«Ειμί ξένος εν Αθήναις. Βιώ εν μέσω σμήνους βαρβάρων πάσης φιλοσοφίας εστερημένων.»

Αξιότιμοι κ.κ., ας συστηθούμε.

Νατάσσα (Τασούλα) Ματράγκα∙ τάχα και Ζωγράφος. Μοναδικός μου Θεράπων ο Σύντροφός μου, από αξιοπρέπεια. Αποκλειστικός μου Δίαυλος κατά τους χρόνους της Θεμελιώδους Αλλαγής η Mars Field Gallery, από επιλογή.

Για την τέχνη μου θέλω να μιλήσω. Μετά από 100 χρόνια αργυρής σιωπής, ρωγμή στην ηλιοφάνεια. Ξερνάω πάνω στα κοστούμια και τα ταγιέρ των όψιμων τιμητών και των σωματεμπόρων της. Λυπούμαι που παρατρεχάμενοι εξώθησαν ζωγράφους στην πορνεία, ζώντες και απελθόντες. Αηδιάζω με τους ζωντανούς, πονάει η ψυχή μου τους νεκρούς.

Είθε να είναι αιματηρή

στο επερχόμενο η συνεισφορά μου. Και όχι ευχάριστο θέαμα στα
άδεια από φως μάτια των προοδευτικών βαρβάρων. Τα όπλα μας όμως ας ονομάσουμε. Δεν είναι αυτά της βίας. Αξιόμαχοι είμαστε, μ΄ έναν άλλο τρόπο. Μετρούμε πληγές ως τρόπαια μάχης. Και στην επόμενη, πάλι!

Ο ζωγράφος δεν είναι φίλος κανενός. Ιδιαίτερα, δεν συμπαθεί την ευτέλεια, τη μικροψυχία και τη χαζή χαρά της αστικής ανίας. Στη βία, που σπέρνει η ανηλεής προσφορά αναλωσίμων αγαθών μέσα στην επιβεβλημένη μας δημοκρατία, απαντά ότι τα Άξια προς διαφύλαξη Αγαθά είναι εύθραυστα όσο και η Ανθρώπινη Περί Ελευθερίας Ευχή και δεν αποσβένονται με τίποτα, ζητούμενα διαρκώς καθώς είναι. Με αποστολικό ζήλο εφεξής, κι όχι απλά με ρομαντική διάθεση, καλούμαι να τιμήσω την Κληρονομιά των Προγόνων μου, Σπουδαίων Αγωνιστών τε και Δημιουργών.

Αναφωνώ πως, όχι, δεν θέλω αυτό που έχει προβλεφθεί για μένα. Μήτε την ανώδυνη προς τον ευνούχο και άφυλο συμπάθεια των καιρών, μηδέ τροφή και χάρη που εκμαυλίζει. Στους επίγειους χωροτάκτες και εργολάβους του φωτός διαμηνύω πως δεν θέλω κάτω απ΄τον Ήλιο τετραγωνικά. Ο Ήλιος ούτως ή άλλως μου ανήκει.

Βρίσκομαι εδώ για ν΄ ανοίξω τον Επώδυνο Διάλογο. Αν είναι να ονομαστώ, ας ονομαστώ Ιππότης του Τάγματος των Κολασμένων. Χάρη στην παρακαταθήκη τους, σε καλαίσθητα κλαδεμένες κοινωνίες μπορώ και επιβιώνω. Μ΄ Εκείνους στο βάθος της φαρέτρας μου, με Σκέψη για χορδή στο τόξο μου. Και κάνω επιδρομές επάνω στις εκτατικές μονοκαλλιέργειες, αυτές που αποσκοπούν στη μεγιστοποίηση και ομογενοποίηση της παραγωγής. Εγώ, ως άλλο ζιζάνιο, σπέρνω την ανυπότακτη φύση μου.

Κι ας οι ενοχληθούν οι μονοκαλλιεργητές στα χωράφια που από καιρό έχουν καταπατήσει. Ως υβριδιστές και ευαγγελιστές του μέγιστου οφέλους, κατάφεραν και έπεισαν τα Φύτρα ότι μόνη λύση είναι η ευ-γονική για την επιβίωση. Σε βάρος του χωραφιού πάντα… Γιατί, αυτό το Χωράφι, που κατά καιρούς με λόγο σκέπασε η αγριάδα για να ντύσει τη γύμνια του απέναντι σε σφοδρούς αέρηδες ή σ΄επελάσεις άγριων οπληφόρων, που από τη δεκτική του φύση φιλοξένησε το αναιδές ζιζάνιο, Πονηρά και Επιμελώς απέφυγαν να ρωτήσουν. Και τώρα πια που Ξεψυχά απ΄το βαθύ αδιάκοπο όργωμα και από τις ρίζες που το απομύζησαν, προς τι λοιπόν τα ζιζανιοκτόνα;

Για τούτο, γυρίστε λοιπόν σελίδα και ανοίξτε τα μάτια.

Η Φύση και η Επιστήμη μού δίδαξαν ότι η ισχυρότερη δυναμική ισορροπία εγκαθίσταται μέσα