Ασύμβατοι ουράνιοι στόχοι και γήινες ικανότητες….

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης

Κάποιο δημοσίευμα προ ημερών, παρουσίαζε ένα ακόμα ρεπορτάζ, από τα πολλά που έχουμε διαβάσει τα χρόνια του Μνημονίου, στο οποίο οι «φίλοι» μας στην Ευρώπη, κυρίως οι Γερμανοί, για μια ακόμα φορά, με δηλώσεις τους μας «λούζουν» κανονικά.

Τελευταία διάβαζα ότι η καγκελάριος Μέρκελ μιλώντας ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ανάμεσα σ’ άλλα είπε αναφερόμενη στην Ελλάδα

: «…Δεν είναι δυνατόν τα μέσα μαζικής μεταφοράς να μην μπορούν να εισπράξουν τα κόμιστρα και οι φορολογικές

υπηρεσίες να μην μπορούν να εισπράξουν τα έσοδα σε ένα κράτος που είναι υδροκέφαλο.» (www.unitedreporters.gr, 7/11/2012).

Και φυσικά, τα λέει στη πεθερά για να τ’ ακούσει η νύφη.

Βέβαια, τέτοιοι, και χειρότεροι ακόμα χαρακτηρισμοί, είναι πια ένα σύνηθες γεγονός, τόσο, ώστε όταν δεν ακούγονται, να μας φαίνεται κάπως.

Για ποιο πράγμα διαμαρτύρεται η Γερμανίδα καγκελάριος;

Για το θέμα της αναποτελεσματικότητας της ελληνικής κυβέρνησης.

Ας δούμε λίγο το θέμα αυτό.

Θα καταλήξω στο τι θέλω να πω, ξεκινώντας από τη προσωπική εμπειρία μου.

Σε κάποιο στάδιο του επαγγελματικού μου βίου, τόφερε έτσι η συγκυρία ώστε να ασχοληθώ στην επιχείρηση (Τράπεζα) που εργαζόμουν, με αυτό που λέγεται «στρατηγικός σχεδιασμός.

Όταν λοιπόν είχαμε να ασχοληθούμε με τη κατάρτιση ενός «στρατηγικού σχεδίου», η δουλειά μας περιλάμβανε πολλά πράγματα, που είχαν να κάνουν με αριθμούς, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΞΙΣΟΥ ΠΟΛΛΑ, που είχαν να κάνουν με τις λεγόμενες «ποιοτικές παραμέτρους».

Μια από αυτές τις «ποιοτικές παραμέτρους», ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ, ΠΟΙΟΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΏΝ, Η ΜΑΜΜΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ή ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ, είναι αυτό που λέμε «Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ», σε όλο το πλάτος και βάθος της ιεραρχίας του οργανισμού.

Το πρώτο πράγμα που εκείνη τη στιγμή μας απασχολούσε, ήταν ποιο ήταν το διαθέσιμο απόθεμα ανθρωπίνου δυναμικού, από άποψη όχι μόνο και όχι κυρίως ποσοτική, ΜΑ ΑΠΟ ΚΥΡΙΩΣ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ. Από το επίπεδο της ηγετικής ομάδας της Τράπεζας, ως το τελευταίο στέλεχος στο τελευταίο Κατάστημα της Τράπεζας.

Ένα επιχειρησιακό σχέδιο είναι ρεαλιστικό, εκτός των άλλων, και σε σχέση με το προσωπικό, τις ικανότητες και δεξιότητές του, σε όλη τη κλίμακα της ιεραρχίας που θα κληθεί να το υλοποιήσει.

Πρέπει να υπάρχει συμβατότητα μεταξύ απαιτήσεων στόχων και ικανοτήτων και δεξιοτήτων του ανθρωπίνου δυναμικού.

Η σημασία του να θέτεις, κατά τα ανωτέρω, στόχους λιγότερο ηχηρούς, λιγότερο φιλόδοξους, αλλά «γήινους», συχνά, επιτύγχαναν πολύ περισσότερο και πολύ περισσότερα από άλλους, που θέτουν στόχους φιλόδοξους μεν, αλλά, ασύμβατους προς τις ικανότητες όσων καλούνται να τους υλοποιήσουν, έστω και αν είναι κατά τα υπόλοιπα σωστοί καθ’ αυτοί, πόσο μάλλον αν δεν είναι.

Φυσικά, με τα παραπάνω, δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας.

Ερχόμαστε τώρα στο Μνημόνιο, πριν έρθουμε στις δηλώσεις Μέρκελ.

Τι είναι το Μνημόνιο;

Ένα σχέδιο.

Κι όχι απλά ένα όποιο σχέδιο.