Δύο τρομακτικά επίκαιρα ποιήματα του Γ. Ρίτσου

 Αγαπητή Ολυμπίαθα ήθελα να προτείνω (δεν ξέρω αν θα τα θεωρούσες ενδιαφέροντα) δυο τρομακτικά επίκαιρα ποιήματα του Γ. Ρίτσου  και να τα αφιερώσω εξαιρετικά σε όσους νοιώθουν και είναι Ελεύθεροι αλλά και σε αυτούς που μπορεί πια να νοιώθουν ανήμποροι μπροστά στην “νέα” δικτατορία..:Ο ΕπαναστάτηςΆνθρωποι, δήθεν ανιδιοτελείς, ζητούσαν να τον προστατεύσουν(προστατευμένοι οι ίδιοι απ τ όνομά του).Μην κάνεις ετούτο ή τ΄ άλλο- του λέγαν˙μη δίνεις στόχο, μη λύνεις τα κορδόνια σου ή τη ζώνη σου μπροστά τους,μη γίνεσαι θύμα κάθε τόσο της ειλικρίνειάς σου.Εκείνος τους χαμογέλαγε συγκατανευτικάκι έπαιρνε με τα δυό του δάχτυλα μόνονένα ένα τα «μη» τους και τα πέταγε μες το δοχείο απορριμάτωνμαζί με τα ρούχα του.Κι έτσι γυμνός, ωραίος, επαναστάτης,φορώντας μονάχα τα τρύπια του (απ τις πολλές ορειβασίες) παπούτσια,πέρασε κάτω απ’ τις ζητωκραυγές και τις κατάρεςκαι χάθηκε γαλήνιος μέσα στην αθανασίαΟ Ύστατος ΟβολόςΔύσκολες ώρες, δύσκολες στον τόπο μας. Κι αυτός ο περήφανος,γυμνός, ανυπεράσπιστος, ανήμπορος, αφέθηκε να τον βοηθήσουν,εγγράψαν υποθήκες πάνω του, πήραν δικαιώματα, αξιώνουν,μιλάνε για λογαριασμό του, του ρυθμίζουν την ανάσα, το βήμα,τον ελεούν, τον ντύνουν μ’ άλλα ρούχα ξέχειλα, χαλαρωμένα,του σφίγγουν μ’ ένα καραβόσκοινο τη μέση. Εκείνος,μέσα στα ξένα ρούχα, ούτε μιλάει κι ούτε πια χαμογελάειμη και φανεί που ανάμεσα στα δόντια του κρατάει (ως και την ώρα του ύπνου)σφιχτά σφιχτά, σαν ύστατο οβολό του, (μόνο τώρα βιός του)γυμνό, απαστράπτοντα κι ανένδοτο, το θάνατό του.7. ΧΙ. 1968  Γιάννης Ρίτσος – Ύσταστος ΟβολόςΓιάννης Ρίτσος – «Ο Επαναστάτης» Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ