Η δημαγωγία ανθίζει πάνω στην άγνοια. Και η ημιμάθεια δεν είναι γνώση…

Γράφει η Σοφία Κ

Πράγματι, ο Πλάτων λέει πως, η υπέρμετρη ελευθερία καταλήγει σε υπέρμετρη δουλεία για τον πολίτη και την πόλη.

Και η Τυραννίς καθίσταται από τη Δημοκρατία, όπου από την ακρότατη ελευθερία πηγάζει η μεγαλύτερη και αγριότερη δουλεία. Μιλάει για το νόσημα που φυτρώνει κατά τον ίδιο τρόπο στην Ολιγαρχία και στη Δημοκρατία υποδουλώνοντάς την. Για το γένος των οκνηρών και άσωτων ανθρώπων που παρομοιάζουμε με κηφήνες (που άλλοι έχουν κεντρί κι άλλοι δεν έχουν) που δημιουργούν αναταραχές σε ολόκληρη την πόλη, όπως το φλέγμα και η χολή στο σώμα. Και ότι αυτά ακριβώς πρέπει

να προσέξει ο καλός γιατρός και ο νομοθέτης της πόλης το ίδιο με τον σοφό μελισσοκόμο, που από πριν προσέχει κυρίως να μην εμφανιστούν καθόλου, κι αν εμφανιστούν, πως να τ’αποβάλει όσο γίνεται πιο σύντομα μαζί με τις ίδιες τις κηρήθρες….

Ολάκληρο το όγδοο (Η) βιβλίο της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ του Πλάτωνα, αναφέρεται στις παρεκβατικές μορφές όλων των πολιτευμάτων, μη εξαιρούμενου και αυτού της Αριστοκρατίας που υποστηρίζει. Επειδή, όπως λέει, για κάθε τι που γεννιέται υπάρχει φθορά, ούτε κι αυτή η συγκρότηση (της ιδανικής πολιτείας) μπορεί να διατηρηθεί αιώνια αλλά θα διαλυθεί.

Εξηγείται η ανώμαλη εξέλιξη των πολιτευμάτων ως σειρά μεταβάσεων από το ένα στο άλλο, όπου η αλλοτρίωση της φύσης του ηγέτη είναι το κύριο αίτιο μετάβασης από την Αριστοκρατία στην Τιμοκρατία, με επόμενο στάδιο πολιτικής παρακμής την Ολιγαρχία με θεμέλιό της τον υλικό πλουτισμό, που οδηγεί στην εμφάνιση όχλου φτωχών, οι οποίοι όταν οπλιστούν στρέφονται στην κατάκτηση της εξουσίας και εγκαθιδρύουν καθεστώς που χαρακτηρίζεται από απόλυτη ελευθερία πράξης και λόγου και από ισότητα στην κατοχή των αγαθών. Η έλλειψη και των στοιχειωδών κριτηρίων δημιουργεί στην πραγματικότητα μια ασύδοτη πολιτεία και η επίταση αυτών των γνωρισμάτων οδηγεί στη μετάπτωση στην Τυραννίδα.

Είναι καλό να μελετήσουμε και την Πολιτεία του Πλάτωνα και την Αθηναίων Πολιτεία και τα Πολιτικά του Αριστοτέλη και όποιο άλλο κείμενο στο σύνολό τους κι όχι αποσπασματικά διαλέγοντας φράσεις που μας ταιριάζουν…

Να μην μείνουμε, όμως, μόνο σ’ αυτά. Να τα εμπλουτίσουμε και με τα μετά απ’ αυτά και με τη σημερινή κατάσταση.

Και να ξεκαθαρίσουμε στη σκέψη μας τι θέλουμε και τι εννοούμε… Αλλά, και τι μπορούμε…

Και όταν μιλάμε για Δημοκρατία να εννοούμε Δημο-κρατία και όχι οχλοκρατία, ή αναρχία, ή …. ή….Και να μη ξεχνάμε πως κάθε επιθετικός προσδιορισμός (λαϊκή, κοινοβουλευτική, άμεση, έμεση, αντιπροσωπευτική, κ.λ.π.) της Δημοκρατίας την οδηγεί σε παρέκβαση.

Οι καιροί χαλεποί, και

“ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται”.

Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ