Παπαδόπουλος: Προδοσία, συνωμοσία, ξένοι εγκέφαλοι και ντόπιοι ανεγκέφαλοι

«Προδοσία, συνωμοσία, ξένοι εγκέφαλοι και ντόπιοι ανεγκέφαλοι είναι η πραγματική αλήθεια για το πραξικόπημα και όλα τα άλλα δεν αποτελούν παρά απόπειρα εξαγνισμού και δικαίωσης των ενόχων, ανέφερε μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ στην ομιλία του κατά τη διάρκεια της ειδικής συνεδρίας της Βουλής για τη μαύρη επέτειο του πραξικοπήματος.

Οι δηλώσεις του Νικόλα Παπαδόπουλου

Κυρία Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, η Ειδική

αυτή Συνεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων, δεν είναι απλώς και μόνο επετειακή, αλλά είναι και εξόχως επίκαιρη.
Γιατί δυστυχώς σήμερα, εν έτει 2022, το 1974 εξακολουθεί να παραμένει επικαιρότητα…
Εξάλλου, αυτήν την επικαιρότητα επιμένει να μας την υπενθυμίζει καθημερινά ο οθωμανικός ιμπεριαλισμός.
Συνερχόμαστε, κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, για να καταδικάσουμε το εφιαλτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, που τόσο μακάβρια προλόγισε τη βάρβαρη τουρκική εισβολή της 20ης Ιουλίου.

Οι σχεδιαστές των δύο εγκλημάτων γνώριζαν τη διασύνδεση και είναι μάταιο και ανιστόρητο κάποιοι να αναφέρονται σε διχασμό και εμφύλιες διαμάχες, που οδήγησαν στην καταστροφή.

Ούτε διχασμός υπήρξε, ούτε εμφύλιες διαμάχες.

Προδοσία υπήρξε, συνομωσία υπήρξε, ξένοι εγκέφαλοι και ντόπιοι ανεγκέφαλοι υπήρξαν.

Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια, όλα τα άλλα δεν αποτελούν παρά απόπειρα εξαγνισμού και δικαίωσης των ενόχων.

Αλλά και πέραν της καταδίκης των δύο φοβερών εγκλημάτων, η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας συνέρχεται ακόμα και για να δηλώσει κατά τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι δεν αποδέχεται τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής, δεν αποδέχεται τις λεγόμενες πραγματικότητες, δεν αποδέχεται διχοτομικές λύσεις.

Λύσεις δύο κρατών, που μοιραία θα οδηγήσουν στον αφανισμό του Κυπριακού Ελληνισμού από τη γη του, από τη γη των προγόνων του.

Έχουμε υποχρέωση να αντισταθούμε και να μην επιτρέψουμε σ’ αυτή τη φρικτή τραγωδία που εκτυλίσσεται εδώ και 48 χρόνια και συνεχίζεται με άγνωστο ακόμη τον επίλογό της, να ολοκληρώσει τον κύκλο της.

Πρόλογος αυτής της τραγωδίας υπήρξε το αντεθνικό πραξικόπημα της αθηναϊκής χούντας με τους εδώ άφρονες θαυμαστές της.

Κυρία Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Οι σημερινές μας ομιλίες πρέπει να είναι αφιερωμένες στην αντίσταση κατά του φασισμού και της βαρβαρότητας.
Στους τιμημένους αντιστασιακούς νεκρούς και επιζώντες.
Σ’ αυτούς, που την ώρα της κρίσης δεν δείλιασαν και αντιστάθηκαν στη φασιστική βία.
Στους προασπιστές της Δημοκρατίας, στους Απόστολους και Μάρτυρες της Αντίστασης, κατά το μαύρο Καλοκαίρι του 1974.
Σ’ αυτούς που αντιστάθηκαν σ’ έναν προδομένο πόλεμο, σ’ ένα προμελετημένο έγκλημα.
Που υπερασπίστηκαν τη Δημοκρατία και τη γη των προγόνων τους, χωρίς ελπίδα, αλλά με θάρρος, αυτοθυσία και αποφασιστικότητα.

Οι αναφορές μου στους ηρωικούς νεκρούς και αγνοούμενους δεν είναι μόνο χρέος τιμής και μνήμης.
Είναι και εξαναγκασμός μνήμης. 
Ας στοχαστούμε αυτούς που αγνόησαν το θάνατο για να φυλάξουν Θερμοπύλες.
Τους θυμόμαστε με δέος.
Τους 13 λεβέντες που δολοφόνησε η ΕΟΚΑ Β πριν το πραξικόπημα, γιατί αντιστέκονταν στις τρομοκρατικές της πράξεις.
Τους 60 δολοφονηθέντες κατά το πραξικόπημα, γιατί ήταν νομιμόφρονες προς το κράτος τους.

Τους τρεις περίπου χιλιάδες (3,000) πεσόντες και αγνοούμενους της τουρκικής εισβολής και της θηριωδίας των ορδών του Αττίλα.

Αλλά και τους 4 δολοφονηθέντες από την ΕΟΚΑ Β μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, γιατί θεωρούνταν επικίνδυνοι για τους τρομοκράτες πραξικοπηματίες.

Αποτίουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής προς όλους εκείνους που με την ανιδιοτελή προσφορά τους και το απαράμιλλο σθένος τους.

Δεν λιποψύχησαν και δεν γονάτισαν, αλλά άκουσαν το κάλεσμα της Ιστορίας κι έδωσαν το παρόν τους στο προσκλητήριο του αγώνα της τιμής και της αξιοπρέπειας.

Η εθνική συμφιλίωση σίγουρα είναι απαραίτητη.
Οφείλουμε ως λαός και να διδαχθούμε από την ιστορία μας και να συγχωρέσουμε
Όμως αυτή η συμφιλίωση γίνεται πολύ πιο δύσκολη, όταν αντί για παραδοχών και απολογίας, εισπράττουμε έπαρση και παραχάραξη της ιστορίας.
Δεν μπορεί να υπάρξει συγχώρεση, δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ανάταση,  χωρίς πρώτα να υπάρξει η αναγνώριση του εγκλήματος και η αναγνώριση των θυσιών που επέφερε η καταστροφή του 1974.
Και για αυτό σήμερα μνημονεύουμε και τιμούμε όλους τους αντιστασιακούς.  Γιατί δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε όσους συνελήφθησαν και βασανίστηκαν από πραξικοπηματίες.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε όσους δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ και όσους έπεσαν υπερασπιζόμενοι τη νομιμότητα και τη δημοκρατία.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τους καταδρομείς που αρνήθηκαν να υπακούσουν παράνομες διαταγές, που αρνήθηκαν να ανέβουν στα φορτηγά για να επιτεθούν στο προεδρικό και ως αποτέλεσμα, μαχαιρώθηκαν και πυροβολήθηκαν από χουντικούς αξιωματικούς.

Τιμούμε τους αντιστασιακούς που με την έναρξη της εισβολής, όταν αποφυλακίστηκαν από το στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχε στηθεί στο Τρόοδος από τους πραξικοπηματίες, αντί να πάνε σπίτι τους, πήγαν στην πρώτη γραμμή για να πολεμήσουν τον Αττίλα, ενώ οι δεσμοφύλακες τους συνέχισαν να παραθερίζουν στο Τρόοδος…

Τιμούμε όσους μετά από την πρώτη φάση της εισβολής έτρεξαν χωρίς όπλα να πολεμήσουν, αλλά άκουγαν επίορκους αξιωματικούς, να δίνουν ακατανόητες διαταγές οι οποίες τους οδηγούσαν σαν πρόβατα επί σφαγή, ενώ οι ίδιοι εγκατέλειπαν τα πεδία των μαχών…

Τιμούμε τους έφεδρους στρατιώτες που εθελοντικά κατατάγηκαν στις τάξεις της εθνικής φρουράς και άκουσαν τη διαταγή, πως «…δεν έχουμε όπλα, όταν όμως σκοτωθεί κάποιος, να πάρετε το δικό του…». 
Κι όμως δεν έφυγαν, έμειναν εκεί για να πολεμήσουν.  

Τιμούμε όσους, επέδειξαν πλήρη περιφρόνησή προς τον θάνατο, πολεμώντας, χωρίς στήριξη, χωρίς σχέδιο, χωρίς πολεμοφόδια, απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις,

• Στον Άγιο Δομέτιο, και στον Άγιο Παύλο,
• στο αεροδρόμιο Λευκωσίας και στον Πενταδάκτυλο,
• στην Αθηναίου και στο πέντε Μίλι,
• στην Άσπρη Μούττη και στο Κιόνελι,

σε όλες τις άνισες μάχες κατά του Αττίλα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πως κάποιοι πολέμησαν.

Παρά του ότι ήταν αργά. 
Παρά το εθνικό έγκλημα που είχε συντελεστεί.
Παρά την ανισοσκελια σε στρατιωτική δύναμη.
Κάποιοι πολέμησαν.

Και η Κυπριακή Δημοκρατία επιβίωσε. 
Ο κυπριακός ελληνισμός επιβίωσε.

Λόγω των ηρώων της αντίστασης.

Το χρέος τιμής όλων μας λοιπόν, είναι τεράστιο.

Κυρία Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αυτό το χρέος τιμής δεν εκπληρώνεται με απλά μνημόσυνα και ομιλίες.

Αυτό το χρέος, εκπληρώνεται μόνο με αξιοπρεπείς στάσεις και αντιστάσεις.  

Ας αποκαταστήσουμε την αυτοπεποίθηση και τις αντιστάσεις μας, που τις έχουμε χάσει στην φοβερή καταστροφή του 1974.

Ας αναθεωρήσουμε την τακτική και στρατηγική μας και ας κοιτάξουμε μπροστά με καθαρό βλέμμα, για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε μέσα μας με θάρρος και διεκδικητικότητα.

Ποιος θα είναι ο επίλογος του δράματός μας, του δράματος του ελληνισμού της Κύπρου;

Θα ελευθερωθεί ο τόπος μας ή θα τελειώσει ως μια ακόμα τουρκική κατάκτηση;
Ουσιαστικά, τον επίλογο θα τον γράψουν οι επιλογές μας.

Κυρία Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Όλοι οι αγώνες της Κύπρου, ήταν αγώνες αντίστασης, κατά της σκλαβιάς, κατά της αποικιοκρατίας, κατά του φασισμού, κατά της κατοχής.

Και αυτός ο αγώνας συνεχίζεται.

Συνεχίζεται ο αγώνας για τη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Γιατί οφείλουμε ως λαός να διασφαλίσουμε ότι οι θυσίες όλων των ηρώων μας δεν ήταν μάταιες.

Το πνεύμα της αντίστασης που τιμούμε σήμερα, πρέπει να παραμείνει ζωντανό και να μας καθοδηγεί. 

Αυτό αξίζει σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν για τα ιδεώδη της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.

Αυτό είναι το δικό τους μνημόσυνο.
Αυτή είναι η δική μας υπόσχεση.

Δείτε την ομιλία στο βίντεο: