Έχει όρια η ελευθερία του λόγου;

Διαβάστε στη συνέχεια το κείμενο που αφορά στον Πάσχο Μανδραβέλη για την ποινή που του επέβαλε η ΕΣΗΕΑ και τις υπογραφές που το συνοδεύουν.

Οι συζητήσεις για την ελευθερία του λόγου έπρεπε να έχουν τερματιστεί εδώ και χρόνια, μπροστά στις αυτονόητες αρχές που διέπουν μία σύγχρονη κοινωνία. Συνήθως κείμενα για την ελευθερία του λόγου δημοσιεύονται όταν το κράτος ή η Δικαιοσύνη ρίχνουν τον ίσκιο τους επάνω στην έννοια της ελευθεροτυπίας.

Δυστυχώς, όμως, πρόκειται για ένα κείμενο που απευθύνεται στην ΕΣΗΕΑ. Ο Πάσχος Μανδραβέλης παραπέμφθηκε στο πειθαρχικό συμβούλιο της Ένωσης μας επειδή δημοσίευσε στην Καθημερινή ένα κείμενο με το οποίο υποστήριζε ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις στην ΕΡΤ δεν έχουν κοινωνικό αντίκτυπο καθώς η δημόσια τηλεόραση δεν λείπει σε κανέναν. Στο πειθαρχικό συμβούλιο, ο Μανδραβέλης, επιχειρηματολόγησε περί δεοντολογίας και κριτικής. Οι θέσεις του δεν έγιναν δεκτές και με ψήφους τριών έναντι δύο, του επιβλήθηκε η ποινή της τρίμηνης διαγραφής από τα μητρώα της ΕΣΗΕΑ (η απόφαση). Στο κείμενο που ακολουθεί, μέλη του δημοσιογραφικού κόσμου διαμαρτύρονται για την απόφαση. Επικαλούνται βασικές αρχές της ελευθεροτυπίας, της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και της κοινής λογικής.

Έχει όρια η ελευθερία του λόγου;

Στα μέσα του καλοκαιριού, στις 10 Ιουλίου, το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ επέβαλε διαγραφή 3 μηνών στον δημοσιογράφο Πάσχο Μανδραβέλη επειδή σε ένα άρθρο του, τον Δεκεμβρίου του 2011, είχε ταχθεί εναντίον των απεργιακών κινητοποιήσεων στην ΕΡΤ ΑΕ. Η απόφαση αυτή της πλειοψηφίας του πρωτοβάθμιου πειθαρχικού της Ένωσης Συντακτών δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για το πώς εννοούν κάποιοι στην Ελλάδα την ελευθερία του λόγου.

Οι δημοσιογράφοι συχνά κατηγορούν τους δικαστικούς, τους αστυνομικούς, τους εφοριακούς, τους καθηγητές, τους γιατρούς, για «συντεχνιακές αντιλήψεις». Όταν η Βουλή ψηφίζει εναντίον της άρσης ασυλίας κάποιων πολιτικών, οι δημοσιογράφοι ξεσηκώνονται. Και δικαίως. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Να αποκαλύπτουν τις κακοδαιμονίες που εμφιλοχωρούν σε όλες τις κοινωνικές ομάδες. Σε όλες; Ορισμένοι στο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ θέλουν από ό,τι φαίνεται να εξαιρέσουν από την κριτική των δημοσιογράφων τους ίδιους τους δημοσιογράφους. Και στο όνομα μιας κακώς νοούμενης «συναδελφικής αλληλεγγύης» θέλουν να απαγορεύσουν στους δημοσιογράφους να ασχολούνται με τα όσα συμβαίνουν στην ίδια τη δημοσιογραφία. Ενδεικτική της νοοτροπίας που τείνει να επικρατήσει στα «ηγετικά κλιμάκια» της ΕΣΗΕΑ είναι η άποψη που εξέφρασε μέλος της Διοίκησής της, σύμφωνα με την οποία «αν ο Μανδραβέλης έχει τέτοιες απόψεις καλό θα είναι να αποχωρήσει μόνος του από την ΕΣΗΕΑ». Όπως όμως επεσήμανε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, κ. Σταύρος Τσακυράκης «ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να εκφέρει απόψεις κατά της απεργίας, ακόμη και κατά της Δημοκρατίας και κατά του κράτους». Πόσω μάλλον αν αυτός ο πολίτης είναι και δημοσιογράφος. «Οι ενώσεις των συντακτών σε όλο τον κόσμο δίνουν μάχη για αυτές τις θέσεις» επεσήμανε στα μέλη του πειθαρχικού ο κ.Τσακυρ