«Περί ΕΡΤ, δημοσιογραφικών ταμείων και άλλα τινά…»

email Γιάννη Μαμουζέλου στο enimerosi24

Όταν έγραφα το τελευταίο σχόλιό μου δεν είχα πληροφορηθεί την παραίτηση του συν. Νίκου Σίμου από την ΕΡΤ και το ευπρεπές αλλά με νόημα κείμενο που τη συνόδευε…

Ήταν η επιβεβαίωση ότι τίποτε δεν πάει καλά στο ραδιομέγαρο! Και στη ΓΣ της ΕΣΗΕΑ, ακούγοντας αρκετούς συναδέλφους που εργάζονται ή εργάζονταν (έως πρόσφατα ως συμβασιούχοι

ορισμένοι χρόνου…) στην ΕΡΤ να μιλάνε για «άθλια κατάσταση που ξεπερνά και το καθεστώς Παναγόπουλου», πείσθηκα ότι ο κ.Κεδίκογλου και κάποιοι άλλοι ούτε ελέγχουν ούτε επιθυμούν να προστατεύσουν ειλικρινά τη δημόσια ραδιοτηλέοραση! Πιθανώς και να θέλουν να την καταστήσουν «κενό γράμμα»…

Βέβαια μέσα από συνεχή λάθη και παραλείψεις (έως και ο συνήθως θερμός υποστηρικτής των κυβερνητικών επιλογών Ν.Κούτρικας τα επέκρινε εσχάτως!) φτάνει κανείς στο συμπέρασμα ότι το σχέδιο είναι ευρύτερο για τα ΜΜΕ… Περιλαμβάνει και τους εργαζόμενους δημοσιογράφους (που πρέπει να μετατραπούν σε κακοπληρωμένους και χωρίς δικαιώματα υποταγμένους γραφιάδες ή ρεπόρτερ…) και τα ασφαλιστικά τους ταμεία, που πρέπει να φθαρούν κι άλλο οικονομικά, ώστε και να περιορίσουν ακόμη τις αξιοπρεπείς παροχές τους και να παραδοθούν στον περιβόητο ΕΟΠΥΥ!

Γιατί εκτός από τον μεγάλο στόχο των επιχειρήσεων (το αγγελιόσημο) όταν οι μισθοί συρρικνώνονται δραστικά, οι καταβολές στα ταμεία περιορίζονται δραματικά και όταν δημόσια ΜΜΕ, όπως η ΕΡΤ ή το ΑΠΕ-ΜΠΕ καταλήγουν σε συνεργασίες με ΔΠΥ, τότε για τα ταμεία των δημοσιογράφων δεν υπάρχουν καταβολές!

Πριν όμως φτάσουμε εκεί διάβασα και την επιστολή του κ. Σιαμαντά για την ΕΡΤ και τη στήριξη στον κ. Γ. Μπράμο, οπότε οφείλω να πω κάτι…

Προσπερνώ τα κριτήρια, την ειδίκευση, τις γνώσεις ή το παρελθόν σχετικά με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο όσων τοποθετήθηκαν από την τρικομματική Κυβέρνηση, γιατί δεν νομίζω ότι τα περισσότερα μέλη του δ.σ. θα είχαν κάτι να επιδείξουν… Δεν αντιλαμβάνομαι όμως την εμμονή της ΔΗΜΑΡ στην τοποθέτηση του κ. Μπράμου. Θυμάται κανείς κάποιο σοβαρό έργο ή πετυχημένο αποτέλεσμα από το προηγούμενο (πριν αρκετά χρόνια) πέρασμά του από ανάλογη θέση στην ΕΡΤ; Γιατί –και δεν ισχύει αυτό μόνο για το συγκεκριμένο πρόσωπο- αρκετές φορές οι στενόμυαλοι ή επιλήσμονες κυβερνώντες επέλεξαν πρόσωπα με «προϋπηρεσία» στην ΕΡΤ, αλλά θετικά αποτελέσματα δεν υπήρξαν ποτέ! Άρα προς τι ο αλληλοσπαραγμός; Οπότε δικαιολογημένα οι πολίτες σκέπτονται ότι άλλα κυριαρχούν στα μυαλά των αφεντάδων…

Επιτρέψτε μου να κλείσω με τα άμεσα κλαδικά προβλήματα. Η συνέλευση απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι στο δημοσιογραφικό χώρο πολλοί αγνοούν ή γράφουν στα …παλιά τους παπούτσια και τους κανόνες που τη διέπουν και τους άλλους και την ευπρέπεια κ.α. Νομίζουν ότι μετέχουν σε συγκέντρωση «αγανακτισμένων» και ουρλιάζουν υστερικά, απειλούν, αυθαιρετούν (αρπάζοντας το μικρόφωνο όποτε γουστάρουν κ.α.)

Ούτε περνάει απ’ το μυαλό τους ο στίχος του Ρίτσου «και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά…»! Δεν καταλαβαίνουν ότι ο οποιοσδήποτε κρινόμενος (εν προκειμένω οι παραιτηθέντες από το δ.σ. του ΕΔΟΕΑΠ) έχει και υποχρέωση και δικαίωμα να τοποθετηθεί για τα πεπραγμένα του (αυτό ήταν το κύριο θέμα της συνέλευσης) και να κριθεί –με επιχειρήματα και στοιχεία – από τον καθένα.

Χάθηκε πολύτιμος χρόνος με κραυγές για δήθεν διαδικαστικά και εν πολλοίς η ουσία… Λες κι είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος (και μάλιστα δημοσιογράφος) ότι στις περιπτώσεις μελών δ.σ. (Ενώσεων, Ταμείων, συλλογικών οργάνων κ.α. ) η λύση είναι η επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία δια της ψήφου ή –σε σοβαρές ενδείξεις για επιζήμιες πράξεις ή παραλείψεις – δια της παραπομπής στη δικαιοσύνη! Ποτέ πάντως με βρισιές, κραυγές ή βιαιοπραγίες…

Έχουμε λοιπόν ως σώμα μπροστά μας και τις τρεις παραπάνω περιπτώσεις και στην επικείμενη εκλογή να επιλέξουμε τις δύο πρώτες ή (ατομικά ή συλλογικά) να ζητήσουμε από τις Ενώσεις να επιλέξουν την επαχθέστερη, αν μπορούν να τη στοιχειοθετήσουν!

Όλα τα άλλα, τα παραταξιακά, κομματικά κ.λπ., είναι κατ’ εμέ λόγια του αέρα ή φτηνές σκοπιμότητες (συνήθως προσωπικές), που δεν θα δώσουν λύση στο πρόβλημα. Άλλωστε είναι μάλλον παραδεκτό ότι εδώ και χρόνια ο κλάδος δεν μπόρεσε να καθορίσει μια σαφή στρατηγική πάνω στα προβλήματα και στις διεκδικήσεις του, με τρόπο που θα απέτρεπε κάποιες δυσμενείς συνέπειες και όχι για να διατηρήσει απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία την εντύπωση ότι οι δημοσιογράφοι είναι «μια ευνοημένη ελίτ», μια «περιούσια ομάδα» κ.α.!

Κλείνω με μια πρόταση: Να παρακληθεί να δεχθεί και να υποδειχθεί για πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ ο συν. Κώστας Τσουπαρόπουλος, έως χτες πρόεδρος του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και για τη συσσωρευμένη μεγάλη εμπειρία του αλλά και για την εντιμότητα, την πραότητα, την ευελιξία και την μαχητικότητα που τον διακρίνουν.

Γιάννης Μαμουζέλος
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας