Άρχοντες Έλληνες και μερική σεισάχθεια

Είμαστε σε ένα σκοτεινό τούνελ. Ο χρόνος μας σπρώχνει μπροστά, και η χρεοκοπία φαντάζει σαν ένα άσκεπο φρεάτιο που θα μας αφήσει να πέσουμε στα τάρταρα.Και οι διαβεβαιώσεις ότι δεν θα πέσουμε δεν βρίσκουν υποστήριξη από την μνήμη της τελευταίας τέτοιας καταπακτής που ακούσαμε να σκεπάζεται μόλις ένα βήμα πριν πατήσουμε στο κενό.Οι ίδιοι οι υπεύθυνοι (τρόικα και κυβέρνηση) μας είπαν ξεκάθαρα ότι την γλιτώσαμε ξυστά.Και ήδη η επόμενη καταπακτή ακούγεται να βρυχάται λίγες εβδομάδες μπροστά μας.Και μετά είναι και όλα τα μαστιγώματα που δέχεται ο πολίτης για να προχωρήσει συντεταγμένα και αποτελεσματικά.Εργασιακό, ασφαλιστικό, φορολογία άμεση και έμμεση, “έκτακτες” εισφορές χωρίς χρονοδιάγραμμα, πιθανά και χωρίς προγραμματισμό όταν οι ίδιοι οι υπεύθυνοι δεν τις βρίσκουν λογικές.Τι να κάνει λοιπόν ο πολίτης;Κάποιων τα γόνατα λυγίζουν από τα φορολογικά βάρη.Κάποιοι μοιάζουν ανάπηροι καθώς απολύθηκαν.Αγανακτούν με το πως φτάσαμε εδώ.Ακούνε ότι οι άλλες 2 φάλαγγες (Ιρλανδία και Πορτογαλία) βλέπουν ήδη ένα κάποιο φως.Μία μέρα αφού έφυγε η τρόικα, ανακοινώθηκε η αποδέσμευση των δόσεων τους.Τι συμβαίνει και η δικιά ας φάλαγγα δεν συντονίζεται να πάει μπροστά?Κάποιοι λένε ότι απλά μας έχουν βάλει στόχους άπιαστους, γιατί θέλουν να χαθούμε από το club τους. Για να έρθουν μετά να μας αγοράσουν φτηνότερα.Ίσως.Όμως η αρχοντιά δεν είναι να ζεις και να συμπεριφέρεσαι ανάλογα με το τι περιμένει ο γείτονάς σου από εσένα.Αρχοντιά είναι να κάνεις αυτό που πιστεύεις ότι πρέπει να κάνεις, χωρίς φόβο.Τι μένει λοιπόν για να σωθεί ο τόπος τούτος?Συνεχίζω να υποστηρίζω όσα έχω προτείνει νωρίτερα με μία εξαίρεση και μία νέα ιδέα:Μάλιστα σε κάποια από τα παρακάτω βρίσκω τον εαυτό μου να αλλάζει άποψη, ακριβώς γιατί αλλάζει τόσο πολύ το περιβάλλον τις τελευταίες μέρες.1. ΔΕΝ πρέπει να γίνουν μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο ΑΜΕΣΑ. Θα είναι λάθος να μεταφέρουμε στα ταμεία ανεργίας/ασφάλισης το πρόβλημα της διατήρησης ενός ελάχιστου επιπέδου διαβίωσης για ανθρώπους που (στην συγκεκριμένη συγκυρία και με τα συγκεκριμένα προσόντα) δεν θα βρουν δουλειά για πολλά χρόνια. Ο παραγωγικός ιστός δεν μπορεί να τους απορροφήσει. Τέλος.2. Αντί να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι, να αλλάξουν ωράριο οι υπηρεσίες (πχ 07:00 – 21:00, 6 ημερες), δίνοντας ευκαιρία να πολλαπλασιάσει το κράτος το έργο του και να περιοριστεί η συστηματική υποαπασχόληση συγκεκριμένης μερίδας πολιτών.3. Εννοείται πρέπει να συμβούν με αναμόρφωση και των γραφειοκρατικών απαιτήσεων, και ότι από το παραπάνω θα εξαιρεθούν όσοι είναι μη αποδοτικοί ως υπάλληλοι, και θα μετατίθενται μόνο όσοι εργάζονται σε υπηρεσίες που δεν παρήγαγαν κάτι πέρα από γραφειοκρατία.4. Πρέπει να γίνει μία γενναία περικοπή μισθών στο Δημόσιο. Πριν σταματήσετε την ανάγνωση, δώστε μου λίγο από τον χρόνο να εξηγήσω πως το παραπάνω δεν είναι η γνωστή συνταγή. Ούτε ενιαίο μισθολόγιο, ούτε αμφισβητούμενες αξιολογήσεις. Προτείνω οριζόντια μείωση 40% αλλά συντονισμένη με το παρακάτω:5. Μερική σεισάχθεια και αναπροσαρμογή των σταθερών δαπανών του μέσου πολίτη. Ουσ