Αρκετά με τις “Ειρηνικές Συγκεντρώσεις”!

Από το ρεσάλτο Σημείωση : Ίσως να πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη τις επισημάνσεις του αρθρογράφου. Έχουμε πλησιάσει σε οριακό σημείο…..Στις 15 του μήνα πάνω από ένα εκατομμύριο κόσμος κατέκλυσαν το κέντρο της Αθήνας. Ανάλογοι αριθμοί σε άλλες πόλεις: Ηράκλειο, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, κ.α. Κάτι το πρωτοφανές μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου (1973) με δεδομένο μάλιστα ότι συνέβαινε για πρώτη, από τότε, φορά ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΚΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΥΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ. Και φυσικά είχαν προηγηθεί οι μικρότερες πλην διόλου ευκαταφρόνητες κινητοποιήσεις όλων των προηγούμενων εβδομάδων. Πολλά γεγονότα σημάδεψαν εκείνη την ημέρα: Η αποχώρηση του «αρχι – πόντικα » Γιώργου Λιάνη από το βυθιζόμενο καράβι (ΠΑΣΟΚ) ήδη από την προηγουμένη, παραιτήσεις και αποχωρήσεις και άλλων βουλευτών, δεδηλωμένη διάθεση για ανταρσία σε μεγάλο αριθμό μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνόντος κόμματος με συμμετοχή ακόμα και «βαρέων ονομάτων» όπως η Βάσω Παπανδρέου, εσπευσμένη επίσκεψη του Τσολάκογλου Β’ (Τζέφρυ) στον Παπούλια, διαρροές περί αποχώρησής του από την πρωθυπουργία… Και μετά άρχισαν «άλλα» γεγονότα: Συνδυασμένο γιουρούσι των ΜΑΤ με καταιγισμό δακρυγόνων, από την μία, και των κουκουλοφόρων χαφιέδων από την άλλη, και μάλιστα ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΩΡΑ που ο ΓΑΠ βρισκόταν στον Παπούλια, ή λίγο μετά, όταν όλοι «ψάχνονταν» για το ποιος θα αντικαθιστούσε τον «λακίζοντα» πρωθυπουργό και η χώρα βρισκόταν σε ένα είδος «ακυβερνησίας» έστω και για μερικές ώρες. Πέρα από αυτό, κατά την διάρκεια αυτής ακριβώς της περιόδου «ακυβερνησίας», όταν όλοι (ΜΜΕ & Σια) είχαν «αποφασίσει» την κυβέρνηση Παπανδρέου και έψαλλαν ήδη τον «επικήδειο της», ο Παπακωνσταντίνου έσπευσε να δηλώσει χαρακτηριστικά, «δίνοντας γροθιά στο μαχαίρι»: «Εμείς προχωρούμε με την εφαρμογή του μνημονίου, κανονικά!» (Φαίνεται πως ήξερε κάτι παραπάνω, σε σχέση με όσους κουβέντιαζαν – ή παρίσταναν ότι κουβέντιαζαν – για την «μετά Παπανδρέου εποχή».) Τέλος δε, ο Τσολάκογλου Β’, σαν «άλλος Ντε Γκωλ», επανήλθε ξαφνικά στο προσκήνιο με θριαμβευτικά σαλπίσματα, επαναλαμβάνοντας ακριβώς την δήλωση του αρχιρουφιάνου του: «Συνεχίζω μόνος μου, στον ίδιο δρόμο!» Δεν μπορώ να φανταστώ πόσοι είναι δυνατόν να πειστούν από τις ερμηνείες που δόθηκαν για την παραπάνω θεαματική «ανατροπή» του σκηνικού: Ότι δηλ. ο ΓΑΠ άλλαξε γνώμη ως προς την κυβερνητική σύμπραξη και την αποφασισμένη αποχώρησή του από την πρωθυπουργία επειδή… «οι διαρροές που έγιναν από την πλευρά της ΝΔ τον εξέθεσαν, και θα φαινόταν σαν αποτυχημένος πρωθυπουργός» (ενώ τώρα λάμπει από διαφαινόμενη «επιτυχία»)!!! Και οι γάτες ακόμα καταλαβαίνουν πως κάτι άλλο συνέβη: Πιέσεις «άνωθεν» (= κατευθείαν από τους αφεντάδες του 4ου Ράιχ, εντεύθεν και πέραν του Ατλαντικού) αυστηρές διαταγές, επιπλήξεις, ακόμα και ΘΑΝΑΣΙΜΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ. Το άρθρο, π.χ., των «Επικαίρων» σχετικά με την «παλαιότερα» σχεδιαζόμενη δολοφονία του Καραμανλή, που κυκλοφόρησε ακριβώς εκείνες τις ημέρες και εξακολουθεί να διατυμπανίζεται, είναι, προφανώς, χαρακτηριστική προειδοποίηση με πολλούς αποδέκτες… Τα γεγονότα αυτά