«Ρούντολφ το ελαφάκι»: Η άγνωστη συγκινητική ιστορία και το πρώτο του όνομα

Ένα από τα πιο γνωστά και χαρακτηριστικά τραγούδια των Χριστουγέννων που λατρεύουν τα μικρά παιδιά είναι «Ο Ρούντολφ» το ελαφάκι. Εκατομμύρια κόσμος αυτές τις μέρες τραγουδάει σε διάφορες γλώσσες το ελαφάκι με την ταπεινή καρδούλα και την φωτεινή  μύτη που καθοδηγεί το έλκηθρο του Άγιου Βασίλη. Λίγοι είναι όμως αυτοί που γνωρίζουν ότι η περιπέτεια του μικρού Ρούντολφ βασίζεται σε μια συγκινητική ιστορία που συνδέεται με τον δημιουργό του.

Ο  πατέρας και εμπνευστής του Ρούντολφ,ο Robert L. May, ήταν ένας «λυπημένος άνθρωπος» όταν τον κάλεσαν από την εταιρεία

λιανικής και καταλόγου Montgomery Ward να δημιουργήσει έναν ολοκαίνουργιο χαρακτήρα για το ετήσιο διαφημιστικό της φυλλάδιο ζωγραφικής για Χριστούγεννα.

Η έμπνευση του Ρούντολφ

 Tην δεκαετία του 1940, σκέφτηκε την ιστορία ενός τάρανδου με μια ασυνήθιστα μεγάλη, γυαλιστερή, κόκκινη μύτη που τον κορόιδευαν οι άλλοι από τους άλλους τάρανδους με μαύρη μύτη. Αλλά μια ομιχλώδη παραμονή Χριστουγέννων, ο Άγιος Βασίλης συνειδητοποιεί ότι το λαμπερό ρύγχος του Ρούντολφ είναι ο φάρος που χρειάζεται για να μπορεί να παραδώσει τα δώρα στα παιδιά στην ώρα του.

Αξίζει να ειπωθεί ότι η ιστορία βασίστηκε εν μέρει σε κάποιες από τις προηγούμενες εμπειρίες του May. Ο χαρακτήρας του Ρούντολφ που «αποφεύγουν οι άλλοι αλλά δικαιώνεται με κάποιο τρόπο με αίσιο τέλος» εμπνεύστηκε από την ιστορία του ασχημόπαπου  που ο Μέι έγραψε αργότερα ότι του άρεσε από πάντα.

Το 1939, βυθισμένος μέσα σε αρκετά χρέη, ο Μέι ένιωθε «βαριεστημένος» για έναν πιο σοβαρό λόγο. Έγραφε τις περιγραφές ενός «μοναχικού» ταράνδου που έκλαιγε καθώς η γυναίκα του πέθαινε. Σε ένα άρθρο του 1975 για τους Gettysburg Times, περιέγραψε ότι πήγαινε στη δουλειά μια μέρα με άνεμο, μια παγωμένη μέρα του Ιανουαρίου και ένιωθε «ανακουφισμένος» που η διακόσμηση των εορταστικών οδών από τον Montgomery Ward είχε αφαιρεθεί. «Η γυναίκα μου υπέφερε από μια μακρά ασθένεια και δεν ένιωθα πολύ γιορτινός», θυμάται.

Εν τω μεταξύ, ο Μέι συνέχιζε να δουλεύει πάνω στο έργο του. Σκέφτηκε ότι η ιστορία δεν θα έπρεπε να αφορά έναν τάρανδο, επειδή οι εικόνες των ταράνδων του Άγιου Βασίλη ήταν ήδη παντού κατά τη διάρκεια της περιόδου των Χριστουγέννων και η μικρή κόρη του είχε εμμονή με τα ελάφια στον ζωολογικό κήπο Lincoln Park.

Διαβάστε επίσης: «Jingle Bells»: Η ιστορία του τραγουδιού που δεν γράφτηκε για τα Χριστούγεννα

Τα πρώτα ονόματα

Μέσα σε ένα καταιγισμό ιδεών είχε στο μυαλό του μια σειρά από ονόματα που άρχιζαν με το γράμμα «R» για «αναπαραστατικούς σκοπούς», όπως Rollo, Rodney, Roland, Roderick και Reggy.

Σε μια συνέντευξή του το 1963, είπε ότι πίστευε ότι ο Rollo ακουγόταν «πολύ χαρούμενος για έναν τάρανδο με ένα «πρόβλημα» και ο Ρέτζιναλντ «φαινόταν πολύ εκλεπτυσμένος», αλλά ο Ρούντολφ «γύριζες ωραία στη γλώσσα». Όσον αφορά την ιδέα μιας λαμπερής μύτης κατάλληλης για πλοήγηση, αυτή η στιγμή του φωτός προήλθε όταν κοίταξε έξω από το παράθυρο του γραφείου στο χειμωνιάτικο Σικάγο, βλέποντας την ομίχλη από τη λίμνη Μίσιγκαν και σκέφτηκε  τον Άγιο Βασίλη να κάνει τη δουλειά του μια τέτοια νύχτα. (Η ιδέα παραλίγο να καταργηθεί, θα σημείωσε η Μέι, αφού οι συμμετέχοντες στην ομάδα εστίασης είπαν ότι πίστευαν ότι μια κόκκινη μύτη είχε «συνδηλώσεις αλκοολισμού».)

Ο θάνατος της γυναίκας του

Καθώς συνέχιζε το γράψιμο, η κατάσταση της συζύγου του χειροτέρευε.

«Η άνοιξη γλίστρησε στο καλοκαίρι. Οι γονείς της γυναίκας μου ήρθαν να μείνουν μαζί μας για να βοηθήσουν», έγραψε αργότερα. Τον Ιούλιο έφυγε από τη ζωή. Το αφεντικό του προσφέρθηκε ευγενικά να μεταβιβάσει την αποστολή του έργου σε κάποιον άλλο. «Αλλά χρειαζόμουν τον Ρούντολφ τώρα περισσότερο από ποτέ. Ευτυχώς έθαψα τον εαυτό μου στο γράψιμο».

Περίπου ένα μήνα αργότερα, πριν υποβάλει το προσχέδιο, το διάβασε στην κόρη του Βαρβάρα και στα πεθερικά του στο σαλόνι. «Στα μάτια τους μπορούσα να δω ότι η ιστορία πέτυχε αυτό που ήλπιζα», είπε το 1975.

Η απογείωση με τη μελοποίηση

Η Montgomery Ward τύπωσε την ιστορία ως φυλλάδιο με μαλακό κάλυμμα το 1939 και διένειμε 2,4 εκατομμύρια αντίτυπα δωρεάν. Στη συνέχεια, ο μικρός εκδοτικός οίκος Maxton Publishing Co. προσφέρθηκε να το τυπώσει σε σκληρό εξώφυλλο. Έγινε μπεστ σέλερ, αλλά η ιστορία του Ρούντολφ δεν έγινε πραγματικά παγκοσμίως γνωστή μέχρι που ο κουνιάδος της Μέι, Τζόνι Μαρκς, έγραψε τη μουσική εκδοχή που τραγούδησε ο Τζιν Ότρι. Η μελωδία ήταν στην κορυφή των charts το 1949.

Αν και η ιστορία επέφερε σίγουρα πολλά χρήματα στον Μέι, «αρκετά για να με βγάλει από το χρέος» και έβαλε τα δικά του παιδιά στο κολέγιο, είπε αργότερα, παρείχε επίσης ένα πολύτιμο μάθημα για όλα τα παιδιά ως «ιστορία αποδοχής». Ηθικό δίδαγμα ήταν ότι «η ανεκτικότητα και η επιμονή μπορούν να υπερνικήσουν τις αντιξοότητες».