Τα ΜΕΔ και οι συνέπειες του πλαισίου αφερεγγυότητας

Για μήνες τώρα συζητούνται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και η αντιμετώπιση τους. Πολλά έχουν λεχτεί τόσο, από τα κόμματα όσο και από την Κυβέρνηση, αλλά, όπως μέχρι στιγμής έχουν τα πράγματα, φαίνεται οδηγούμαστε σε μια λύση που οτιδήποτε από λύση δεν είναι.

Από όσα διαρρέουν και ανακοινώνονται φαίνεται η πολυδιαφημιζόμενη προστασία περιορίζεται σε κάποιους που χρωστούν ελάχιστα, αναφέρθηκε για παράδειγμα το ποσό των 15,000 ευρώ, και ακόμη και σε εκείνες τις περιπτώσεις

οι εγγυητές δεν φαίνεται να προστατεύονται επαρκώς. Αντίθετα ο πρωτοφειλετης προστατεύεται και απαλλάσσεται ακόμη και σε περιπτώσεις μεγαλύτερων ποσών. Και οι εγγυητές, εκ των πραγμάτων, θα οδηγηθούν και οι ίδιοι σε πτώχευση, διότι αυτός θα είναι ο μόνος τρόπος να ‘προστατευτούν’.

Δυστυχώς το πολύ σοβαρό αυτό θέμα, δεδομένου ότι τα μη εξυπηρετούμενα είναι ήδη στο 50%, και συνεπώς επηρεάζει κάθε δεύτερη οικογένεια στην Κύπρο, δεν έχει αντιμετωπιστεί με τη δέουσα ευαισθησία και σοβαρότητα.

Η εντύπωση που δίνεται είναι πως η προσπάθεια επικεντρώνεται στο να κλείσει το θέμα όσο πιο γρήγορα γίνεται, ώστε να ικανοποιηθούν οι δανειστές μας.

Όμως, αυτό αναμέναμε από την Κυβέρνηση και τη Βουλή μας;

Εν τω μεταξύ οι τράπεζες, που γνωρίζουν και παρακολουθούν προσεκτικά τα τεκταινόμενα, είναι σε στάση αναμονής, και αντί ειλικρινά να προσπαθούν να αναδιαρθρώσουν τα μη εξυπηρετούμενα, περιμένουν τη ψήφιση των νομοσχεδίων, ώστε να αρχίσουν όχι τις εκποιήσεις, αλλά το ξεπούλημα των ενυπόθηκων, σε εξευτελιστικές αξίες, μέχρι και 30% της αξίας τους, όπως τους επιτρέπει ο βασικός νόμος περί εκποιήσεων, σε ‘επενδυτικές’ εταιρείες, ώστε αφενός να απαλλαγούν από αυτά τα δάνεια και αφετέρου να παρουσιαστούν ως αμέτοχες στο κοινωνικό και οικονομικό δράμα που θα προκληθεί.

Δυο είναι τα βασικά ερωτήματα:

Πρώτο, αφού είναι διατεθειμένες να διαθέσουν τα ενυπόθηκα στο 30% γιατί δεν προβαίνουν σε αναδιαρθρώσεις με βάση αυτή την αξία;

Και δεύτερο, έχει σκεφτεί κανείς ποιοι είναι πίσω από τις ‘επενδυτικές’ εταιρείες που θα παρουσιαστούν σαν οι ‘σωτήρες’ της οικονομίας μας; Ποιος μας εγγυάται ότι πίσω από αυτές δεν θα είναι τουρκικά ή άλλα συμφέροντα, με αποτέλεσμα, σε χρόνο μηδέν να επισυμβεί μια δεύτερη, οικονομική σε αυτή την περίπτωση εισβολή, χειρότερη από την πρώτη. Η πρώτη ήταν με βάση όλους τους διεθνείς νόμους και συμφωνίες παράνομη, ενώ η δεύτερη θα είναι νόμιμη.!

Η Βουλή, αλλά και οι Κυβέρνηση, όφειλε να παγοποιήσει τα χρέη όσων η κρίση δεν επιτρέπει να τα εξυπηρετήσουν, και να τους δώσει τον απαιτούμενο χρόνο να ανασυνταχτούν.

Όφειλε επίσης να σταματήσει πάραυτα τις συνεχείς χρεώσεις επί χρεώσεων τόκων και άλλων ρητρών, διότι όπως ισχύει σήμερα, ένα δάνειο, για να εξυπηρετείται, απαιτεί μια υπέρογκη δόση, που πολύ λίγοι μπορούν να πληρώσουν, στις συνθήκες που ζούμε.

Γνωρίζουμε ότι πολλά από τα πιο πάνω δεν ευνοούνται από τους δανειστές μας, αλλά αν το ζητούμενο είναι να ικανοποιήσουμε τους δανειστές μας, τότε την Κυβέρνηση και τη Βουλή τι την χρειαζόμαστε;

Εντός των επομένων λίγων εβδομάδων υπάρχει το έσχατο περιθώριο να σωθεί η οικονομία μας, ο κοινωνικός ιστός και η αξιοπρέπεια μας.

Θα το τολμήσουν αυτοί που ψηφίσαμε να μας αντιπροσωπεύουν;

*Οικονομολόγος

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του SigmaLive.com