«Προδότης» ο Γκορπατσόφ για μια ομιλία που πιθανώς δεν έκανε ποτέ

«Πέθανε ο Κορπατσόφ. Ένας προδότης της χώρας και του λαού του.  Ένας προδότης των εργαζομένων και των λαών διεθνώς.». Αυτό ήταν το σχόλιο που ανήρτησε στο Facebook ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Χρίστος Χριστόφιας για τον θάνατο του τελευταίου Σοβιετικού ηγέτη Μιχαήλ Κορπατσόφ.

Επέλεξε μάλιστα να συνοδεύσει-στηρίξει την ανάρτησή του με ένα κέιμενο το οποίο αποδίδεται ως ομιλία του Γκορμπατσόφ που έκανε σε Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο, στην Τουρκία

και έλεγε «Ο στόχος ολόκληρης της ζωής μου ήταν η εξολόθρευση του κομμουνισμού, αυτής της ανυπόφορης δικτατορίας κατά των ανθρώπων».

Το συγκεκριμένο κείμενο ομιλίας-συνέντευξης υπάρχει δημοσιευμένο μόνο στην εφημερίδα «Διάλογος» στην Τσεχική Δημοκρατ, στη βουλγαρική εφημερίδα «Zarya» (αρ. 24, 1999, αναδημοσιεύτηκε από τον  «Ριζοσπάστη» του ΚΚΕ στις 8 Οκτωβρίου 2000, ενώ υπάρχει και μια αγγλική έκδοση στο «Northstar Compass» τον Φεβρουάριο του 2000. Έκτοτε διάφοροι κύκλοι αναδημοσιεύουν το συγκεκριμένο απόσπασμα με σκοπό την εξυπηρέτηση διαφορετικών συμφερόντων ή για να δικαιολογήσουν ιστορικές καταστάσεις. 

Πάντως, σοβαροί Μαρξιστές αναλυτές όπως ο Michael A. Lebowitz ισχυρίζονται πως η αυθεντική πηγή μιας τέτοιας ομιλίας δεν εντοπίζεται πουθενά, Μάλιστα, στο βιβλίο του «The Socialist Imperative» εκφράζει την έκπληξή του που κάποιοι ακόμη και αριστεροί-κομμουνιστές-μαρξιστές συνεχίζουν να το επικαλούνται ως αυθεντικό.

Επίσης, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ David Remnick, στο βιβλίο του με τίτλο «Ο τάφος του Λένιν: Οι τελευταίες μέρες της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας» περιλαμβάνει αυτό το απόσπασμα:

 

«Αρχικά, ο ίδιος ο Γκορμπατσόφ ήταν ακόμα πεπεισμένος για αυτό που αποκαλούσε «ορθότητα της σοσιαλιστικής επιλογής». Συνέχισε να βλέπει τον Λένιν ως το καθοδηγητικό του διανοητικό και ιστορικό μοντέλο. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα στοιχείο που να υποδηλώνει ότι ο Γκορμπατσόφ ήταν έτοιμος να υπονομεύσει, πολύ λιγότερο να καταστρέψει, τις βασικές αρχές της ιδεολογίας ή του κράτους της Σοβιετικής Ένωσης. Σίγουρα όχι το 1987».

ΥΓ  Από βουλευτές θα ανέμενε κάποιος μεγαλύτερο σεβασμό σε (άταφους ακόμη) νεκρούς, ειδικά όταν η κατηγορία περί «προδοσίας» αφορά αμφιβόλου αυθεντικότητας κείμενα.