«Απαγορευμένη ζώνη» για τους πολίτες το Πεδίον του Άρεως

Αντιμέτωπο με την εγκατάλειψη για ακόμη μια φορά είναι το πολύπαθο Πεδίον του Αρεως, ενάμιση σχεδόν χρόνο ύστερα από την παράδοσή του στο κοινό. Τα έργα ανάπλασης, που κόστισαν 9.663.990 ευρώ, μπορεί να άλλαξαν για λίγο την εικόνα ενός από τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου της Αθήνας, όμως η έλλειψη συντήρησης και φύλαξης καταδικάζουν την επιβίωση του ιστορικού πάρκου. Κάτοικοι της περιοχής και επισκέπτες του πάρκου καταγγέλλουν…

στη Real planet, πως τα πρώτα σημάδια εγκατάλειψης είναι κάτι παραπάνω από ορατά και εκφράζουν φόβους πως, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, το πάρκο θα ξαναγίνει όπως ήταν πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, όταν το όνομά του ήταν συνυφασμένο με την παρακμή. Οι όποιες προσπάθειες γίνονται σήμερα από τον τωρινό υπεύθυνο του πάρκου -την Περιφέρεια Αττικής- φαίνεται πως δεν επαρκούν, καθώς οι εικόνες που κατέγραψε ο φακός της «R», με σκουπίδια, χρησιμοποιημένες σύριγγες, νερά που λιμνάζουν στα ρυάκια, τουαλέτες εκτός λειτουργίας και απεριποίητα φυτά απέχουν πολύ από τον στόχο της πολυδιαφημισμένης ανάπλασης για ριζική αναμόρφωση του χώρου. Η επιβλητική κεντρική είσοδος, στη συμβολή της λεωφόρου Αλεξάνδρας με τη Μαυρομματαίων, μπορεί να προϊδεάζει θετικά τον επισκέπτη, όμως, προχωρώντας λίγα μέτρα προς την καρδιά του πάρκου, ένα αποκαρδιωτικό θέαμα ανατρέπει την πρώτη εικόνα.

«Πιάτσα»

Ανάμεσα στα δέντρα, ένα ημιτελές κτίριο που θα λειτουργούσε ως συγκρότημα τουαλετών χρησιμοποιείται σήμερα από τοξικομανείς. Ακαθαρσίες, χρησιμοποιημένες σύριγγες, σκουπίδια, νεκρά περιστέρια και μια ανυπόφορη μυρωδιά έχουν μετατρέψει αυτό το κομμάτι του πάρκου σε «απαγορευμένη ζώνη». «Ειδικά κατά τις βραδινές ώρες, όσοι γνωρίζουν το πάρκο δεν πλησιάζουν γιατί είναι επικίνδυνο. Το κτίριο είναι γιαπί και έχει γίνει στέκι ναρκομανών», αναφέρει το μέλος της Επιτροπής Αγώνα για την Προστασία του Πεδίου του Αρεως, Θοδωρής Κοκκινάκης, και συμπληρώνει πως «πρόκειται για το μεγαλύτερο πάρκο στο κέντρο της Αθήνας το οποίο δεν έχει τουαλέτες καθώς, εκτός από αυτό το γιαπί, ένα δεύτερο κτίριο που έχει ολοκληρωθεί δεν λειτουργεί, γιατί δεν υπάρχει προσωπικό για να το συντηρήσει. Για τον λόγο αυτόν έχουν τοποθετηθεί μόνο κάποιες χημικές τουαλέτες που δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση, με αποτέλεσμα πολλοί από τους εκατοντάδες επισκέπτες να “καταφεύγουν” στο ύπαιθρο». Παράλληλα, δεκάδες είναι οι άστεγοι που έχουν βρει καταφύγιο στα παγκάκια, αλλά και ανάμεσα στα δέντρα, ενώ στο προαύλιο της εκκλησίας των Αγίων Ταξιαρχών μια οικογένεια έχει στήσει το πρόχειρο «σπιτικό» της. Η ανάπλαση του πάρκου, που πέρασε από χίλια κύματα και διαφημίστηκε κατά κόρον από τον τότε υπεύθυνο του πάρκου, την Υπερνομαρχία Αθηνών – Πειραιώς, είχε στόχο, μεταξύ άλλων, την ανάδειξη του υδάτινου στοιχείου μέσα από την κατασκευή σιντριβανιών και υδάτινων διαδρομών. Σήμερα τα σιντριβάνια υπολειτουργούν, ενώ το νερό στα ρυάκια παραμένει στάσιμο, μετατρέποντάς τα σταδιακά σε βούρκο. «Όποτε λειτουργούν, λειτουργούν με ωράριο Δημοσίου», σχολιάζει χαρακτηριστικά ο Θ. Κοκκινάκης, ενώ