Το παράπονο μητέρας παιδιού με αυτισμό - «Δείξτε κατανόηση»

«Αυτός είναι ο Αντρέας (το τρίτο μου παιδί)! Ο Αντρέας είναι 11 χρονών και είναι αυτιστικός. Πολύ σπάνια δημοσιεύω προσωπικές φωτογραφίες ή βίντεο όμως αυτή τη φορά νιώθω ότι πρέπει να το κάνω και θα καταλάβετε το λόγο πιο κάτω», είναι τα πρώτα λόγια της Νάγιας Βερέη στην μακροσκελή ανάρτησή της στο facebook.

Μέσα από την ανάρτησή της- στην οποία φαίνεται ο 11χρονος Αντρέας να χαίρεται τον χρόνο που περνάει στην θάλασσα μετά από μήνες αποκλεισμού λόγω του κορωνοιού, παραθέτει το παράπονό της σχετικά με τις αντιδράσεις πολιτών

Αυτούσια η ανάρτηση:

Αυτός είναι ο Αντρέας (το τρίτο μου παιδί)! Ο Αντρέας είναι 11 χρονών και είναι αυτιστικός. Πολύ σπάνια δημοσιεύω προσωπικές φωτογραφίες ή βίντεο όμως αυτή τη φορά νιώθω ότι πρέπει να το κάνω και θα καταλάβετε το λόγο πιο κάτω.

Κάποιος που ξέρει έστω και λίγα για τον αυτισμό ξέρει ότι η ρουτίνα και το αυστηρό πρόγραμμα βοηθά τα άτομα στο φάσμα να είναι ήρεμα και οργανωμένα. Τα καλοκαίρια είναι δύσκολα για αυτά τα παιδιά/ενήλικες γιατί τα σχολεία και οι θεραπείες κλείνουν και έτσι η δημιουργία ενός αυστηρού προγράμματος  μέσα στο καλοκαίρι είναι από δύσκολη ως ακατόρθωτη. Έτσι τα παιδιά αυτά απορυθμίζονται, γίνονται πιο υπερκινητικά, κάποια πιο επιθετικά, κάποια γίνονται πιο εμμονικά (δεν είναι όλα τα άτομα στο φάσμα το ίδιο). Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι οικογένειες τους υποφέρουν γιατί όπως ξέρετε στη Κύπρο δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας με αποτέλεσμα αυτές οι οικογένειες να καλούνται να τα βγάλουν πέρα μόνες τους! Φέτος η χρονιά ήταν ακόμα πιο δύσκολη. Έκλεισαν τα σχολεία και οι θεραπείες από το Μάρτιο. Κάποια από αυτά τα παιδιά αποκλείστηκαν και από τα σχολεία το Μάιο γιατί με βάση τους «ειδικούς» του ΥΠΠΑΝ η αναπηρία τους σήμαινε αυτόματα και ευπάθεια στον Κορωνοϊό. Η έλλειψη ρουτίνας και η 24ωρη φροντίδα, 7 μέρες τη βδομάδα που χρειάζεται ένα παιδί / ενήλικας στο φάσμα έφεραν πολλές οικογένειες σε απόγνωση. Αυτά ενημερωτικά! Αυτά ως εισαγωγή.

Πάμε πίσω στο γλυκό αγόρι που παίζει στη θάλασσα! Εγώ επειδή τα τελευταία χρόνια μελετώ και μαθαίνω όλα όσα πρέπει για τον αυτισμό κατάλαβα ότι αν δεν δημιουργήσω ρουτίνες θα υποφέρω. Μια από τις ρουτίνες μας που φέτος άρχισε από το Μάρτιο ήταν η θάλασσα. Το νερό ηρεμά τον Αντρέα και επειδή στη διάρκεια του Κορονοϊού έκλεισε και η υδροθεραπεία δεν είχα άλλη επιλογή. Με τα χαρτιά γιατρού που πιστοποιούσαν την αναπηρία μπορούσα να πηγαίνω καθημερινά θάλασσα μιας και η κυβέρνηση αναγνώρισε ότι αυτά τα άτομα ήταν αδύνατο να κλειστούν στο σπίτι. Προσπάθησα να βρω ένα χώρο προσβάσιμο (στάθμευση του αυτοκινήτου όσο το δυνατό πιο κοντά στη θάλασσα) και κατέληξα σε ένα σημείο απέναντι απο το ***στη Γερμασόγεια. Εγώ και ο Αντρέας μόνοι μας πάνω στη παραλία. Λιγοστά αυτοκίνητα, κανένας ένοικος πάνω στη πολυκατοικία, ευλογία Θεού. Εμείς και η θάλασσα! Περάσαμε τέλεια. Το μωρό έπαιζε, έριχνε πέτρες στο νερό, ανακουφιζόταν αισθητηριακά σκαρφαλώνοντας στους βράχους, κολυμπούσε από το Μάρτιο χωρίς κανένα πρόβλημα έστω και αν το νερό ήταν παγωμένο. Να σημειώσω ότι καθάρισα το σημείο από όλα τα σκουπίδια γιατί δεν μπορούσα να εξηγήσω στον Αντρέα τον κανόνα «Δεν παίζουμε με τα σκουπίδια γενικά και ειδικά σε περίοδο κορονοϊού».  Ήρθε το καλοκαιράκι και έγινε το πρώτο άνοιγμα! Όλοι βγήκαν στις παραλίες και τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν. Ευτυχώς το σημείο της θάλασσας που διαλέξαμε είναι γεμάτο πέτρες και έτσι δεν το προτιμούν πολλοί έτσι συνεχίσαμε να πηγαίνουμε κάθε πρωί 8:00-9:00, αυστηρά!!! Η ρουτίνα ξεκινούσε από σπίτι! Παίρναμε την ίδια τσάντα με συγκεκριμένα αντικείμενα μέσα, διασχίζαμε τον ίδιο δρόμο κρατώντας συγκεκριμένη λωρίδα στη διαδρομή, σταθμεύαμε στον ίδιο χώρο, κατεβαίναμε από το ίδιο σημείο, μπαίναμε στη θάλασσα με μια μπουκάλα γεμάτη νερό, τα ρούχα μας πάντα στο ίδιο βράχο, πίσω στο αυτοκίνητο, στάση στο ίδιο περίπτερο στο Μόλο για 7up, σπίτι, μπάνιο, πρόγευμα. Αυτή είναι η ρουτίνα μας μέχρι τις 10 περίπου ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ!!! Δεν θέλετε να μπω στη διαδικασία να σας γράψω τη ρουτίνα των επόμενων 12 ωρών που υπολοίπονται μέχρι την ώρα του ύπνου. Σήμερα θα περιοριστώ στη ρουτίνα της θάλασσας!

Και με αυτά και αυτά φτάσαμε αισίως στο Δεκαπενταύγουστο! Και άρχισαν να καταφτάνουν μάλλον από ***μεριά ( αν κρίνω από τη πετσέτα του ***) οι ένοικοι της πολυκατοικίας που είναι κτισμένη «νόμιμα» πάνω στο κύμα! Άρχισαν τα περίεργα βλέμματα, ειδικά από ένα ηλικιωμένο κύριο που μονίμως κρατούσε ένα κινητό στο χέρι και καθόταν κάτω από τρεις ομπρέλες στο χώρο της αυλής της πολυκατοικίας και αγνάντευε τη θάλασσα. Όπως θα είδατε και στο βίντεο κάποια σκαλιά οδηγούν από τη αυλή στην παραλία αλλά εύκολα μπορείς να μπεις πάνω στην αυλή και από τους βράχους. Για όσους γνωρίζουν κάτι από αυτισμό θα ξέρουν επίσης ότι ο αυτιστικός εγκέφαλος τείνει να συγυρίζει τα πάντα. Άρα ο Αντρέας με τη κάθοδό μας κάθε πρωί αν έβρισκε κανένα μπουκάλι που δεν θα προλάβαινα να μαζέψω (αυτή ήταν η πρώτη μου δουλειά κάθε μέρα, να μαζεύω με τα γαντάκια μου όλα τα σκουπίδια που άφηναν οι άλλοι πάνω στην παραλία και να τα βάζω στο κάλαθο) , το έριχνε πάνω από τα σκαλιά, μέσα στην αυλή γιατί μάλλον κατάλαβε ότι κάποιος το έριξε από εκείνο το σημείο άρα εκεί ανήκει. ΛΟΓΙΚΟ; Για ένα αυτιστικό απόλυτα! Στην πρώτη μας γνωριμία με τον εν λόγω κύριο, η οποία να σημειώσω δεν ήταν καθόλου καλή, ο Αντρέας έριξε εκεί που καθόταν ένα σίδερο από μια σπασμένη ομπρέλα που ο ιδιοκτήτης της θεώρησε ότι αφού έσπασε μπορούσε να την αφήσει απλά εκεί. Του εξήγησα ότι ο Αντρέας είναι αυτιστικός και ζήτησα συγνώμη αλλά από ότι καταλάβατε η κακή αρχή είχε ήδη γίνει. Όταν λοιπόν τύχαινε να τον δω στο εν λόγω σημείο ήμουν διπλά γρήγορη. Έβαζα τον Αντρέα στη θάλασσα με τη μπουκάλα του και άρχιζα να καθαρίζω πριν προλάβει να τα πετάξει όλα εκεί που καθόταν ο κύριος και ρέμβαζε. Προσπάθησα να μη χαλάσω τη ζαχαρένια μου και είπα ότι απλά δεν θα τον βλέπω και δεν θα με ενδιαφέρει η άποψή του. Η παραλία είναι δημόσια και αν τον ενοχλούσε το παιχνίδι του Αντρέα θα μπορούσε απλά να πάει κάπου αλλού. Εμείς δεν είχαμε τέτοια επιλογή, έπρεπε να ακολουθήσουμε πιστά τη ρουτίνα μας! ..............ήταν πολύ χειρότερη ακόμα και από κάποιες κραυγές που έβγαζε ο Αντρέας, ο οποίος να σημειώσω ότι είναι μη λεκτικός και έτσι μπορεί να εκφράσει τη χαρά του. Σήμερα όμως δεν ήμουν αρκετά γρήγορη. Όταν είπα στον Αντρέα ότι πρέπει να φύγουμε και πήγα να πιάσω τη τσάντα μας εκείνος σκαρφάλωσε στα βράχια και μπήκε στο χώρο της πολυκατοικίας μάλλον για να πιάσει ένα πλαστικό πώμα που έριξε σε μια φάση που δεν πρόλαβα να τον σταματήσω. Τότε ο κύριος συνεχίζοντας να έχει το τηλέφωνο στο αυτί άρχισε να φωνάζει και να θυμώνει σε ποιον, στον Αντρέα, ο οποίος δεν κατάλαβε τι έλεγε. «Μην ενοχλάτε, όχι στο χώρο της πολυκατοικίας, κατέβα κάτω...» Μάταια να προσπαθώ να του εξηγήσω ότι το μωρό δεν καταλάβει και ότι προσπαθώ να τον πιάσω για να φύγουμε! Έλεος πραγματικά με κάποιους με τις τέλειες ζωές που τους χαλά την αισθητική τους ένα μωρό με αυτισμό!!! Υπάρχουν κύριοι και κάποιες άλλες οικογένειες, όχι σαν τις δικές σας, διαφορετικές, που δεν έχουν επιλογές και δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Δείξτε κατανόηση και σταματήστε να στραβομουτσουνιάζετε και να ρίχνετε εκείνα τα υπέροχα βλέμματα αποδοκιμασίας. Με το να δίνετε κάποια ευρώ στο ραδιομαραθώνιο δεν γίνεστε φιλάνθρωποι ή μάλλον δεν γίνεστε άνθρωποι! Η θάλασσα είναι δημόσια και μπορούν να κάνουν μπάνιο και τα αυτιστικά άτομα σε αυτή.

Αν κάποιος έκτισε πάνω στη θάλασσα αυτό δεν θα έπρεπε να είναι πρόβλημα του Αντρέα! Αυτά από το σημερινό μας ημερολόγιο! Σαν αυτό πολλά περιστατικά, γράφω βιβλίο. Θα ήθελα ειλικρινά να μπορώ να βρίσω τέτοια άτομα κατάμουτρα αλλά δεν μου το επιτρέπει η ανατροφή μου. Προς το παρόν τους βρίζω από μέσα μου και από σήμερα αποφάσισα ότι θα τους εκθέτω και στο φατσοβιβλίο! Είναι και αυτός ένας τρόπος να βγαίνει από μέσα μου η αηδία που νιώθω για κάτι τέτοιους τύπους, που μη νομίζετε ότι σπάνια θα βρείτε μπροστά σας. Σας προσκαλώ έλατε μια μέρα να πάμε παρέα μια βόλτα και τότε θα καταλάβετε ότι η κυπριακή κοινωνία δεν θέλει να της χαλούν την αισθητική της παιδιά/ ενήλικες με αναπηρίες. Η κυπριακή κοινωνία έχει μάθει να κρύβει τις αναπηρίες πίσω από κλειστά παράθυρα και πόρτες. Ε, λοιπόν κύριοι εγώ και ο Αντρέας θα συνεχίσουμε να σας χαλούμε την αισθητική εκεί πάνω στο συννεφάκι που ζείτε!!! Καληνύχτα σας.