Η Συμμορία του Λύκου

Το βιβλίο του Σεραφείμ Κοτρώτσου παρουσιάζεται σήμερα στον Πειραιά

Παρά τις… τρικλοποδιές το βιβλίο του Σεραφείμ Κοτρώτσου «Η Συμμορία του Λύκου» εκδόσεις Λιβάνη, ανήκει στα ευπώλητα του εκδότη στην κατηγορία πολιτικό βιβλίο. Ωστόσο, αποκτά ιδιαίτερη αξία λόγω ευρωεκλογών και επιβολής της γερμανικής αντίληψης για συνέχιση της ίδιας πολιτικής, αλλά και μετά την ανακήρυξη του Σόιμπλε

– που είναι και ο βασικός πρωταγωνιστής του βιβλίου – στον δημοφιλέστερο Γερμανό πολιτικό της Γερμανίας από την εποχή του Κολ!

Το βιβλίο παρουσιάστηκε σε εκδήλωση στο Μόναχο και μέχρι το καλοκαίρι θα παρουσιαστεί σε Βερολίνο και Βρυξέλλες. Σήμερα όμως, είναι προγραμματισμένη παρουσίαση του βιβλίου στον Πειραιά, ενώ τον Φεβρουάριο θα «ταξιδέψει» σε Λάρισα, Βόλο, Πάτρα και Θεσσαλονίκη.

Στη συνέχεια διαβάστε την βιβλιοκριτική του οικονομολόγου – συγγραφέα, Αναστάσιου Λαυρέντζου: «Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο του Σεραφείμ Κοτρώτσου «Wolf-Gang Η συμμορία του Λύκου». Χαρακτηρίζοντάς το με μία μόνο λέξη, μπορώ απερίφραστα να πω ότι πρόκειται για ένα βιβλίο ιδιαίτερα χρήσιμο. Η χρησιμότητά του έγκειται στο ότι ο συγγραφέας κατόρθωσε να συγκεντρώσει ένα μεγάλο πλήθος στοιχείων σε μια ενιαία αφήγηση, σχηματίζοντας μια ενδιαφέρουσα τοιχογραφία της «άλλης πλευράς». Με τον τρόπο αυτό βοηθά τον αναγνώστη όχι μόνο να δει μια αθέατη πλευρά της ελληνικής κρίσης, αλλά και να την κατανοήσει στην ολότητά της. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τις προσωπικές διαδρομές, αλλά και τις διασυνδέσεις μεταξύ των βασικών Γερμανών πρωταγωνιστών της ελληνικής κρίσης, όπως ο Υπουργός οικονομικών και άνθρωπος-κλειδί Βόλφγκανκ Σόιμπλε, η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, ο επικεφαλής της DeutscheBank Γιόζεφ Άκερμαν και μια σειρά από σημαντικά πρόσωπα των γερμανικών οικονομικών και πολιτικών ελίτ, όπως ο «σκιώδης» σύμβουλος Ρόλαντ Μπέργκερ, ο ανερχόμενος αστήρ Γιεργκ Άσμουσεν και άλλοι.

Το βιβλίο έχει τη σφραγίδα ενός δημοσιογράφου πρώτης γραμμής και από την άποψη αυτή είναι πρωτίστως ένα δοκίμιο ερευνητικής δημοσιογραφίας. Εκ της φύσεώς του όμως έχει και εκείνη την αχλύ μυστηρίου που συναντά κανείς σε κατασκοπικά αφηγήματα, αφού μέσα από τις σελίδες του ο αναγνώστης ξεναγείται στη γερμανική πολιτική σκηνή και τους διαδρόμους της ΕΚΤ, και έχει τη σπάνια ευκαιρία να «οσμιστεί» τον τρόπο με τον οποίο οι διεθνείς ελίτ αξιοποιούν τα θεσμικά και επικοινωνιακά τους εργαλεία για να χαράξουν πολιτικές, να εξυπηρετήσουν συμφέροντα και εν τέλει να διαμορφώσουν νέες οικονομικές και πολιτικές ισορροπίες. Το στοιχείο αυτό σε συνδυασμό με τη ρέουσα γλώσσα του κάνει το βιβλίο ιδιαίτερα ευκολοδιάβαστο.

Υπάρχουν πολλά σημεία του βιβλίου στα οποία θα μπορούσα να σταθώ, όπως για παράδειγμα η πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά για το πώς μεθοδεύεται από διάφορους κύκλους η «απαλλοτρίωση» της ελληνικής δημόσιας περιουσίας μέσω του project Eureca. Στο πλαίσιο όμως αυτής της αναγκαστικά σύντομης αναφοράς, επιλέγω να παραθέσω ως αντιπροσωπευτικό δείγμα του βιβλίου ένα κρίσιμο ερώτημα που το ίδιο θέτει: «Θέλουμε να είμαστε για τις επόμενες δεκαετίες μια “αποικία χρέους”, που θα αιμοδοτεί τη γερμανική οικονομία με νέους Έλληνες επιστήμονες και εξειδικευμένο – εκπαιδευμένο από το υστέρημα του Έλληνα πολίτη – τεχνικό προσωπικό; Ή θέλουμε να προβάλουμε ένα νέο μοντέλο εθνικής ύπαρξης, που θα υπερβαίνει τα Μνημόνια και τη νεοταξική αντίληψη για τη γερμανική Ευρώπη;» Σε αυτό το ερώτημα καλούνται να απαντήσουν όλοι οι Έλληνες…».