ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ…

Γράφει ο Δημήτρης Κραουνάκης

Την πιο κάτω επιστολή κατέθεσα στις 28 Νοεμβρίου 2011 στο πρωτόκολλο του Υπουργού Πολιτισμού κ. Παύλου Γερουλάνου [αρ.πρ.9937/28-11-11    ] έστειλα με email στους Υφυπουργούς κ. Γιώργο Νικητιάδη και κ. Πέτρο Αλιβιζάτο, ενώ την κατέθεσα και στο πρωτόκολλο του «Ελληνικό Φεστιβάλ ΑΕ.»[αρ.πρ.

Την δίνω στην δημοσιότητα γιατί αξίζει να γνωρίζουμε – ως πολίτες – πως έχει μετατραπεί  μια δημόσια υπηρεσία – που χρηματοδοτείται από τον Κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από μας – σε προσωπικό γραφείο κάποιου «μάνατζερ» -πετυχημένου στο εξωτερικό, όπως λένε -  και με πολύ καλές δημόσιες σχέσεις..

«Κύριοι

Είμαι Παραγωγός Πολιτιστικών Εκδηλώσεων [Θέατρο και μουσική] εδώ και 33 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια απέφευγα να ζητήσω συνεργασία με Κρατικούς φορείς, γνωρίζοντας καλά τον τρόπο λειτουργίας τους – «γνωριμίες», πολιτικά μέσα κλπ.

Παρ όλα αυτά συνεργάστηκα αναγκαστικά με το «Φεστιβάλ Αθηνών» αρκετές φορές, με πρώτη το 1989 και τελευταία το 2003. Σχεδόν όλες τις φορές ζητούσα παραχώρηση χώρων [θέατρο «Λυκαβηττού», «Ηρώδειο»] και πλήρωνα γι αυτό το ανάλογο ενοίκιο στο «Φεστιβάλ».

Τα τελευταία δύο χρόνια σταμάτησα να ασχολούμαι με την παραγωγή εκδηλώσεων  γιατί τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο, γιατί το θέμα «μέσον» [και πολλές φορές «λάδωμα»!] έχει κυριαρχήσει  και δεν έχω κανένα λόγο να υποχρεώνομαι σε πολιτικούς για να κάνω την δουλειά μου!. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχει σημασία ποιος είσαι, πόσα χρόνια κάνεις μια δουλειά, πόσες επιτυχίες έχεις.. Πρέπει κάθε φορά να δίνεις εξετάσεις μπροστά σε κάποιους -σχετικούς ή άσχετους- που με κάποιο.. «μέσον» πήραν μια καρέκλα και σε κοιτούν.. αφ υψηλού!

Οι καημένοι!!!..

Σήμερα για να οργανώσεις μια δουλειά στο χώρο του Πολιτισμού δεν φτάνει η εμπειρία και οι ικανότητες σου, όπως συνέβαινε πριν κάποια χρόνια. Σήμερα πρέπει να ξέρεις να «ελίσσεσαι» ανάμεσα σε διάφορους.. «αρμόδιους» από τους οποίους  δυστυχώς εξαρτάται η δουλειά σου..

Ετσι τα δύο τελευταία χρόνια είμαι μακρυά από το χώρο και προτιμώ να γράφω φιλικά που και που, σε κάποιες σελίδες στο Ιντερνετ κείμενα για διάφορα σημαντικά πρόσωπα που είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί τους τα τελευταία 33 χρόνια, που αξίζει κανείς να ασχολείται μαζί τους – και ας έχουν «φύγει» οι περισσότεροι – αγνοώντας την σημερινή ασημαντότητα που μας κατακλύζει….

«Δυστυχώς» όμως τον τελευταίο μήνα ήρθε στα χέρια μου μια πρόταση από τον φίλο και σπουδαίο καλλιτέχνη, συνθέτη και ερμηνευτή Λάκη Χαλκιά που με «κέντρισε». Είπα ναι, αυτό αξίζει να γίνει και μάλιστα σ αυτούς τους καιρούς τους δύσκολους που ζούμε…

Μου έφερε το υλικό για μια συναυλία- παράσταση με τίτλο

«2500 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ» [Από τον Ομηρο μέχρι σήμερα..] ,

που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 1995. Τότε μάλιστα έκανε αυτή την συναυλία στο «Μέγαρο Μουσικής Αθηνών» όπου και  ηχογραφήθηκε.

Χωρίς σκέψη [λάθος μου]