Τα όρια αντοχής ρωσικού πολεμικού μηχανισμού στο επίκεντρο δυτικών αναλυτών

Την προηγούμενη εβδομάδα οι δυτικοί αρθρογράφοι και αναλυτές μοιράστηκαν με τους αναγνώστες τους, τις προβλέψεις τους σχετικά με τις αντοχές της Ρωσίας στον συνεχιζόμενο πόλεμο της Ουκρανίας. Οι αρθρογράφοι επίσης εστίασαν στις επιπτώσεις των νέων διεθνών εξελίξεων στη θέση και τη γραμμή των ΗΠΑ στο διεθνές σκηνικό.

Την ώρα που οι δυτικοί αναλυτές είχαν στραμμένη την προσοχή τους στην Ουκρανία, από τα Βαλκάνια έφταναν ανησυχητικές πληροφορίες, με το «μέτωπο» του Κοσσυφοπεδίου να «αναφλέγεται» ύστερα από μεγάλο χρονικό διάστημα.

Στη δε Ασία ο κινεζικός Τύπος εκφράζει απαισιοδοξία ως προς την τροπή των εξελίξεων στην Ουκρανία. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι αναλυτές από μικρότερες δυνάμεις της περιοχής, όπως λ.χ. τις Φιλιππίνες, εκφράζουν προβληματισμό για την κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις Κίνας-Δύσης.

Τέλος, την προηγούμενη εβδομάδα, ο ρωσικός Τύπος παράλληλα με τις εξελίξεις στην Ουκρανία εστίασε στη θέση της σύγχρονης Ρωσίας στον μετασοβιετικό χώρο. Την ίδια ώρα, ο ουκρανικός Τύπος στήριξε τις ελπίδες της χώρας για νίκη στον συνεχιζόμενο πόλεμο στη νέα αμερικανική στρατιωτική βοήθεια.

Οι νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία

Οι Stacie L. Pettyjohn και Hannah Dennis σε άρθρο γνώμης με τίτλο «Η Αμερική είναι ισχυρότερη από την εξωτερική πολιτική», το οποίο δημοσιεύτηκε στις 21 Δεκεμβρίου στην αμερικανική εφημερίδα «The Wall Street Journal», προειδοποιούν για τις επιπτώσεις που επιφυλάσσουν οι τελευταίες κρίσιμες εξελίξεις στο διεθνές πολιτικό σκηνικό και τονίζουν τα εξής: «Καθώς η πρώτη θητεία του Προέδρου Τζο Μπάιντεν βρίσκεται στα μισά, πολλοί στην κυβέρνηση αισθάνονται αρκετά καλά για τη θέση της Αμερικής στον κόσμο. Χάρη στον πόλεμο του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία, η συμμαχία του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου είναι ισχυρότερη, πιο ενωμένη. Οι δημοκρατίες του κόσμου μπορεί να ταλαντεύονται με τον συνήθη μισοϊκανοποιητικό τρόπο τους, αλλά παρουσιάζουν ανθεκτικότητα. (Επιπλέον) Ούτε η αμερικανική δημοκρατία ούτε η παγκόσμια καπιταλιστική τάξη κατέρρευσε το 2022». Στη συνέχεια, οι αρθρογράφοι προσθέτουν και τα εξής: «(Ωστόσο) Αν τα πράγματα για την Αμερική πάνε καλύτερα, δεν είναι επειδή η ομάδα Μπάιντεν κάνει τα περισσότερα πράγματα σωστά. Τα πράγματα φαίνονται καλά για την Αμερική επειδή η διεθνής ισχύς μας στηρίζεται σε τόσο γερά θεμέλια που, εντός ορίων, οι άλλες χώρες βγαίνουν μπροστά όταν η Αμερική παραπαίει. Οι σύμμαχοι της Αμερικής γίνονται πιο ενεργοί επειδή φοβούνται την αμερικανική παρακμή. Ενώ η έξαρση του στρατιωτικού ακτιβισμού και της στρατηγικής δέσμευσης από δυνάμεις όπως η Ινδία, η Γερμανία και η Ιαπωνία βοηθά στην εξισορρόπηση της ζυγαριάς έναντι της Ρωσίας και της Κίνας, ο πολυπολικός κόσμος που αναδύεται από τα απομεινάρια της Pax Americana θα δημιουργήσει τόσα προβλήματα όσα λύνει. Εν τω μεταξύ, οι κοντόφθαλμες οικονομικές πολιτικές εδώ και στο εξωτερικό υπονομεύουν την ολοκληρωμένη παγκόσμια οικονομία που στηρίζει τόσο την αμερικανική ευημερία όσο και την παγκόσμια ειρήνη».

«Η Ρωσία ξεμένει από πολεμοφόδια;» είναι ο τίτλος της ανάλυσης που δημοσιεύτηκε στις 20 Δεκεμβρίου στο βρετανικό περιοδικό «The Economist» και το οποίο αναφέρει τα εξής: «Σε μια ενημέρωση στις 12 Δεκεμβρίου ένας ανώτερος Αμερικανός αξιωματούχος της άμυνας δήλωσε ότι, με τους σημερινούς ρυθμούς χρήσης, η Ρωσία θα μπορούσε να διατηρήσει "πλήρως λειτουργικά" πυρομαχικά πυροβολικού και πυραύλων μόνο μέχρι τις αρχές του 2023. Άλλοι διαφωνούν. Τον Δεκέμβριο ο επικεφαλής των εσθονικών αμυντικών πληροφοριών, δήλωσε ότι η Ρωσία διαθέτει επαρκή πυρομαχικά "για να πολεμήσει για τουλάχιστον ένα χρόνο, αν όχι περισσότερο". Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο στρατηγός Valery Zaluzhny, ο ανώτερος αξιωματικός της Ουκρανίας, προειδοποίησε ότι η Ρωσία προετοιμάζεται για μια νέα επίθεση την άνοιξη, η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια νέα απόπειρα κατά του Κιέβου». Στην ανάλυση ξεχωρίζουν και τα εξής: «Υπάρχουν διάφορες πιθανές εξηγήσεις για αυτές τις διαφορετικές απόψεις. Μία από αυτές είναι η διαφορά στο είδος των πυρομαχικών που μετριούνται. Δεν είναι επίσης σαφές πόσα πυρομαχικά έχασε και κέρδισε η Ρωσία σε δέκα μήνες πολέμου. Ορισμένες μετρήσεις, όπως η παραγωγή χάλυβα, προσφέρουν μια ένδειξη. Αλλά μπορούν επίσης να παραπλανήσουν. Ο ρυθμός βλημάτων οβίδων της Ρωσίας έχει μειωθεί μετά τους έντονους βομβαρδισμούς πυροβολικού του καλοκαιριού. Αλλά ο William Owen, πρώην στρατιώτης και τώρα εκδότης του περιοδικού Military Strategy Magazine, προειδοποιεί ενάντια σε τέτοιους ρόδινους υπολογισμούς. Ακόμα και αν μερικά ρωσικά βλήματα είναι άχρηστα, πολλά θα λειτουργήσουν. "Δεν θα κάνετε ποτέ λάθος υποθέτοντας ότι οι Ρώσοι έχουν τα πυρομαχικά που κρίνουν ότι χρειάζονται", λέει».

Καζάνι που βράζουν τα Βαλκάνια

Την ώρα που ο αμερικανικός και ο ευρωπαϊκός Τύπος παρακολουθούν τη μετεξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία, ο βαλκανικός Τύπος εκπέμπει έντονο προβληματισμό για την κλιμάκωση της έντασης στο Κοσσυφοπέδιο. Η ενημερωτική ιστοσελίδα «Κosova-sot» του Κοσσυφοπεδίου στις 19 Δεκεμβρίου δημοσίευσε το άρθρο του Agim Bajrami με τίτλο «Ο ρωσο-σερβικός ειδικός πόλεμος στα Δυτικά Βαλκάνια, σοβαρός κίνδυνος για το κράτος του Κοσσυφοπεδίου». Ο αρθρογράφος αναφέρει τα εξής: «Η Σερβία, με δόλιες μεθόδους και οδηγίες, αναπτύσσει και εφαρμόζει επιθετικές πολιτικές της Ρωσίας, απέναντι στις βαλκανικές χώρες, μέσα από πολύ δόλιες, ανοιχτές και ημι-ανοιχτές μορφές, από τις μεθόδους του υβριδικού πολέμου, δομών πριν από στρατιωτικούς σχηματισμούς, χρηματοδοτώντας τους, δίνοντας οδηγίες, εκφοβισμούς του τοπικού πληθυσμού με σερβική εθνότητα, σε χώρες όπως π.χ. Κοσσυφοπέδιο, Μαυροβούνιο και Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Η Βόρεια Μακεδονία έκλεισε τα σχολεία λόγω απειλών για βόμβες σε εκπαιδευτικά και κρατικά ιδρύματα. Ζήτησε τη βοήθεια του ΝΑΤΟ για να μάθει από πού προέρχονται οι απειλές. Η Αλβανία αντιμετωπίζει τον υβριδικό πόλεμο των κυβερνοεπιθέσεων. Το Μαυροβούνιο βρίσκεται επίσης υπό ένταση αποσταθεροποίησης από τη σερβική κοινότητά του. Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη βρίσκεται αντιμέτωπη με την αποσταθεροποίηση της κρατικής δομής. Η Σερβία απέναντι στις βαλκανικές χώρες εφαρμόζει μορφές υβριδικού πολέμου, δίνοντας οδηγίες και τρομοκρατώντας τους τοπικούς πληθυσμούς σε χώρες όπως π.χ. το Κοσσυφοπέδιο, το Μαυροβούνιο και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Ο στόχος της Σερβίας είναι η αποσταθεροποίηση των βαλκανικών κρατών και η υλοποίηση του ρωσο-σερβικού σχεδίου για τα Βαλκάνια, που σημαίνει τη δημιουργία μιας μεγάλης Σλαβικής Σερβίας. Το Κοσσυφοπέδιο, αυτές τις μέρες, δέχεται επίσης, επίθεση με κάθε μέσο από τη Σερβία, με την ανάπτυξη ρωσοσερβικών παραστρατιωτικών δομών στο βόρειο τμήμα της χώρας, και ασκώντας πίεση στον άμαχο πληθυσμό». Ο κ. Bajrami αναφέρει και τα εξής: «(Όλα αυτά συμβαίνουν για) τη δημιουργία αποσταθεροποιητικών συνθηκών, να εγκαταλείψει η Σερβία το γαλλογερμανικό σχέδιο για την εξομάλυνση των σχέσεων με το Κοσσυφοπέδιο, την άρση της διεθνούς πίεσης για την επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας, καθώς και απομάκρυνση της εσωτερικής γνώμης του σερβικού λαού από τα σοβαρά προβλήματα».

Η σερβική εφημερίδα «Politika» παρέχει τη δική της εξήγηση για τις νέες ανησυχητικές εξελίξεις στα Βαλκάνια, με το άρθρο γνώμης του Vladimir Prvulović που φέρει τον τίτλο «Η ΕΕ μπορεί να λύσει τα προβλήματα των Δυτικών Βαλκανίων». Στο άρθρο αναφέρονται τα εξής: «Η ΕΕ βασίζεται στην πλήρη ένταξη της Σερβίας, της Βόρειας Μακεδονίας, του Μαυροβουνίου (στην ΕΕ), καθώς και των πιθανών υποψηφιοτήτων της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης και του Κοσσυφοπεδίου. Πρόκειται για μια μακριά πορεία, περισσότερο ένα κίνητρο για εσωτερικές μεταρρυθμίσεις αυτών των χωρών. Είναι σημαντικό η ΕΕ να εγκαταλείψει την άκαρπη τακτική της και να προτείνει νέους τρόπους προετοιμασίας των Δυτικών Βαλκανίων για ένταξη στην ΕΕ». Ο κ. Prvulović προσθέτει και τα εξής: «Σε περίπτωση που (η ΕΕ) δεν θέλει άλλη "άρρωστη" χώρα για ένταξη εκτός από τη διχασμένη Κύπρο, θα πρέπει να υιοθετήσει μια συνεπή πολιτική. Αντί της γαλλογερμανικής πρότασης, θα πρέπει να απαιτήσει την επίλυση του προβλήματος του Κοσσυφοπεδίου και της Μετόχιας με συνδυασμό του ισχύοντος ψηφίσματος 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και του γνωστού σχεδίου Αχτισάαρι. Η Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο και η Μετόχια θα (μπορούσαν να) γίνουν μαζί δεκτές στην ΕΕ χωρίς να αλλάξει το καθεστώς της Αυτόνομης Επαρχίας του Κοσσυφοπεδίου και της Μετόχιας. Οι εσωτερικές μεταρρυθμίσεις για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και την αυτονομία θα εφαρμοστούν στη συνέχεια με βάση τους κανονισμούς και την πρακτική της ΕΕ. Η ελευθέρωση των θεωρήσεων, η οικονομική και άλλη βοήθεια και η περαιτέρω Ευρωπαϊκή πορεία εξαρτώνται αυστηρά από την αποδοχή αυτής της λύσης. Η Σερβία (άλλωστε) εγγυάται το υψηλότερο επίπεδο δικαιωμάτων για τις 23 εθνικές μειονότητές της. Με την υποστήριξη της ΕΕ, οι λύσεις για την αυτονομία, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των εθνικών μειονοτήτων θα αντιμετωπιστούν με την έγκριση του διεθνούς κοινού και των προαναφερθεισών χωρών στον δρόμο τους για ένταξη στην ΕΕ. Με τα θετικά αποτελέσματα του προγράμματος "Ανοιχτά Βαλκάνια" και της διαδικασίας του Βερολίνου, θα ενίσχυε την πίστη των πολιτών των Δυτικών Βαλκανίων στην ευρωπαϊκή προοπτική και θα εγκατέλειπε επικίνδυνα συνθήματα για τη μεγάλη Αλβανία, την ευρύτερη Βουλγαρία, τη μεγάλη Ουγγαρία, τη διχασμένη Κύπρο και την επιθετική Τουρκία».

Τόνος απαισιοδοξίας από τον κινεζικό Τύπο για τον πόλεμο στην Ουκρανία

«Η ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης Ρωσίας-Ουκρανίας παραμένει εκτός ορίζοντα» είναι ο τίτλος της ανάλυσης της αγγλόφωνης κινεζικής εφημερίδας «People's Daily», η οποία ήταν δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα της εφημερίδας στις 23 Δεκεμβρίου. Στο άρθρο ξεχωρίζουν τα εξής: «Δεν σημειώθηκε σημαντική πρόοδος στους δύο πρώτους γύρους των κατ' ιδίαν διαπραγματεύσεων που πραγματοποιήθηκαν στη Λευκορωσία και στις επακόλουθες διαδικτυακές συνομιλίες, έως ότου οι δύο πλευρές κατέληξαν σε κάποιο συμβιβασμό στην Κωνσταντινούπολη στις 29 Μαρτίου. Η Ρωσία υποσχέθηκε να μειώσει σημαντικά τις στρατιωτικές δραστηριότητες στις κατευθύνσεις του Κιέβου και του Τσερνίχοφ. Παράλληλα, η Ουκρανία πρότεινε την υπογραφή μιας νέας διεθνούς συνθήκης για τις εγγυήσεις ασφαλείας. Ωστόσο, η διαδικασία των διαπραγματεύσεων διακόπηκε. (Πρόφατα) ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δήλωσε ότι δεν ελήφθη καμία πρόταση για εκεχειρία τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιά από το Κίεβο». Στο άρθρο αναφέρονται και τα εξής: «Οι αναλυτές είναι απαισιόδοξοι για τις προοπτικές μελλοντικών συνομιλιών. "Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι Αμερικανοί θα συμφωνήσουν στην παράδοση του Κιέβου. Και η Ρωσία δεν θα μπορέσει να κάνει κανένα συμβιβασμό για τα νεοαποκτηθέντα εδάφη. Έτσι, δεν βλέπω ακόμη περιθώρια για διαπραγματεύσεις", δήλωσε ο Evgeny Buzhinsky, πρώην αναπληρωτής επικεφαλής της Κύριας Διεύθυνσης Διεθνούς Στρατιωτικής Συνεργασίας του ρωσικού υπουργείου Άμυνας. Εν τω μεταξύ, ο αμερικανικός στρατός παίζει "βασικό ρόλο" στη σύγκρουση, καθώς η Ουάσινγκτον προμηθεύει παρτίδες όπλων στην Ουκρανία και αμερικανικοί δορυφόροι και αναγνωριστικά αεροσκάφη μεταδίδουν πληροφορίες για τη θέση των ρωσικών στρατευμάτων στο Κίεβο. Το επόμενο πακέτο στρατιωτικής βοήθειας για την Ουκρανία αναμένεται να περιλαμβάνει πρόσθετες δυνατότητες αεράμυνας. Εάν οι αναφορές είναι ακριβείς, θα πρόκειται για ένα ακόμη προκλητικό βήμα των Ηνωμένων Πολιτειών».

O Ricardo Saludo σε άρθρο γνώμης που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα των Φιλιππίνων, «The Manila Times» με τον τίτλο «Οι σωστοί και οι λανθασμένοι τρόποι αντιμετώπισης της Κίνας», στις 22 Δεκεμβρίου έγραψε ότι «κανένας Κινέζος ηγέτης δεν θέλει ποτέ να φαίνεται να υποκύπτει σε κανέναν Βρετανό, Γάλλο, Γερμανό, Αμερικανό, Ιάπωνα ή ακόμα και Ρώσο ισχυρό. Και με τις Ηνωμένες Πολιτείες να έχουν δηλώσει στην τελευταία στρατηγική εθνικής ασφάλειας ότι η «ανταγωνιστική Κίνα και ο περιορισμός της Ρωσίας» είναι η κορυφαία παγκόσμια προτεραιότητά τους, η Κίνα θα αντισταθεί ακόμη πιο σθεναρά σε οποιαδήποτε οντότητα υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ στην υποβολή αιτημάτων ή στην επιδίωξη παραχωρήσεων». Στη συνέχεια του άρθρου αναφέρονται και τα εξής: «Με το ΝΑΤΟ να διεξάγει αυτό που ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, βλέπει ως πόλεμο δι' αντιπροσώπων για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας, η Κίνα μπορεί να δει οντότητες που επιστρατεύουν βοήθεια των ΗΠΑ ή της ΕΕ ως πιόνια της Δύσης, όπως η Ουκρανία θεωρείται τώρα από τη Ρωσία και πιθανώς και από την Κίνα. Και σίγουρα ο μεγαλύτερος λόγος που η Κίνα αντιτίθεται στην αμερικανική και ευρωπαϊκή υπεράσπιση της ASEAN ή των Φιλιππινών είναι η σθεναρή υποστήριξη της Δύσης προς την Ταϊβάν. Τα μέλη του ΝΑΤΟ Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία έστειλαν πολεμικά πλοία στη Νότια Σινική Θάλασσα, επαναλαμβάνοντας αμερικανικές και αυστραλιανές αποστολές. Δύσκολο για το Πεκίνο να το δεχτεί αυτό, ειδικά με πιθανή σύγκρουση για την Ταϊβάν και αμφισβητούμενα θαλάσσια εδάφη. Αυτό μας φέρνει στο ζήτημα της υποστήριξης των ΗΠΑ προς τις Φιλιππίνες στις εδαφικές μας εντάσεις με την Κίνα. Σκεφτείτε το. Ο νικητής σε όλες αυτές τις θαλάσσιες εντάσεις και επιπλοκές μπορεί κάλλιστα να είναι η Αμερική. Το Βιετνάμ, παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει μια πολύ μεγαλύτερη στρατιωτική πρόκληση από την Κίνα, αποφεύγει τα ξένα στρατεύματα και τις βάσεις. Αλλά εν μέσω συνεχών αναφορών για κινεζική καταπάτηση, (οι Φιλιππίνες) σχεδιάζουν 10 βάσεις για τις αμερικανικές δυνάμεις, παρά τον κίνδυνο επίθεσης εναντίον τους».

Ο ρωσικός και ουκρανικός Τύπος

Εν μέσω συνεχιζόμενων εχθροπραξιών στο μέτωπο της Ουκρανίας, παράλληλα με την μετάδοση των τελευταίων εξελίξεων από το μέτωπο του πολέμου, η ρωσική εφημερίδα «Kommersant» στις 22 Δεκεμβρίου μετέδωσε τα αποτελέσματα μιας ενδιαφέρουσας έρευνας σχετικά με την θέση της σύγχρονης Ρωσίας στον μετασοβιετικό χώρο. Στο δημοσίευμα της Elena Shernenko με τίτλο «Είναι καλά εκεί που είμαστε» αναφέρονται τα εξής: «Τα αποτελέσματα μιας μεγάλης κλίμακας κοινωνιολογικής έρευνας σχετικά με τη στάση των κατοίκων των μετασοβιετικών χωρών απέναντι στη Ρωσία και τις ανθρωπιστικές πολιτικές της παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση της Rossotrudnichestvo που πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα την Τετάρτη. Η έρευνα αποκάλυψε εξαιρετικά αποκλίνουσες τάσεις: ενώ η απόλυτη πλειοψηφία των πολιτών στην Αμπχαζία, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν και τη Νότια Οσετία έχουν θετική στάση απέναντι στη Ρωσία και τη θεωρούν την πιο φιλική χώρα, οι ερωτηθέντες στο Αζερμπαϊτζάν και τη Μολδαβία έχουν πολύ λιγότερο θερμά αισθήματα για τη Ρωσική Ομοσπονδία. Οι κάτοικοι της Αρμενίας, της Λευκορωσίας και του Καζακστάν βρίσκονταν στη μέση. Τόσο στη Μολδαβία όσο και στο Αζερμπαϊτζάν η Ουκρανία θεωρείται πιο φιλική από τη Ρωσία. Το 28% των Μολδαβών και το 26% των Αζέρων θεωρούν τη Ρωσία μη φιλική. Σε ορισμένες χώρες, όπως σημειώνεται στη μελέτη, υπάρχει διαφοροποίηση στη στάση απέναντι στη Ρωσία με βάση την ηλικία. Στη Λευκορωσία, τη Μολδαβία, το Αζερμπαϊτζάν και την Αμπχαζία οι νέοι (18-24 ετών) είναι λιγότερο πιθανό από τους εκπροσώπους άλλων ηλικιακών ομάδων να θεωρούν τη Ρωσία φιλική χώρα. Στο Καζακστάν, η Κιργισία, το Τατζικιστάν, καθώς και στην Αρμενία και τη Νότια Οσετία, αντίθετα, δεν διαπιστώθηκε τέτοια συσχέτιση». Το δημοσίευμα περιλαμβάνει επίσης, και τις εξής πληροφορίες: «"Στις πιο εύπορες οικονομικά και συγκριτικά "αυτάρκεις" χώρες, όπως το Αζερμπαϊτζάν, η Λευκορωσία, το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν, η ζήτηση για ξένη ανθρωπιστική βοήθεια είναι χαμηλότερη, ενώ στην Αρμενία, τη Μολδαβία, το Τατζικιστάν και τη Νότια Οσετία, αντίθετα, είναι υψηλότερη", αναφέρει η έρευνα. Οι κάτοικοι της Μολδαβίας και της Αρμενίας ενδιαφέρονται περισσότερο για οικονομική βοήθεια (82% εκάστη χώρα). Οι πολίτες της Μολδαβίας και του Τατζικιστάν ενδιαφέρονται περισσότερο για μηχανήματα και εξοπλισμό (84% εκάστη χώρα). Οι ερωτηθέντες στο Τατζικιστάν ενδιαφέρονταν περισσότερο για τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης (71% και 72%, αντίστοιχα). Το ενδιαφέρον για δωρεάν πολιτιστικές εκδηλώσεις και φιλανθρωπικές συναυλίες είναι μικρό - έχουν μεγαλύτερη ζήτηση στην Αμπχαζία (62%). Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι ζήτησαν ιατρικό εξοπλισμό, εξοπλισμό, φάρμακα και εμβόλια: Τατζικιστάν (90%), Μολδαβία και Νότια Οσετία (89% εκάστη χώρα)».

«Η μοίρα μας αποφασίζεται τώρα μεταξύ Μπαχμούτ και Ουάσινγκτον» είναι ο τίτλος της ανάλυσης του Volodymyr Fesenko που δημοσιεύτηκε στις 22 Δεκεμβρίου στην ουκρανική εφημερίδα «Gazeta». Στην ανάλυση προβάλλονται τα εξής: «Η απροσδόκητη επίσκεψη του Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελεί το κύριο πολιτικό γεγονός στο τέλος του έτους. Οι δημοσιογράφοι ρωτούν "γιατί;". Η απάντηση σε αυτό βρίσκεται σε μια άλλη επίσκεψη του Ζελένσκι, η οποία πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη ημέρα - στο Μπαχμούτ. Τόσο στο Μπαχμούτ όσο και στην Ουάσινγκτον, αποφασίζεται η τύχη των εχθροπραξιών στην Ουκρανία. Χρειαζόμαστε ένα νέο ισχυρό όπλο που θα μας δώσει την ευκαιρία όχι μόνο να αντισταθούμε, ιδίως κοντά στο Μπαχμούτ, αλλά και να απελευθερώσουμε όλα τα ουκρανικά εδάφη. Ο Πρόεδρος Ζελένσκι παρέδωσε στον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν το βραβείο "Σταυρός Στρατιωτικής Αξίας", το οποίο δόθηκε στον Πρόεδρο της Ουκρανίας από τον διοικητή της πυροβολαρχίας "Hymars" στο Μπαχμούτ, στη γραμμή του μετώπου. Έλαβε το παράσημο αυτό για τη συμμετοχή του σε πολεμικές ενέργειες στην περιοχή του Μπαχμούτ και ζήτησε να το παραδώσει στον Πρόεδρο Μπάιντεν με λόγια ευγνωμοσύνης για την τεράστια υποστήριξη της αντίστασής μας στη ρωσική επιθετικότητα και για τη συμβολή των Ηνωμένων Πολιτειών στην ενίσχυση της άμυνάς μας. Και αυτή δεν είναι απλώς μια συμβολική σύνδεση. Αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα τι πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια. Χρειαζόμαστε πυρομαχικά για τα HIMARS, και όχι μόνο γι' αυτά. Και χρειαζόμαστε νέα ισχυρά όπλα που θα μας επιτρέψουν όχι μόνο να αντισταθούμε, ιδίως κοντά στο Μπαχμούτ, αλλά και να απελευθερώσουμε όλα τα ουκρανικά εδάφη που έχουν καταληφθεί από τους Ρώσους εισβολείς».

Πηγή: ΚΥΠΕ