«Πώς να σκοτώσετε την αλήθεια» 2

Οι Βρετανοί δεν αντέδρασαν γιατί συμφώνησαν για αλλαγή του στάτους της Κύπρου.

Ενδιαφέρον το άρθρο του αγαπητού Δρ. Γουίλιαμ Μάλλινσον «Πώς να σκοτώσετε την αλήθεια» (Sigmalive 10.12.2018)

Δίνω συνέχεια με περαιτέρω πληροφορίες. Ο Τζέιμς Κάλλαχαν τελικά είπε την αλήθεια στην Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή ως προς το γιατί η σοσιαλιστική κυβέρνηση Γουίλσον/Κάλλαχαν το 1974 συναίνεσε και στις δύο τουρκικές εισβολές και δεν ενεργοποίησε τις εγγυητικές τις υποχρεώσεις βάση της Συνθήκης Εγγυήσεως εις προστασία της Κυπριακής

Το βρήκα και το δημοσίευσα το 2015, ίσως να διέφυγε και του Δρ. Μάλλινσον, γιατί και μένα μου διέφυγε και το βρήκα τελικά το 2015, και είναι δικαιολογημένο αυτό λόγω του όγκου των βρετανικών εγγράφων και που δεν είναι όλα σε μια σειρά. Γι΄αυτό και η έρευνα ποτέ δεν κλείνει…

Στις 10 Σεπτεμβρίου 2015 με άρθρο μου στην Σημερινή «Οι πραγματικές προθέσεις του Λονδίνου» παρουσίασα τι επεδίωκαν πραγματικά οι Βρετανοί το 1974 και ότι και εκείνοι συνηγόρησα με τους Τούρκους στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και νέα συνταγματική τάξη συμφωνώντας με την Τουρκία. Αυτό το κίνητρo δια στόματος Τζέιμς Κάλλαχαν.

Στις 17 Ιουλίου 1974, όταν έφθασε στο Λονδίνο ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπ. Ετζεβίτ με την πολιτική και στρατιωτική του κουστωδία, πήρε από την Εργατική Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου (πρωθυπουργό Χάρολντ Ουίλσον και Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Τζέιμς Κάλλαχαν) την έγκριση για εισβολή, πήρε την υπόσχεση η Βρετανία (εννοείται και με τους Αμερικανούς συμμάχους της) να εμποδίσει την Ελλάδα από το να επέμβει εις βοήθεια της Κύπρου, και όλα αυτά νοουμένου δεν ενοχλούσε τις βρετανικές βάσεις... Με τα νέα στοιχεία δια στόματος Τζέιμς Κάλλαχαν, τα κίνητρα της Βρετανίας:

Η βρετανική κυβέρνηση θεωρούσε ότι το Σύνταγμα του 1960 είχε αποτύχει και δεν λειτουργούσε και δεν πίστευαν στην αποκατάστασή του!

Θεωρούσε ότι ήταν αδύνατη η επαναφορά στη συνταγματική τάξη ενός Συντάγματος που είχε αποτύχει να λειτουργήσει τα «τελευταία 15 με 16 χρόνια». Δηλαδή υποστήριζε καθαρά αλλαγή του στάτους της Κύπρου συνηγορώντας με τους Τούρκους που ήθελαν δύο ομόσπονδα κράτη.

Ο Τζέιμς Κάλλαχαν στην κατάθεσή του (19 Φεβρουαρίου 1976) ερωτηθείς, α) αν η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος είχε το δικαίωμα να επέμβει, αν το ήθελε, βάσει της Συνθήκης Εγγυήσεως, και β) κατά πόσο υπήρχε υποχρέωση για αποκατάσταση του Συντάγματος μονομερώς ή συντονισμένα (με άλλες δυνάμεις) απάντησε:

«Τολμώ να πω, νομικώς είχαμε. Πολιτικώς και πρακτικώς δεν είχαμε κανένα, γιατί το σύνταγμα δεν δούλευε από ενωρίς τη δεκαετία του 1960. Υπήρξαν συμπλοκές μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων το 1963-64. Ήταν τότε που δημιουργήθηκε η Ειρηνευτική Δύναμη. Οι Τούρκοι συνεχώς διαμαρτύρονταν ότι είχαν αποκλειστεί από το Σύνταγμα. Οι Έλληνες ισχυρίζονταν ότι μόνοι τους οι Τούρκοι αποκλείστηκαν... Στην πραγματικότητα δεν είναι νομικό θέμα: Θα ήταν αδύνατο για εμάς να οργανώναμε δυνάμεις για να επιβάλλαμε στους Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους τις πρόνοιες του συντάγματος που από μόνοι τους είχαν αποτύχει να λειτουργήσουν από το 1960... Είμαι πολιτικός και απλώς δεν πιστεύω πως ήταν δυνατό να αποκαταστήσουμε το Σύνταγμα...».

Και αυτό επεδίωκαν μέσω των τουρκικών εισβολών και γι΄αυτό έδωσαν το πράσινο φώς στον Ετσεβίτ και δεν αντέδρασαν διαφορετικά βάση των υποχρεώσεών τους που απέρρεαν από την υπογραφή τους στην Συνθήκη Εγγυήσεως.

Ο Τζέιμς Κάλλαχαν, τελικά, δεν τους αρνήθηκε τους πραγματικούς λόγους. Αλλά η Επιτροπή τότε προτίμησε να καλύψει την κυβερνητική ενοχή με ένα επιτήδειο λεκτικό, για να ικανοποιηθούν όλες οι πλευρές και να καλυφθούν οι ευθύνες της Σοσιαλιστικής Κυβέρνησης Ουίλσον/Κάλλαχαν, που ακόμα κυβερνούσε.

Ενώ είχαν τη στρατιωτική δύναμη παραπλανητικά επικαλέστηκαν ότι τάχα δεν μπορούσαν καλυπτόμενοι υποκριτικά πίσω από την μη αντίδραση του Κίσινγκερ. Υπενθυμίζεται όμως ότι όσο απαθής - και για τους δικούς του λόγους που δεν δικαιολογούνται εν πάση περιπτώσει ως υπερδύναμη δεν αντέδρασαν οι ΗΠΑ και ο Κίσινγκερ (όπως ούτε η Σοβιετική Ένωση ως άλλη υπερδύναμη) – συνηγόρησε με τους Βρετανούς, δεν ήταν ο Κίσινγκερ και οι ΗΠΑ που είχαν υπογράψει την Συνθήκη Εγγυήσεως το 1960 αλλά η βρετανική κυβέρνηση. Αυτό το καίριο σημείο δεν πρέπει να το ξεχνούμε ποτέ.

Φοβερή σε λεπτομέρεια η εκ των προτέρων εγκληματική γνώση των βρετανικών υπηρεσιών

Της έκθεσης του Air Vice Marshal F R L Mellersh ημερομηνίας 10 Αυγούστου 1974, στην οποία αναφέρεται το άρθρο του αγαπητού Δρ. Γουίλιαμ Μάλλινσον, προηγήθηκε άλλη πολύ πιο συγκεκριμένη την προηγούμενη, 9 Αυγούστου 1974 προς τον Τζέιμς Κάλλαχαν στη Γενεύη, από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες συγκεκριμένα ήταν ένα SPECIAL ASSESSEMENT της βρετανικής JIC (JOINT INTELLIGENCE COMMITTEE) που ετοιμάστηκε γι΄αυτήν από το WESTERN EUROPE CURRENT INTELLIGENCE GROUP 9 AUGUST 1974 με τίτλο CYPRUS: TURKISH MILITARY PLANS. Μόνο για τα μάτια του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ.

Γενεύη 9 Αυγούστου 1974 – Ο αμερικανός Arthur Hartman ενημέρωσε το Sisco στην Ουάσιγκτον ότι μετά από μακράν συνομιλία με τον Callaghan ο τελευταίος τον κάλεσε πίσω για να τον ενημερώσει για μια ανησυχητική είδηση από τις μυστικές των υπηρεσίες. Πίστευε ότι και οι αμερικανοί είχαν πρόσβαση στην ίδια είδηση ημερ. 9 Αυγούστου που αναφερόταν σε σχέδιο του τουρκικού στρατού για ξεκίνημα δεύτερης στρατιωτικής επιχείρησης στις 20 Αυγούστου με στόχο την κατάληψη περιοχών πέραν της γραμμής πέντε μιλίων ανατολικά της Μόρφου μέσω Λευκωσίας φθάνοντας στην Αμμόχωστο. «Υπολογίζεται το όλο σχέδιο να ολοκληρωθεί σε 18 ώρες χρησιμοποιώντας την 39η Μεραρχία Πεζικού και με τους αλεξιπτωτιστές που ήδη αποσύρθηκαν από την νήσο για να χρησιμοποιηθούν στην δεύτερη φάση. Το σχέδιο περιλαμβάνει και 3η φάση αν δεν καταφέρουν όλα στη δεύτερη φάση, που καλύπτει μια γραμμή από τον Κουτραφά, Λεύκα μέχρι Κόκκινα…»

(Αμερικανικό έγγραφο πηγή: Ford Library, National Security Adviser, Kissinger-Scowcroft West Wing Office Files, 1969-77, Box 8, Cyprus 32 Secret, /flash, Exdis Repeated immediate to Ankara and Nicosia. Ευχαριστίες στον Δρ. Κλέαρχο Α. Κυριακίδη για τον εντοπισμό των εγγράφων αυτών.)

SECRET FOR UK/US EYES ONLY

Το αμερικανικό έγγραφο επιβεβαιώνεται με το πρωτογενές βρετανικό ημερ. 9 Αυγούστου 1974 που αναφέρω πιο πάνω. Οι μυστικές βρετανικές υπηρεσίες με άκρως απόρρητο τηλεγράφημα μόνο για τα μάτια του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, είχαν ενημερώσει τον Callaghan για τα όσα μετέφερε στον Hartman. Επιπλέον λεπτομέρειες στο τηλεγράφημα έλεγαν ότι η γραμμή δια μέσου Λευκωσίας που θα περνούσε ανατολικά της πρωτεύουσας θα αιχμαλώτιζε το ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας, τα δικαστήρια, και τα τουρκικά στρατεύματα θα προχωρούσαν σε μια γραμμή που επεκτεινόταν μέχρι τον κομβικό «Κολοκασίδη» (Colocassides round-about.)

Το πιο αποκαλυπτικό όμως είναι ότι το τηλεγράφημα περιλάμβανε και τούτο: «Πιστεύουμε το σχέδιο στρατιωτικά έχει νόημα (the plan makes military sense.) Και θα είναι μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων των τουρκικών δυνάμεων που βρίσκονται τώρα στην Κύπρο να το εκτελέσουν και οι τούρκοι μπορούν να εκτελέσουν την 3η φάση δίχως να αντιμετωπίσουν ελληνική επίθεση… Το σχέδιο είναι σύμφωνα με ότι γνωρίζαμε για τα τουρκικά σχέδια πριν την επέμβαση: Πιστεύουμε οι τούρκοι πάντα ήλπιζαν να εξασφαλίσουν την Αμμόχωστο -… για την οποία είχε μιλήσει ο Ecevit.. και το εκπληκτικό είναι η δήλωση πως το σχέδιο θα εκτελεστεί ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη και όχι αργότερο της 20ης Αυγούστου…» (Οι υπογραμμίσεις της γράφουσας.)

Το έγγραφο αυτό, μαζί με άλλα, αποκαλύπτει πέρα ως πέρα τη βαθιά γνώση των βρετανών πριν την πρώτη εισβολή, όπως ακριβώς εξήγησε στον Hartman στις 10 Αυγούστου η βρετανίδα Ann Warburton που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις Γενεύης…

Κλείνω με ακόμα μια μαρτυρία για τις ευθύνες της Εργατικής βρετανικής κυβέρνησης το 1974.

Perry Anderson: Η συνάντηση των Σοσιαλο-δημοκρατών που σφράγισε τη μοίρα της νήσου

Αυτή, καταγράφτηκε από τον βρετανό ιστορικό και πολιτικό αναλυτή, Professor Ιστορίας και Σοσιολογίας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας και που τοποθετείται στην Νέα Αριστερά, Francis Rory Peregrine "Perry" Anderson. Σε ιστορική έρευνά του για τη Κύπρο « Η διαίρεση της Κύπρου» (The Division of Cyprus by Perry Anderson) που επανακυκλοφόρησε στις 23 Δεκεμβρίου 2016, στις σελίδες 18 και 19 επιρρίπτει κατηγορηματικά τις ευθύνες για τις τουρκικές εισβολές το 1974 στην βρετανική κυβέρνηση. Για την δύναμη, που ο Professor Anderson αναφέρει ότι είχε η Βρετανία και μπορούσε με μεγάλη ευκολία να φράξει κάθε εισβολή στο νησί, τεκμηριώνουν και οι χάρτες που ήδη βρήκε η συγγραφέας αριθμώντας τα πλοία της Αυτού Μεγαλειότητας σε κλοιό πέριξ της Κύπρου, αλλά όχι για να τη σώσουν… ‘Εγραψε επιγραμματικά o καθηγητής για την συνάντηση του τούρκου πρωθυπουργού και της πολυπληθούς συνοδείας του στο 10 Downing Street στις 17 Ιουλίου 1974 και για την σοσιαλο-δημοκρατική αλληλεγγύη:

«… Το πραξικόπημα αναμφίβολα ήταν παραβίαση της Συνθήκης Εγγυήσεως, και εντός 48 ωρών ο τούρκος πρωθυπουργός, Ecevit, βρέθηκε στο πόρτα της Downing Street, συνοδευόμενος από υπουργούς και στρατηγούς, απαιτώντας η Βρετανία μαζί με τη Τουρκία να δράσουν αμέσως να αντιστρέψουν τα πράγματα.

Η συνάντηση που ακολούθησε καθόρισε τη μοίρα της νήσου. Ήταν μια συνομιλία μεταξύ σοσιαλο-δημοκρατών: Wilson, Callaghan και Ecevit, συνάδελφοι στην Σοσιαλιστική Διεθνή (Socialist International). Παρόλο που η Βρετανία όχι μόνο είχε ένα πυρήνα από καλώς εξοπλισμένο στράτευμα, αλλά και συντριπτική δύναμη αέρος στο νησί – μαχητικά βομβαρδιστικά ικανά να συντρίψουν δυνάμεις πολύ πιο δυνατές από εκείνες του Σαμψών και των οπαδών του – ο Wilson και ο Callaghan αρνήθηκαν να σηκώσουν ένα δάκτυλο. Την επομένη τα τουρκικά πλοία έφθασαν στη Κύπρο. Η Βρετανία είχε πολεμικά πλοία πλησίον των ακτών, και μπορούσε να σταματήσει μια μονομερή τουρκική εισβολή με εξίσου ευκολία. Και πάλιν, το Λονδίνο δεν έκανε τίποτα. Το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή της Κύπρου μέχρι σήμερα… Μετά από λίγες εβδομάδες εκεχειρίας η Τουρκία το έκανε ξεκάθαρο ότι δεν την ενδιέφερε ποσώς η συνθήκη την οποία σκοπίμως παραβίασε για να εισβάλει, αλλά ήθελε διχοτόμηση και οι στρατηγοί της εξαπέλυσαν μια γενική επίθεση με τεθωρακισμένα, αεροπλάνα, πυροβολικά και πλοία, στην ήδη νόμιμη κυβέρνηση της Κύπρου. Σε λιγότερο από 72 ώρες, η Τουρκία άρπαξε τα δύο πέμπτα της νήσου…»

Φανούλα Αργυρού

Ερευνήτρια/δημοσιογράφος Λονδίνο 10.12.2018