Ποιοι ήταν οι «νενέκοι» και ποιοι είναι οι «οχιάδες»

Εντύπωση προκάλεσε η σημερινή σχεδόν off camera δήλωση του Προέδρου Αναστασιάδη κατά την επιστροφή του στο Προεδρικό Μέγαρο, μετά το πέρας της δεύτερης εβδομαδιαίας συνάντησής του με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, σε χαλαρό ύφος και χαμογελώντας απάντησε σε δημοσιογράφους που ρωτούσαν επίμονα για την υπογραφή ενδιάμεσης λύσης, ότι δεν πρόκειται να υπογράψει μια ενδιάμεση λύση.

Το τριπλό «Όχι» του Νίκου Αναστασιάδη

στο συγκεκριμένο ερώτημα, συνοδεύτηκε από την ατάκα: «...Ελπίζω να ικανοποίησα και νενέκους και οχιάδες».

Η φράση αυτή ανασύρει στη μνήμη τη διακυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου και τις εποχές του δημοψηφίσματος, όπου και επανήλθε η εν λόγω φράση, απευθυνόμενη στους αποδέκτες και μη του Σχεδίου Ανάν.

Ο Δημήτριος Νενέκος - Και η φράση "νενέκοι"

Η λέξη «νενέκος» ορμώμενη από τον Δημήτριο Νενέκο, χρησιμοποιείται ανέκαθεν ως η πλέον προσβλητική φράση στην πολιτική γλώσσα. Ο Δημήτρης Νενέκος, ήταν οπλαρχηγός κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Διακρίθηκε στις πολιορκίες της Πάτρας και του Μεσολογγίου. Μετά την άλωση του Μεσολογγίου, συνεργάστηκε με τον αλβανικής καταγωγής Αιγύπτιο στρατηγό Ιμπραήμ, ο οποίος του προσέφερε προνόμια. Κατά την εκστρατεία του 1825, δελεάστηκε από υλικά ανταλλάγματα και μετατράπηκε σε συνειδητό προδότη της Επανάστασης.

Το 1826 τάχθηκε μαζί με τον Ιμπραήμ, παρασύροντας μαζί του κι άλλους πολεμιστές. Ως επικεφαλής πλέον, πολέμησε ενάντια στους Έλληνες το 1827, νικώντας τους. Με τη μεσολάβηση του Ιμπραήμ μάλιστα, έγινε με διαταγή σουλτάνου «μπέης».

Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, ο Κολοκοτρώνης μαθαίνοντας ότι ο Νενέκος είχε τον Ιμπραήμ στα χέρια του και δεν τον σκότωσε, «...ωρκίσθη παρρησία ημών εις τον Μεγάλον Θεόν των Ελλήνων και είπεν, ότι επιθυμεί τον φόνον του Νενέκου, και αν τον εύρισκε πουθενά με τα ίδια του τα χέρια τον εφόνευεν, πράγμα πολύ παράξενον και πρωτάκουστον από το στόμα του Κολοκοτρώνη να ομιλή περί φόνου, και ότι μόνος του θέλει να τον κάμη».

Η εκτέλεση του Νενέκου, έγινε τελικά το 1828, κατ' εντολήν του Κολοκοτρώνη, από τον αδελφό του δολοφονημένου Σαγιά.

Όπως καταγράφεται, εξάλλου, ο Κολοκοτρώνης, είχε αναφωνήσει τότε, με αφορμή την κίνηση του Νενέκου τη φράση «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».