Δεξιά–Αριστερά κόμματα, Ευρώ–Δραχμή και άλλες ιστορίες

Γράφει ο Δημήτρης Μ.

Πολύ περιληπτικά και για την σχετικά πρόσφατη ιστορία μας, επειδή η βαλίτσα πάει πολύ μακρυά, να πούμε ότι η επιθυμία εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, πριν από μερικά χρόνια προερχόταν κυρίως από «πατριώτες» αριστερής προέλευσης (θυμηθείτε αναφορικά με Βουλγαρία). Στις μέρες μας αυτό έχει αλλάξει και οι «πατριώτες» μετακινήθηκαν και έχουν εξαπλωθεί μέχρι και την δεξιά πλευρά του τραπεζιού.
Την ίδια περίοδο διεθνώς, είχαμε αριστερά «κομμουνιστικά» κινήματα να καταλαμβάνουν τις κυβερνήσεις σε διάφορα κράτη, άλλα και τους σόσιαλ-ναζιστές στην Γερμανία. Και όλοι αυτοί να έχουν παγκόσμιες βλέψεις για επικράτηση και όλως τυχαίως να έχουν χρηματοδοτηθεί από τις ίδιες πηγές!
Αν συνδυαστούν όλα αυτά, με τις λεπτομέρειές τους βέβαια, θα δούμε ότι το παγκόσμιο κράτος προωθείται σιγά-σιγά πότε από τα αριστερά και πότε από τα δεξιά, ανάλογα με το τι συμφέρει την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Όσοι έχουν διαβάσει το «Θαυμαστός καινούργιος κόσμος» του Χάξλεϋ και το «1984» του Όργουελ, γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει αυτό το κράτος. Δεν θέλουν απλά να μας πηδ*#+%, αλλά το ευχαριστιόμαστε κι όλας.
Μας έχουν ζαλίσει επίσης και με τις παγκόσμιες μέρες. Για να μας γίνει συνείδηση τι καλή που είναι η παγκοσμιοποίηση. Και τρέχουμε να γιορτάσουμε την παγκόσμια μέρα των ερωτευμένων, της μητέρας, του πατέρα, της γυναίκας, … έρχεται σε λίγο και η παγκόσμια μέρα του βλάκα.
Η ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτό ακριβώς δείχνει από όταν ξεκίνησε σαν ΕΟΚ. Λίγο-λίγο το κάθε κράτος εκχωρεί σταδιακά εθνική κυριαρχία υπογράφοντας ένα κάρο νόμους και συμβάσεις (θέλει δεν θέλει ο λαός), με πλέον τρανταχτή περίπτωση την συμφωνία της Λισσαβώνας. Και η εξουσία μεταβιβάζεται και συγκεντρώνεται σε κάποιους εγκάθετους διορισμένους των Βρυξελλών, ενώ στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο τα αγοράκια και τα κοριτσάκια παίζουν την μακρυά γαϊδούρα, κοροϊδεύοντας τον κόσμο και προσποιούμενοι ότι υπάρχει δημοκρατία.
Όταν λοιπόν μια χώρα βρίσκεται στην στρούγκα του ευρώ για ποιο λόγο να την αφήσουν να φύγει; Για να δώσει το κακό παράδειγμα σε άλλες χώρες; Για ποιο λόγο τότε την στιγμή του γενικού χαμού του ευρώ και «αποτυχίας» των οικονομιών των κρατών μελών, προωθούνται εντάξεις νέων κρατών στην ΕΕ; Θυμήθηκε προχθές η Μέρκελ στο BBC, αφού έβαλε η κυβέρνηση τις υπογραφές, να παραδεχθεί το πόσο κακό θα έκανε στην ΕΕ η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Το παιχνίδι λέγεται συγκέντρωση εξουσιών και όχι αποκέντρωση. Ήδη από χρόνια το παγκόσμιο νόμισμα είναι έτοιμο και περιμένει να μας σώσει από το κακό ευρώ, το κακό δολάριο, … Όπως μας έσωσε και το ευρώ από την κακή δραχμή. Και όλα αυτά που λένε οι διεθνείς ομοτράπεζοι της Μέρκελ σαν απειλή για έξοδο της χώρας μας από την ευρωζώνη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά εκφοβισμός για καταστολή των αντιδράσεων του κόσμου στα μνημόνια. Πως θα ψηφιστούν πάλι τα ίδια κόμματα; Πρέπει να εκβιαστούν οι πολίτες.
Εκφοβισμός (εκβιασμός) +  Προβοκάτσια = Διαίρει και βασίλευε = Ψήφιση νομοσχεδίων υπέρ παγκοσμιοποίησης με μικρότερη δυ