Ραγίζει καρδιές το μήνυμα της αδελφής του Νάσου Κωνσταντίνου

Η πρώτη μέρα χαλάρωσης των περιοριστικών μέτρων κατά του κορωνοϊού συνέπεσε με την τρίτη επέτειο από τον άδικο χαμό του Νάσου Κωνσταντίνου. Στις 27 Απριλίου 2017 ο 24χρονος Κύπριος οπαδός του ΠΑΟΚ επέστρεφε στο σπίτι του και μέσα στα Πανεπιστήμια έπεσε σε ενέδρα οπαδών, οι οποίοι τον κυνήγησαν. Στην προσπάθειά του να διαφύγει, ο Νάσος προσπάθησε να διασχίσει κάθετα την Αγίου Δημητρίου, και χτυπήθηκε από διερχόμενο όχημα.

Οι φίλοι του τον μετέφεραν στο νοσοκομείο Παπανικολάου. Εισήχθη αμέσως στη Μονάδα Εντατικής

Θεραπείας, όπου έδωσε τη μεγάλη μάχη της ζωής του μέχρι τις 4 Μαΐου. Η αδερφή του με ένα συγκινητικό μήνυμα στα social media αναφέρθηκε στην «μαύρη» αυτή ημέρα.

«Για όλους σήμερα είναι μεγάλη μέρα… ημέρα της επανεκκίνησης της «ελευθερίας»… για μας είναι μια άλλη ΜΕΓΑΛΗ μέρα, ίσως πιο δύσκολη από τις καθημερινές μεγάλες μας μέρες… Τρία χρόνια τώρα κουβαλάμε τον δικό μας σιωπηλό σταυρό… Όταν κλείσει η πόρτα του σπιτιού μας πίσω μας ανοίγουν οι πύλες του κοιμητηρίου και πιο κάτω η γαλήνη στο ξωκλήσι του Αγίου Αθανασίου… Οι φίλοι που απέμειναν μετά από τρία χρόνια ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα… Ποτέ δεν πίστεψα πως το διάταγμα για τις 4 φάσεις (27/4) και η επανεκκίνηση (4/5) ήταν τυχαίες ημερομηνίες… Και για μας οι 27/4 ήταν η αρχή του τέλους και 4/5 ήταν η επανεκκίνηση μιας καινούργιας πραγματικότητας… Πιο θλιμμένης, πιο άθλιας, γεμάτο γιατί, γεμάτο υπέροχες αναμνήσεις, ΠΙΟ ΜΑΥΡΗ…. Μπορώ να πω όμως πως είμαστε τόσο ευλογημένοι που είχαμε την τύχη να είσαι μέρος της οικογένειας μας, της καθημερινότητας μας έστω και αν ήταν μόνο 24 χρόνια… Είμαστε τόσο ευλογημένοι που μας έκανες χαρούμενους γεμάτο γέλια, στιγμές όμορφες… Που μας έμαθες να αγαπάμε, να κλαίμε, να γελάμε, να αγκαλιάζουμε σφιχτά, να ζούμε το σήμερα, να προσπαθούμε, να μην κρατάμε κακίες, να έχουμε αξίες και ιδανικά… Ένα ευχαριστώ είναι λίγο άγγελε μου για όλα αυτά που μας χάριζες απλόχερα!!! Πάντα θα σε περιμένουμε μια ζωή όσο αυτή κρατήσει μέχρι να έρθει η μέρα που θα ξανανταμώσουμε… ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ»