Υπό πίεση η ομάδα, υπό αμφισβήτηση ο Τιμούρ

ΑΠΟΕΛ
Γι' ακόμη ένα παιχνίδι ο Γεωργιανός εξέπληξε αρνητικά με τις επιλογές του, και η ομάδα έχασε νέο έδαφος

Τελικά το φετινό τρόπαιο αποδεικνύεται αρκετά… βαρύ για ν' αντέξει στα χέρια της τεχνικής ηγεσίας και των ποδοσφαιριστών του ΑΠΟΕΛ. Πολλοί βιάστηκαν να χρίσουν την ομάδα της Λευκωσίας ως την πρωταθλήτρια για την τρέχουσα περίοδο, μετά την επιβλητική τριάρα απέναντι στην ΑΕΚ στο ΓΣΖ. Ωστόσο, τα

δεδομένα άλλαξαν -προς το χειρότερο- σε χρόνο ρεκόρ.

Οι δυο διαδοχικές ισοπαλίες και κατ’ επέκτασιν η κακή διαχείριση του ισχυρού αβαντάζ (+6), έφεραν τη διαφορά στο +2 από τους «κιτρινοπράσινους» της Λάρνακας και πλέον η πίεση μεταφέρθηκε στις τάξεις των «γαλαζοκιτρίνων».

Η αμφισβήτηση και η κριτική του κόσμου προς τον πρόσωπο του Κετσπάγια είναι δεδομένη και αρχίζει να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις. Ούτε η διοίκηση απουσιάζει από αυτήν την εξίσωση και δικαίως παρουσιάζεται προβληματισμένη από αυτά που βλέπει από την ομάδα το τελευταίο διάστημα. Ο Γεωργιανός τεχνικός υπέπεσε σε πολλά και σοβαρά λάθη στα τελευταία παιχνίδια, τα οποία ήρθαν να ενισχύσουν την καχυποψία και την ψιθυρολογία περί αποχώρησής του με το τέλος της περιόδου.
Μια… βόλτα να κάνετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα αντιληφθείτε ακριβώς το κλίμα και τις απόψεις που επικρατούν.

Μια από τα ίδια
Όσον αφορά τον προχθεσινό αγώνα με την Ανόρθωση στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», δεν είδαμε κάτι διαφορετικό από τον ΑΠΟΕΛ. Το έργο έπαιξε σε επανάληψη και φυσικά έγινε πιο εύκολη η προσπάθεια για να αναχαιτιστεί αποτελεσματικά το πλάνο από τον αντίπαλο. Ο Κετσπάγια παρέταξε την ομάδα εντελώς προβλέψιμη, με το αγαπημένο του σύστημα 4-3-3. Τα τρία χαφ Βινίσιους, Μοράις και Αρτυματάς εξουδετερώθηκαν πανεύκολα, ενώ δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η εμφάνιση των δυο πρώτων. Τόσο ο Βινίσιους όσο και ο Μοράις ήταν εκτός αγώνα και οι αλλαγές τους ήταν απόλυτα δικαιολογημένες.

Ο πρώτος αντικαταστήθηκε από τον Βάντερ και ο Πορτογάλος από τον Αντωνιάδη(;). Η πρώτη κίνηση απλώς δημιούργησε ερωτηματικά του τύπου γιατί πάλι ο Βραζιλιάνος και όχι ένας εκ των Αλωνεύτη ή Χαραλαμπίδη. Η δεύτερη αλλαγή, όμως, σχολιάστηκε αρνητικά και φυσιολογικά από τον κόσμο. Όταν δεν μπορείς να αναπτυχθείς ορθόδοξα για να πετύχεις το επιθυμητό τέρμα και επιλέγεις να αποσύρεις τον Μοράις, συγγνώμη, κύριε Κετσπάγια, δεν βάζεις Αντωνιάδη, αλλά Στίλιτς.

Ο Βόσνιος, όπως και να το κάνουμε, γνωρίζει πολλά καντάρια μπάλας και είναι άξιον απορίας γιατί δεν αγωνίζεται και δεν μπορεί να αποδώσει στον ΑΠΟΕΛ. Είναι ποδοσφαιριστής με χαρίσματα που απουσιάζουν από το παιχνίδι της ομάδας, κυρίως μετά την τιμωρία του Ντε Βινσέντι. Ο Στίλιτς είναι ο μοναδικός που θα μπορούσε να ταιριάξει στο πλάνο του προχθεσινού αγώνα. Είναι ο μοναδικός που θα μπορούσε να παίξει στον άξονα, να ταλαιπωρήσει αντιπάλους, να δώσει την κάθετη πάσα, να κόψει παιχνίδι και να προσδώσει ηρεμία.

Τέλος, πάμε στην τελευταία αλλαγή του κ. Κετσπάγια. Επέλεξε Πιατκόφσκι αντί Εφραίμ. Με βάση το πλάνο ήταν η πιο σωστή κίνηση που έκανε στον αγώνα. Από τη στιγμή που σε όλο το παιχνίδι ο ΑΠΟΕΛ προσπαθούσε να απειλήσει με σέντρες, ένα ψηλό κορμί στην περιοχή θα βοηθούσε. Αλλά, όταν αναφέρεσαι στον Πιατκόφσκι οι απαιτήσεις θα πρέπει να είναι ρεαλιστικές. Ο άνθρωπος απλώς δεν μπορεί, το δείχνει και το φωνάζει. Δυο εξηγήσεις υπάρχουν για να αναλύσεις το φαινόμενο «Πιατκόφσκι». Τόση είναι η μπάλα του ή είναι επηρεασμένος αγωνιστικά και ψυχολογικά από τη διαχείριση της οποίας τυγχάνει.