Τα "καταραμένα δέντρα" της Κύπρου κι όχι μόνο που γίνονται φονικά

Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει το Τμήμα Δασών στο SigmaLive, μέσω του Διευθυντή του Χαράλαμπου Αλεξάνδρου. Με αφορμή τις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι Αττικής, το SigmaLive συνομίλησε με τον επικεφαλής του Τμήματος, προκειμένου να γίνει μια δεύτερη ανάγνωση της κατάστασης που επικρατεί σήμερα στην Κύπρο.

Μόλις λίγα 24ωρα μετά την ανείπωτη εθνική τραγωδία, ο κ. Αλεξάνδρου ανέφερε ότι ο κίνδυνος

στην Κύπρο παραμένει και το πρόβλημα κάθε χρόνο χειροτερεύει. Αυτό οφείλεται αφενός στην κλιματική αλλαγή και αφετέρου στις επιπτώσεις που προκαλεί. Αύξηση της θερμοκρασίας και ισχυροί άνεμοι είναι δυο «φονικά συστατικά» που οδηγούν σε πυρκαγιές και καταστροφές άνευ προηγουμένου.

Κληθείς να σχολιάσει τη διαφορετικότητα των συνθηκών σε μια πυρκαγιά που αναπτύσσεται σ’ ένα πευκοδάσος, ο κ. Αλεξάνδρου σημείωσε ότι όταν η θερμοκρασία είναι πάνω από 40 βαθμούς και σε συνδυασμό με τη χαμηλή υγρασία, τότε πάνω από τα πεύκα δημιουργείται ένα μείγμα αερίων που, μοιραία, οδηγεί σε έκρηξη. Εξηγώντας περαιτέρω ο Δι/ντής του Τμήματος επεσήμανε ότι τα αιθέρια έλαια ενός πεύκου μετατρέπονται σε αέρια μορφή που προκαλεί την έκρηξη.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα έγινε ουκ ολίγες φορές αναφορά για το πεύκο, «το καταραμένο δέντρο». Ο χαρακτηρισμός αυτός δόθηκε για πρώτη φορά από τους Ρωμαίους, που ήθελαν να καταδείξουν ότι τα δέντρα αυτά είναι εύφλεκτα. Εκτενής αναφορά από ερευνητές στο συγκεκριμένο είδος που μίλησαν σε ελλαδικά Μέσα με αφορμή τις φονικές πυρκαγιές, ανέφεραν ότι η κόμη των πεύκων είναι ιδιαίτερα εύφλεκτη, ειδικά όταν πνέουν ισχυροί άνεμοι και προκαλούν το τυπικό δείγμα πυρκαγιάς της κόμης όπου προκλήθηκε πρόσφατα στη συνοικία Μάτι. Η ρητίνη ή ρετσίνη στην πιο ειδική χρήση του όρου όντως αποτελεί μια επικίνδυνη υγρή ένωση που αποτελείται από υδρογονάνθρακες και εμφανίζεται σε σημαντικές ποσότητες στα είδη των χαλέπιους πεύκη (Pinus halepensis) και δευτερευόντως στην τραχεία πεύκη (Pinus brutia).

Περαιτέρω, ο κ. Αλεξάνδρου σημείωσε ότι η εγκατάλειψη της υπαίθρου, έχει ως αποτέλεσμα την εξάλειψη των γεωργικών ζωνών και τη «μοιραία ένωσή» τους με δασικές εκτάσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πλέον αντιπυρικές ζώνες και να μετατρέπονται όλες οι περιοχές σε συμπαγείς δασικές εκτάσεις, οδηγώντας έτσι σε έναν συνδυασμό «μπαρούτι».

Ο Χαράλαμπος Αλεξάνδρου ανέφερε ότι η πυρκαγιά του Σαϊττά ήταν χειρότερη από αυτή της Αττικής, αφού «έτρεχε» με μεγαλύτερη ταχύτητα απ’ αυτή στο Μάτι, με αποτέλεσμα να κάψει 200 εκτάρια γης σε 6 ώρες. Λόγω του ότι ο κίνδυνος είναι διαρκής και είναι εκεί, ο κ. Αλεξάνδρου σημείωσε ότι σαφώς και πρέπει να υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια απ’ όλους τους εμπλεκόμενους και όχι μόνο Φορείς, αφού στόχος είναι η πρόληψη, που θα έχει ως αποτέλεσμα την αποτελεσματικότητα.

Αναφορά έγινε και στις περιοχές του Δάσους της Πάφου αλλά και της Σολιάς, όπου σημειώθηκαν οι καταστροφικές πυρκαγιές. Θα πρέπει, όπως τονίσθηκε, να υπάρξει μια έγκαιρη ανίχνευση της πυρκαγιάς, αφού το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο και κάθε φορά, αναλόγως των συνθηκών, διαφοροποιείται.