09/02/1857 ΠΕΘΑΝΕ Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ, 09/02/2012 ΘΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Γράφει η Σοφία Τ.Μια μαύρη μέρα για την Ελλάδα του 21ου αι., είναι και η επέτειος θανάτου του Εθνικού μας ποιητή, Διονυσίου Σολωμού. Κύριος εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής, αξιοποίησε την προγενέστερη παράδοση(δημοτικό τραγούδι, κρητική λογοτεχνία) και χρησιμοποίησε στην ποίησή του την δημοτική γλώσσα. Δεν δημοσίευσε κανένα έργο του και, μετά τον ΥΜΝΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ, κανένα έργο του δεν είναι ολοκληρωμένο. Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο (08/04/1789), από τον κόντε Νικόλαο Σολωμό και την υπηρέτρια αυτού, Αγγελική Νίκλη. Ο πατέρας του ήταν Κρητικής καταγωγής(οι δικοί του έφυγαν από την μεγαλόνησο μετά την κατάληψή της από τους Οθωμανούς, το 1669). Η μητέρα του μάλλον ήταν από την Μάνη. Ο πατέρας του χήρεψε το 1802 από την νόμιμη σύζυγό του Μαρνέτα Κάκνη(είχε μαζί της 2 παιδιά, τους Ρομπέρτο και Έλενα). Παντρεύτηκε την προπαραμονή του θανάτου του (27/02/1807) την υπηρέτριά και μητέρα του ποιητή, με την οποία είχε δεσμό ήδη από το 1796, και έκαναν άλλο έναν γιο τον Δημήτριο, πρόεδρο της Ιονίου Βουλής. Τα παιδιά έλαβαν δικαιώματα νόμιμων τέκνων. Ο ποιητής έζησε στο πατρικό του σπίτι ως το 1808, υπό την επίβλεψη του Ιταλού δασκάλου του, αβά Santo Rosi. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, τον ανέλαβε ως κηδεμόνας ο κόντες Διονύσιος Μεσσάλας, ενώ η μητέρα του παντρεύτηκε στις 15/08 του ίδιου έτους τον Μανόλη Λεονταράκη. Ο Σολωμός εστάλη από τον κηδεμόνα του στην Ιταλία για σπουδές(1809), σύμφωνα με τον νόμο των Επτανήσιων αριστοκρατών αλλά ίσως και λόγω του γάμου της μητέρας του. Ο Σολωμός πήγε στην Ιταλία μαζί με τον δάσκαλό του, που επαναπατρίστηκε. Αρχικά φοίτησε στο Λύκειο της Αγ. Αικατερίνης στην Βενετία, αλλά δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στα αυστηρά του ήθη και ο δάσκαλος Rosi τον πήρε μαζί του στην Cremona, όπου τελείωσε το Λύκειο εκεί. Τον Νοέμβριο του 1815, γράφτηκε στην Νομική Σχολή της Παβία, από όπου αποφοίτησε το 1817. Επηρεάστηκε από την ιταλική λογοτεχνία που άκμαζε τότε. Άρχισε να γράφει ποιήματα στα ιταλικά και να συναντά Ιταλούς ποιητές, που τον μύησαν στις αρχές του γαλλικού Διαφωτισμού. Έγινε ένας καλός Ιταλός ποιητής, με λίγα λόγια. Επέστρεψε στην Ζάκυνθο(1818) μετά το τέλος των σπουδών του. Στο νησί υπήρχε αξιόλογη πνευματική κίνηση από τον 18ο αι.. Ο Σολωμός ανέπτυξε σχέσεις με τους πνευματικούς ανθρώπους της Ζακύνθου(π.χ. Μάτεσης Αντώνιος, Τερτσέτης Γεώργιος κ.ά.). Ο Σολωμός ξεχώριζε ανάμεσα στην πνευματική ελίτ της Ζακύνθου. Το 1822, εξεδόθη η μόνη συλλογή ποιημάτων του όσο ήταν ζωντανός(τα ιταλικά του ποιήματα με τίτλο RIME IMPROVVISATE). Ο ποιητής, με την επιστροφή του στην Ζάκυνθο, άρχισε να συλλέγει δημοτικά τραγούδια από όλη την Ελλάδα, ως υλικό για το έργο του. Έχοντας κλασική παιδεία, ήξερε να γράφει καλά, όπως ήταν φυσικό, ελληνικά ποιήματα αλλά δεν είχε καλό υλικό(λίγα τα ποιήματα στην δημοτική γλώσσα). Γι’ αυτό άρχισε να συλλέγει κυρίως κρητικά τραγούδια(τα καλύτερα εκείνη την εποχή). Καμπή για την ποίηση του Σολωμού, ήταν η συνάντησή του με τον Σπυρίδωνα Τρικούπη(λόγιος, πολιτικός και ιστοριογράφος της Επανάστασης του 1821)