Η Λήθη και η αγνωσία, το καύσιμο του φασισμού.

Αφορμή για το άρθρο είναι ένα αφιέρωμα που λάβαμε και ασχολείται με το θέμα του “φασισμού”. Εκεί κάπου συνειδητοποιήσαμε πως όταν ένας λαός λησμονεί, αδιαφορεί, δεν μελετά την ιστορία, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Διαπιστώσαμε όμως για άλλη μία φορά ότι η πολιτική μεθοδολογία του φασισμού, είναι “ευαγγέλιο” για κάθε μορφή εξουσίας που έχει σκοπό την εφαρμογή ολοκληρωτικών μέτρων διακυβέρνησης έναντι του λαού και προθέσεις οικειοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Μόνο η φασιστική μεθοδολογία μπορεί να αποδώσει σε ένα σύστημα εξουσίας αυτό που δεν της ανήκει, όπως την Εθνική περιουσία σε μία πρόσκαιρη Ελίτ.

Στον πρόλογο του το άρθρο γράφει: “Ο όρος «Φασισμός» γεννήθηκε μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ιταλία του Μουσολίνι. Έκτοτε, η αναφορά μας στο συγκεκριμένο όρο παραπέμπει στην εθνικιστική εκείνη ιδεολογία που έχει ως σκοπό να θέσει το έθνος υπεράνω κάθε αξίας, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο που επιτυγχάνει το σκοπό αυτό.”

Ανταποκρίνεται αυτό στην πραγματικότητα; Βεβαίως και όχι. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο. Η μη εσκεμμένη στρέβλωση των όρων που εντέλει καλύπτει την εσκεμμένη εξουσιαστική πρακτική εφαρμογής του φασισμού με πρόσχημα ακόμα και την ίδια την …δημοκρατία!Ο Φασισμός λοιπόν ως ιδεολογία και εφαρμοσμένη πολιτική ορίστηκε ξεκάθαρα από τον ιδρυτή της, τον Μπενίτο Μουσολίνι στο έργο του “Ο ορισμός του Φασισμού”. Ένα πόνημα το οποίο οφείλουν να έχουν διαβάσει όσοι ειλικρινά θέλουν να χτυπήσουν τις εκφάνσεις αυτού του εφιαλτικού πολιτικού συστήματος. Δυστυχώς, φαίνεται ότι το έχουν διαβάσει μόνον οι εξουσιαστές που το εφαρμόζουν σε πολλές περιπτώσεις αλλάζοντας τον τίτλο.Ήταν λοιπόν “Εθνοκεντρική” ιδεολογία ο Φασισμός; Όχι. Γι’ αυτό και οδήγησε στον θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους εντός και εκτός των Εθνών. Ο φασισμός επεβλήθη με σφαγές και αίμα πρώτα εντός του Έθνους που αναπτύχθηκε. Ιστορικά τα έθνη πολεμούν για συγκεκριμένες αιτίες, με γνώμονα την επίλυση διαφορών που η διπλωματία αδυνατεί να συμβιβάσει. Η ιδεολογία της ολοκληρωτικής εξόντωσης ενός έθνους από μία πολεμική μηχανή, δημιουργείται από μη – έθνη, αλλά παραχαραγμένες κρατικές οντότητες και κινητήρια δύναμη τον “Μανιχαϊσμό”.Ο Μουσολίνι απεχθανόταν την έννοια του “Έθνους“. Μισούσε ακόμα και το έθνος που κυβέρνησε. Οι αναφορές στο “έργο” του, σαφείς:Η έννοια της “Ράτσας” είναι εντύπωση και όχι πραγματικότητα.Η Ράτσα ή η Γεωγραφική προέλευση δεν παίζει ρόλο. Όποιος υιοθετεί τις ιδέες μας είναι μαζί μας.Το Έθνος υποσκελίζεται, εξαφανίζεται από το Κράτος. Το Φασιστικό Κράτος.Το “καλύτερο αίμα” κάποια στιγμή θα μπει σε έναν ανόητο ή ένα κουνούπι.Δεν είναι αδύνατον να κυβερνήσεις τους Ιταλούς. Είναι τελείως άχρηστο.“Η εθνική σημαία είναι μόνο για την κοπριά”Και ο Μουσολίνι φάνηκε αντάξιος των πιστεύω του. Κυβέρνησε ένα Έθνος δημιουργώντας ένα φασιστικό κράτος και το κατέστρεψε αφού πρωτα επιχείρησε να καταστρέψει ολοκληρωτικά το γειτονικό και ιστορικά συγγενές Έθνος των Ελλήνων. Για να τα καταφέρει, εφήρμοσε έναν άκρατο Μανιχαϊσμό. Εμείς, οι φασίστες είμαστ