Πρόεδρος: «Η Τουρκία να στηρίξει τον Ακιντζί» (23.11.2016)

Δεν είχε αντιληφθεί ότι ο Ακιντζί εκτελούσε εντολές της Τουρκίας

Η Κυπριακή Δημοκρατία και ο κυπριακός Ελληνισμός δεν κινδυνεύουν μόνο από την Τουρκία. Κινδυνεύουν περισσότερο από την ανικανότητα της ηγεσίας τους, από τη φιλοσοφία που καθοδηγεί τον πρόεδρο Αναστασιάδη και τις ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, από τις ψευδαισθήσεις τους, από την πλήρη άγνοια και αμάθεια της ιστορίας και του εχθρού, την άκρατη τουρκοφιλία τους και τον καλπάζοντα αφελληνισμό που μεθοδεύουν.

Διαβάστε τι έλεγε ο πρόεδρος Αναστασιάδης,

στη συνέντευξή του στο πρακτορείο Ρόιτερς, στις 20.1. 2016: «Ο κ. Ακιντζί είναι ένας άνθρωπος, με τον οποίο μπορώ να μοιραστώ το ίδιο όραμα».

Διαβάστε τι έλεγε, επίσης, πολύ πιο πρόσφατα, στη διακαναλική συνέντευξή του στις 23.11.2016: «Εάν επιδίωξη της Τουρκίας δεν είναι το ναυάγιο, θα πρέπει ενεργά να στηρίξει τον Τουρκοκύπριο ηγέτη».

Ερωτούμε: Είναι δυνατόν ένας ηγέτης που χειρίζεται το εθνικό θέμα να μην αντιλαμβάνεται ότι είναι αδύνατον ο νόμιμος ηγέτης ενός κράτους να έχει κοινό όραμα με έναν παράνομο ηγέτη αποσχισθέντος τμήματος της πατρίδας του; Είναι δυνατόν ο πρόεδρος Αναστασιάδης να μην αντιλαμβάνεται ότι ο Μουσταφά Ακιντζί είναι υποτελής και πιόνι της Τουρκίας, ώστε να καλεί την Άγκυρα... να στηρίξει τον εγκάθετό της;

Τέτοια ολέθρια λάθη δεν θα διέπραττε ούτε πρωτοετής φοιτητής των πολιτικών επιστημών. Όχι ηγέτης που διαχειρίζεται το εθνικό μέλλον ενός λαού.

Ο υπογράφων προειδοποίησε επανειλημμένα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τού είπαμε: «Πρόεδρε, μη θεοποιείς τον Ακιντζί. Μην τον περιβάλλεις με το φωτοστέφανο του μετριοπαθούς ηγέτη που αναζητά λύση διαφορετική από εκείνη που θέλει η Τουρκία. Θα έχεις τεράστιο πρόβλημα μετά να πείσεις τη διεθνή κοινότητα, όταν ο Ακιντζί αποβάλει τη μάσκα, ότι ο ηγέτης που θεοποιούσες κατέστη αδιάλλακτος και ευθύνεται για τη μη εξεύρεση λύσης».

Τού τα λέγαμε του Προέδρου. Αλλά ο Πρόεδρος δεν ήθελε να ακούει όσους ειλικρινά ήθελαν να τον βοηθήσουν σε μία ορθή πορεία διαχείρισης του Κυπριακού. Ήθελε να ακούει μόνο «πισκαλάκια» από το ΑΚΕΛ, τους επαναπροσεγγιστές του ΔΗΣΥ, τους ρεβανσιστές ανανιστές και τα έντυπά τους και τους πάσης φύσεως γραικύλους.

Σήμερα, όταν ο ίδιος δηλώνει ότι ο Ακιντζί επιχειρεί την ταπείνωσή του, όταν ο Ακιντζί έχει ξεπεράσει ακόμη και την Άγκυρα σε σκληρότητα, αδιαλλαξία και αλαζονεία, τι θα πει στον κυπριακό Ελληνισμό ο πρόεδρος Αναστασιάδης; Ότι έσφαλε στις διαπιστώσεις του; Αλλά ποιος θα πληρώσει το κόστος των ολέθριων ψευδαισθήσεων και της καταστροφικής φιλοσοφίας του; Ποιος άλλος από την εθνική υπόθεση και τον κυπριακό Ελληνισμό;

Αλλά και τι θα πει και πώς θα πείσει τους ξένους ηγέτες και τις ξένες κυβερνήσεις, όταν έπλεκε διθυράμβους για τον κατοχικό ηγέτη και τον περιέφερε στα διεθνή βήματα, προβάλλοντας στο ξένο ακροατήριο τα κοινά οράματά τους;

Όταν του άνοιγε πόρτες να εισέλθει στον Λευκό Οίκο, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο Νταβός και στα Υπουργεία Εξωτερικών ευρωπαϊκών κρατών; Ποιον ξένο θα πείσει τώρα ότι ο σημερινός Ακιντζί είναι αδιάλλακτος και όργανο της Άγκυρας, όταν ως χθες τον εκθείαζε και τον πρόβαλλε ως ηγέτη που επιθυμεί δίκαιη λύση;

Και τι θα πει τώρα ο Αβέρωφ Νεοφύτου στους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ και στον κυπριακό Ελληνισμό, όταν και αυτός θεοποιούσε τον Ακιντζί και διακήρυσσε πως η εκλογή του ανοίγει παράθυρο ελπίδας και λύσης;

Και σε ποιον ρυθμό θα αρχίσει τώρα να «χορεύει» ο Ιωάννης Κασουλίδης, όταν προφήτευε πως «οι οιωνοί λύσης είναι σήμερα οι καλύτεροι από κάθε άλλη φορά»;

Είναι όχι αμαρτήματα, αλλά πολιτικά εγκλήματα τα οποία διέπραξαν οι χειρισθέντες το εθνικό θέμα, τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Και δεν είναι στιγμιαία. Είναι διαρκή, διαχρονικά και συνεχιζόμενα.

Στ' αλήθεια, τι περιμένουν ικετεύοντας τον Ακιντζί να επιστρέψει στον διάλογο διάλυσης; Είναι τόσο πολιτικά αφελείς, ώστε να αναμένουν πως με τις αξιώσεις που προβάλλουν ο κατοχικός ηγέτης και η Τουρκία, είναι δυνατόν να υπάρξει αποτέλεσμα; Είναι δυνατόν ξαφνικά η Τουρκία να αποσύρει όλες τις αξιώσεις της και να αποδεχθεί δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση;

Είναι δυνατόν να ελπίζουν πως όσα αξιώνει σήμερα ο κατοχικός ηγέτης και η όλη νοοτροπία που τον χαρακτηρίζει, δεν θα επαναληφθούν αύριο, εάν και όταν επέλθει λύση; Δεν κατάλαβαν ακόμη πως ο Ακιντζί δεν είναι ρόλο έστω και ισότιμου εταίρου που διεκδικεί, αλλά ρόλο υπερκυβερνήτη της διζωνικής συνομοσπονδιακής Κύπρου; Ενός υπερκυβερνήτη, ο οποίος με τη στήριξη της Τουρκίας θα επιβάλλει διά παντός μέσου τις αποφάσεις του στον κυπριακό Ελληνισμό, ο οποίος θα έχει στερηθεί την ασπίδα του κράτους του;

Παρακαλούμε -όχι καλούμε- τον πρόεδρο Αναστασιάδη, τις ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, να σταματήσουν ως εδώ την ολέθρια πορεία τους, να συλλάβουν τους κινδύνους που δημιουργούν για τον κυπριακό Ελληνισμό, να φεισθούν των επόμενων γενιών των Ελληνοκυπρίων και με νέα πολιτική, έστω και πολύ πολύ αργά, να περισώσουν ό,τι περισώζεται από την καταστροφική πολιτική τους.

Διαφορετικά πρέπει, επιτέλους, να σκεφθούν τις παραιτήσεις τους. Προτού ενταφιάσουν οριστικά την εθνική υπόθεση...