Από την απορρόφηση της Αγροτικής Τράπεζας αρχίζει η μαζική α πορρόφηση της Ελλάδος

του Κώστα Υψηλάντη

Βρισκόμαστε στο έτος 1929 μ. Χ. στην Ελλάδα. Έχουν περάσει επτά χρόνια από την μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνικού έθνους όταν ένα εκατομμύριο Έλληνες εκριζώθηκαν από τα πατρικά εδάφη των παραλίων της Μικράς Ασίας, όπου ζούσαν επί 20 και πλέον αιώνες . Οι μαζικές σφαγές του άμαχου πληθυσμού ήταν ο επίλογος της τουρκοκρατίας των 4 αιώνων αλλά και ο πρόλογος μιάς μαζικής μετανάστευσης στην κυρίως Ελλάδα.

Η Ελλάδα

του μεσοπολέμου μετρούσε ακόμα τις πληγές του Α΄ παγκόσμιου πολέμου και ανάμεσα στις πληγές αυτές κυρίαρχη θέση κατείχε η ολοσχερής εγκατάλειψη του αγροτικού πληθυσμού που βρίσκονταν κυριολεκτικά στο έλεος των πλουσίων γαιοκτημόνων. Είχαν περάσει μόλις 19 χρόνια από την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης των αγροτών στο Κιλελέρ της Θεσσαλίας και η ζωή του έλληνα αγρότη ολοένα και χειροτέρευε.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αναθέτει σε μια εξέχουσα πνευματική μορφή της εποχής του, τον αείμνηστο Αλέξανδρο Παπαναστασίου, την ίδρυση της Αγροτικής Τράπεζας με σκοπό την αντιμετώπιση του προβλήματος που είχε αυξηθεί μετά την εισροή του ενός εκατομμυρίου προσφύγων της Μικράς Ασίας.

Τα μέτρα που ελήφθηκαν έφεραν άμεσα αποτελέσματα. Ο αγρότης σταμάτησε να αισθάνεται δουλοπάροικος γιατί ο δανεισμός του δεν εγίνονταν πλέον με τους επαχθείς όρους των γαιοκτημόνων. Ο μόχθος της εργασίας του πήρε αξία και το κατά κεφαλή αγροτικό εισόδημα αυξήθηκε αισθητά. Αποτέλεσμα ήταν φυσικά και η αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου αγροτικού προϊόντος και η διατήρηση του πληθυσμού στην περιφέρεια που ήδη είχε συρρικνωθεί μετά την πρώτη μαζική μετανάστευση στο εξωτερικό.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα και ιδιαίτερα η ύπαιθρος βίωναν τα ολέθρια αποτελέσματα μιας τετράχρονης κατοχής με 600.000 νεκρούς, λεηλατημένη αγροτική περιουσία, 100 χωριά καμμένα και ανύπαρκτα μηχανικά μέσα καλλιέργειας. Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές οι Έλληνες που πέθαναν στις ελληνικές πόλεις και κυρίως στην Αθήνα, κατά τον πρώτο κυρίως χρόνο της κατοχής από το φριχτό θάνατο της πείνας, ξεπερνούσαν τους 280.000. Και ήταν επόμενο αυτό όταν κατά το διάστημα αυτό τα στρατεύματα της κατοχής έκαναν επιτάξεις και λήστεψαν 300.000 τόνους λάδι, 20.000 τόνους ελιές, 160.000 τόνους κορινθιακή σταφίδα, 35.000 τόνους σουλτανίνα, 110.000τόνους καπνά, 560.000 τόνους λαχανικά, 800.000.000 κομμάτια εσπεριδοειδή,400.000 τόνους φρούτα και 40.000 τόνους σιτάρι, μόνο απ’ τις αποθήκες της ΚΥΠΕΣ, χιλιάδες τόνων λάδι, βαμβάκι και ρύζι απ’ τις αποθήκες της ΚΥΔΕΣ, εκατομμύρια κομμάτια πρόβατα, βόδια, γίδια, εκατομμύρια κομμάτια χοίρων, πουλερικά κλπ. Και η εθνική οικονομική καταστροφή δεν σταμάτησε εδώ. Η γεωκτηνοτροφική και αλιευτική παραγωγή σ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής μειώθηκε στο ελάχιστο, 5 εκατομμύρια οπωροφόρα δέντρα και ελαιόδενδρα και 237.000στρέμματα αμπελιών κατεστράφησαν, τα 80% της μικρής μας βιομηχανίας αχρηστεύτηκαν, τα λιμάνια και οι εγκαταστάσεις τους κατεστράφησαν κατά 80-100%,το ζωοκομικό κεφάλαιο της χώρας αφανίστηκε κατά 50-70% και η ζημιά ανήλθ