τους χρηματιστηριακούς παραδείσους.
Π.χ. ποια είναι η πολιτική ή διανοητική παραγωγικότητα, οι αποδόσεις των Ευρωβουλευτών. Ορισμένοι υπερέβησαν σε θητείες την Σοβιετική και Κινέζικη νομενκλατούρα. Ποιο μεγάλο Ευ