Νίκος Κωνσταντόπουλος: ένας σοφός* άνδρας

“Επειδή πια ο δημόσιος βίος πορεύεται με τον νόμο της αδράνειας
πρέπει αποφασιστικά να ανοίξει ο δρόμος
για μια ευρεία και αναθεωρητική διαδικασία στα όρια της
συντακτικής εθνοσυνέλευσης
όπως θα λέγαμε άλλοτε”.

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος επιστρέφει στην πολιτική, επικεφαλής της επιτροπής Σοφών που σχεδιάζει ο Αλέξης Τσίπρας. Ο κύριος Κωνσταντόπουλος εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με το ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού στις εκλογές του 1990. Οι εχθροί του λένε ότι έφυγε από το Κέντρο δυσαρεστημένος γιατί την πρωτοκαθεδρία στο χώρο είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου και όχι ο ίδιος. Αργότερα, ήταν ένας από τους βασικούς κατήγορούς του στο Ειδικό Δικαστήριο.

Από το 1993 έως και τον Δεκέμβρη του 2004 ήταν ο ηγέτης του κόμματος της Αριστεράς, αποχώρησε οικειοθελώς, στο 4ο Συνέδριο, για να επιστρέψει στη δικηγορία.

Στο μεταξύ, στα μέσα του καλοκαιριού του 2010 ανέλαβε το τιμόνι του Παναθηναϊκού, έγινε δηλαδή για άλλη μια φορά πρόεδρος. “Εκείνο που ενδιαφέρει τους πάντες είναι να υπάρχει κλίμα δημιουργικής ευφορίας. Προς αυτή την κατεύθυνση οφείλουμε να συμβάλλουμε. Είναι ψηλά ο πήχης. Ψηλά όμως είναι και ο πήχης των απαιτήσεων”. Στη θέση αυτή έμεινε δυο μήνες και η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν τον περιλαμβάνει ούτε σε παράγραφο.

Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους αναλαμβάνει την υπεράσπιση της οικογένειας του Αλέξη Γρηγορόπουλου και συστήνει την κόρη του Ζωή ως διάδοχό του στη δικηγορία, σε μια δίκη που όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα εκεί. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε κάνει και τα πρώτα πολιτικά της βήματα με τη συμμετοχή της στο ψηφοδέλτιο του Σύριζα, στις Ευρωεκλογές του 2009. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται έναν χρόνο μετά, στη συνέντευξη Τύπου στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ για να «ανοίξει πάλι η υπόθεση Τσαλικίδη». Η κυρία Κωνσταντοπούλου, στις εκλογές του 2012, τερμάτισε πρώτη στην Α’ Αθηνών.

Μέχρι εδώ καλά. Καμία έκπληξη στον αναγνώστη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Το φαινόμενο – ίσως με ελαφρές παραλλαγές – συναντάται σε όλα τα κόμματα της πολιτικής μας ζωής, ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης.

Αυτό που προκαλεί το ενδιαφέρον για να προχωρήσει η σκέψη και να οδηγηθεί σε μία πειστική επιχειρηματολογία, είναι η επιλογή επαναφοράς – με τυμπανοκρουσίες – ενός ανθρώπου που, ούτως ή άλλως, έχει ποσοστό ευθύνης στη διαμόρφωση της υπάρχουσας κατάστασης. Τόσα χρόνια πρόεδρος. Η αριστερά μπορεί να διεκδικεί το «ηθικό πλεονέκτημα» απέναντι στα κόμματα που άσκησαν εξουσία, δεν μπορεί όμως να προσποιηθεί τον αμέτοχο στη διαμόρφωση του μεταπολιτευτικού κοινωνικού ήθους. Ο κ . Κωνσταντόπουλος βρισκόταν πάντα ανάμεσα στους εχθρούς της μεταρρύθμισης.

Και, βεβαίως, είναι απαραίτητο στην εξέλιξη μιας ομάδας ή ενός ατόμου η συμβουλευτική προσφορά της γηραιάς σοφίας. Η μετάδοση μπορεί να γίνεται σιωπηλά και η γνώση να ‘χει πηγές πολλές. Όμως, όλα αυτά τα πρόσωπα που σημάδεψαν την 30ετία, με τα ονόματά τους και τα έργα τους, μάλλον υπενθυμίζουν πτυχές του παρελθόντος μας που θέλουμε γρήγορα να προσπεράσουμε, παρά χαρίζουν κύρος κι εμπειρία στις παρούσες αποφάσεις.

*Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου (Ψαλμοί ΡΙ’)

Λίνα Παπαδάκη από protagon