Προς αποφυγή ιστορικής ευθανασίας

«Φαίνεται να βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, υπό τον όρο να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα, ώστε κανείς να μην έχει την άμεση ευθύνη». Λόγια του αείμνηστου φιλόσοφου και συγγραφέα, Παναγιώτη Κονδύλη.

Προκαλεί πράγματι δέος το πόσο επίκαιρα και δυστυχώς, μπορούν να αποβούν προφητικά αυτά τα λόγια στις μέρες μας, προσομοιάζοντας τα με τις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στο ημικατεχόμενο νησί μας. Τα αυτονόητα, οι ηθικές μας αξίες σαν κοινωνία και οι αντιστάσεις μας στις πάγιες τουρκικές επιδιώξεις κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν εθνικιστικές κορώνες άνευ περιεχομένου,

οπισθοδρομικές απόψεις ατόμων που βολεύονται τάχα με τη διχοτόμηση της ίδιας τους της πατρίδας. Άλλαξαν φαίνεται τα ανεμολόγια και οι ορίζοντες. Οι λέξεις βαφτίζονται από τους γνωμηγήτορες, αλλιώς opinion leaders, διαφορετικά και ερμηνεύονται άκρως προπαγανδιστικά.

Η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων και φρούδων ελπίδων καταρρέει σαν χάρτινος πύργος. Ο εγκλωβισμός της δικής μας πλευράς στον ιστό των συγκαλυμμένων μαξιμαλιστικών θέσεων της Τουρκίας, στα ουσιώδη θέματα που άπτονται της ασφάλειας, του περιουσιακού, των εγγυήσεων και της συνέχισης της Κυπριακής Δημοκρατίας, άρχισε να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Ο επικοινωνιακός ιστός που υφαίνει έντεχνα ο νέος εκλεκτός της κατοχικής δύναμης, δημιούργησε ψευδαισθήσεις πετυχαίνοντας ταυτόχρονα την αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Δυστυχώς, βρήκε πρόσφορα έδαφος και άλλοθι και από τη δική μας πλευρά. Πως μπορεί να διαπιστώνεται χάσμα απόψεων μεταξύ των δύο διαπραγματευόμενων μερών και ο Ειδικός Αντιπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, κ. Άιντα να δηλώνει πως διαπιστώνει μεγάλη πρόοδο στις διαπραγματεύσεις; Εύλογο μεν το ερώτημα, ανησυχητική δε η απάντηση. Πως μπορούν να παντρεύονται οι διακηρύξεις και στόχοι μας, που εκστομίζονται με στόμφο μέσα από τα εθνικά μας μνημόσυνα, κάθε Κυριακή στις εκκλησιές μας, με αυτά που διαρρέει ο κ. Ακκιντζί και τα κοινά ανακοινωθέντα για τα όσα διαμείβονται στις συνομιλίες;

Η απεμπόληση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, η αδρανοποίηση των σχεδιασμών εκμετάλλευσης του φυσικού ενεργειακού μας πλούτου και η ανενόχλητη ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, που πρόσφατα ο Πρόεδρος της, κ. Ερντογάν δήλωσε πως παραμένει στρατηγικός στόχος της, μας καθιστούν έρμαιο στα διαπλεκόμενα συμφέροντα τρίτων. Των γνωστών αγνώστων. Έχουμε την ευκαιρία τα πιο πάνω όπλα που έχουμε στη φαρέτρα μας να τα αξιοποιήσουμε και να καταστούν μοχλός πίεσης προς την κατοχική δύναμη, να συμβιβαστεί και να αντιληφθεί πως τα συμφέροντα της αλλάζουν προς την κατεύθυνση μιας σωστής επίλυσης του εθνικού μας θέματος.

Δυστυχώς, αντί να ενισχύουμε με πράξεις και να μην μένουμε στα λόγια, τη μοναδική ασπίδα επιβίωσης μας, την Κυπριακή Δημοκρατία, εκσυγχρονίζοντας την αφού θα συνεχίσει, όπως διακηρύττουμε να υπάρχει και μετά τη λύση, αξιοποιώντας ταυτόχρονα τον αναβαθμισμένο γεωστρατηγικό της ρόλο, αναμένουμε μοιραίοι και άβουλοι το πιστόλι στον κρόταφο, ώστε να εξαναγκαστούμε σε οδυνηρούς, χωρίς επιστροφή, συμβιβασμούς.

Η πολιτική του εξευμενισμού, του καλού παιδιού και η εμμονή σε στρατηγικές που μας οδηγούν σε αδιέξοδα, καθιστούν αδήριτη ανάγκη την αλλαγή πλεύσης προς επίτευξη όλων αυτών που μας ενώνουν σαν λαό. Ένας εξαναγκασμός κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη του χρόνου δεν θα καταλήξει ούτε σε δίκαιη, μα προπαντός, ούτε σε λειτουργική και βιώσιμη λύση.

Σίγουρα, αυτή δεν είναι η παρακαταθήκη όσων θυσιάστηκαν για την επιβίωση του ελληνισμού της Κύπρου και ούτε αυτή είναι φυσικά η δέσμευση μας προς τα παιδιά μας.

* Αναπληρωτής Εκπρόσωπος Τύπου και Μέλος της Πολιτικής Συγκλήτου της Συμμαχίας Πολιτών

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com