«Αυτόχειρες»…

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης 

Τους αποκαλούν «αυτόχειρες»…

Τα θύματα της πολιτικής τους…

Αλλά, είναι τόσο «αυτόχειρες», όσο «αυτόχειρας» παραδείγματος χάριν, είναι εκείνος οι αγωνιστής της Αντίστασης, που έχοντας υποστεί τα πάνδεινα μαρτύρια στα μπουντρούμια της οδού Μπουμπουλίνας, έτσι όπως αυτός τα έζησε κι εμείς οι υπόλοιποι φρίξαμε απλώς διαβάζοντάς τα, έκρινε ότι αυτά τα μαρτύρια υπερέβαιναν τις δυνάμεις του, φυσικές και ψυχικές, και έδωσε τέλος στη ζωή του…

Στο παραπάνω παράδειγμα, δεν είναι απλά ότι οι βασανιστές του είναι οι «ηθικοί αυτουργοί» που τον οδήγησαν στο

Στο παραπάνω παράδειγμα, οι βασανιστές του είναι ΚΑΙ ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ…

Διότι, ΦΥΣΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ είναι αυτός, που σου αφαιρεί ΒΙΑΙΑ ή ακόμα και συγκαλυμμένα ό,τι συνθέτει την φυσική,  ή/και ηθική ή/και ψυχική σου δύναμη, ν’ αντέξεις κακουχίες και σε εξωθεί ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΟΧΩΝ ή ΑΝΟΧΩΝ ΣΟΥ…

Ο Αγωνιστής της Αντίστασης στο παράδειγμά μας που εξωθείται στο να δώσει τέλος στη ζωή του, δεν είναι «αυτόχειρας»…

Δεν θα επέλεγε να αφαιρέσει τη ζωή του αν οι βασανιστές του δεν του καθιστούσαν τον θάνατο ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΑΦΟΡΗΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ…

Οι βασανιστές του ΤΟΝ ΕΚΤΕΛΕΣΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝ ΨΥΧΡΩ…

Χτες πληροφορηθήκαμε όλοι μας το τελευταίο επεισόδιο του προσωπικού δράματος ενός συνανθρώπου μας…

Την «αυτοκτονία» του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού στη πλατεία Συντάγματος, ο οποίος μη αντέχοντας το βάρος της αναξιοπρέπειας στην οποία τον περιήγαγε αυτή η κυβέρνηση την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε «κυβέρνηση Τσολάκογλου», με ένα πιστόλι έδωσε τέλος στη ζωή του λίγα μέτρα πιο μακριά από τις έδρες της πολιτειακής, εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας…

Ορθά επισημάνθηκε από πολλούς ότι η «αυτοκτονία» του ήταν περισσότερο απ’ ο,τιδήποτε άλλο, μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ…

Συμφωνώ…

Αλλά, διαφωνώ ότι ήταν «αυτοκτονία»…

Σύμφωνα με τα όσα είπα παραπάνω, κάθε άλλο παρά ως «αυτόχειρας» μπορεί να χαρακτηρισθεί ο συνάνθρωπός μας αυτός, για τους ΙΔΙΟΥΣ λόγους που ανέφερα στο παράδειγμα που παρέθεσα για τον αγωνιστή της Αντίστασης…

Είναι το θύμα, όπως εκατομμύρια Ελλήνων μιας Κατοχικής Δύναμης, που σταδιακά αλλά σταθερά δημιουργεί στο λαό συνθήκες διαβίωσης ΑΝΑΛΟΓΕΣ με εκείνες της στρατιωτικής Κατοχής της περιόδου 1941-1944…

Όχι μόνο στο επίπεδο της διαβίωσης, αλλά και στο επίπεδο της λειτουργίας της Δημοκρατίας… Κι αυτό το τελευταίο, ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΠ’ ΤΟ ΠΡΩΤΟ…

Εξόν από όσους θέλουν να βαυκαλίζονται κάνοντας ότι δεν το «συνειδητοποιούν», η χώρα είναι ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ…

Ο ελληνικός λαός, ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ γι’ αυτή τη κατάληξη, και φυσικά, ως κατακτημένος λαός, έχει με το μέρος του το δίκαιο του αγώνα του για την ανάκτηση της εθνικής του ανεξαρτησίας και κυριαρχίας…

Άλλοι, επιδίδονται στο να προσπαθούν να δικαιολογήσουν ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ…

Μοιραίοι και άβουλοι…

Δεν τους χαρακτηρίζει κανείς έτσι…

Αυτοχαρακτηρίζονται με τα ίδια τους τα λόγ