Human trafficking

“Φτάνει μια στιγμή,ένα δευτερόλεπτο της μέρας.Μιας μέρας που υποδέχεσαι σαν μια νέα ευκαιρία,ένα νέο ξεκίνημα.Ίσως κάτι διαφορετικό,κάτι καλύτερο.Όμως ο ήλιος δε λάμπει το ίδιο μέσα στο μικρό δωματιάκι.Το αεράκι δε μου δροσίζει το ιδρωμένο μέτωπο ακόμα κι αν είμαι γυμνή.Η ελπίδα της καινούργιας μέρας αργοσβήνει και η χαρά σπιλώνεται από τρόμο και ανησυχία.Τα χέρια που κάποτε με χάιδευαν,τώρα μ’αγγίζουν με συντριπτική ένταση και μανία.Η γλυκιά φωνή που μου μιλούσε,αντικαταστάθηκε με μια αλώβητη χροιά.   Το σώμα μου δε το νιώθω δικό μου.Είναι σαν ρούχο δουλειάς που κάθε μέρα γίνεται και πιο βρώμικο.   Η ψυχή μου όμως είναι ακόμα δική μου και αργοπεθαίνει λεπτό προς λεπτό......”