από τον Misha στον Μπενίτο, δια χειλέων και γραφίδος Μ.Βαμβακάρη.

http://www.youtube.com/watch?v=q0wdAln-c2UΟ Μπενίτο κάποια νύχτα ζαλισμένος, είδ’ όνειρ’ ο καημένος,πως βρισκόταν στην Αθήνα σε μια φίνα λιμουζίνα. Μα σα ξύπνησε και ρίχνει ένα βλέμμα, είπε κρίμα να’ ναι ψέμμα,ένα τέτοιο μεγαλείο, βρε παιδιά δεν είν’ αστείο. Φέρτε πένα διατάζει και μελάνι, τηλεσίγραφο μας κάνει,μα του λέμε εν τω άμα, αν βαστάς κάνε το τάμα. Δεν περάσανε παρά ολίγες μέρες κι οι θαυματουργές μας σφαίρες,το τσαρούχι κι η αρβύλα κάνουν στο Μπενίτο νίλα. Βρε Μπενίτο μη θαρρείς για μακαρόνια τα ελληνικά κανόνια,τα ‘χουν χέρια δοξασμένα παλληκάρια αντρειωμένα.Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ